• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1061
|
|
|
|
|
temelinde karanfil kokusu olan garip, acaip bir yazý. |
|
1062
|
|
|
|
|
Sarýl bana, kaybettiðimiz bunca seneyi lanetlercesine... |
|
1063
|
|
|
|
|
Bu aralar hava soðuk buralarda. Ýçinde can taþýrken sýrma saçlarýndan sevip, badem gözlerinden öpemediðimiz AÞK! Beyazlýðýna aldandýðý karýn altýnda… Avuçlarým semada, dilim duada, senin gibi vefasýzlýk edemiyorum... Uyup da þeytana!!!
|
|
1064
|
|
|
|
|
Beyazlarýmý giyinmek istiyorum, maviler baðlayýp. Sana gelmek istiyorum, kendimi rüzgara býrakýp.
|
|
1065
|
|
|
|
|
Önce söz gelir, engel tanýmaz bir akarsu hüneriyle sýzar içimize, ardýndan sözün hakimi gelir, karþý konulamaz bir güçle sahip olur benliðimize. Sözün gücü en güçlü silahlarý bile gölgede býrakýr. Çünkü silah insanlarý yok ederek etkisiz býrakýrken, söz bunu insan hala yaþýyorken baþarýr. Ondaki gücü keþfeden herkes bilir, söz; nsanýn iç dünyasýna inen kapýnýn tek anahtarýdýr. Bütün mesele o dünyada ne yapmak istediðin, neyi hedeflediðindir...
|
|
1066
|
|
|
|
|
Bir mektup, muhtemelen okunduðunda hatýrlanacak bir þeyleri kalanlar için.. |
|
1067
|
|
|
|
|
Bir kor var ki yanan ne söndürmek mümkün ne de alevlendirmek yeniden... |
|
1068
|
|
|
|
|
Özlem naðmeleri çalýyor zihnimde. Seni özlemenin bestesi ruhumda nefes nefes... |
|
1069
|
|
|
|
|
ne eksiðim var , bende yaptým aþk yorumu :-) |
|
1070
|
|
|
|
|
Herþeye raðmen sevmek güzel, sevmek kolay
ve ben sevmeyi seviyorum, bencilce, beklentisiz,
bedeli sadece 'sevgi' olan sevgiyle. Zor olan mý? Sevilmek.. O da umrumda deðil!
|
|
1071
|
|
|
|
|
Ben sensizliði bile seninle yaþýyordum… Bu yüzden seviyordum seni. |
|
1072
|
|
|
|
|
Gözyaþlarýmýn mendili olur mu yar öpüþlerin? Yanaklarýmda gezinse ellerin, durulur mu dersin çaðlayan yüreðim? Sorgulamalar boþuna... Yanýtý olmazmýþ düþlerde kalmýþ dibi tutmuþ bekleyiþlerin...
|
|
1073
|
|
1074
|
|
|
|
|
kendi hislerimi anlattýðým kýsa bir deneme |
|
1075
|
|
1076
|
|
|
|
|
Gidene aðlamaz kadýn! Gidenin giderken koparttýðý yerdir onu aðlatan, orada býraktýðý yaradýr. |
|
1077
|
|
|
|
|
kendi kendine aþk için hesaplaþma, bir anmalad öz eleþtiri |
|
1078
|
|
1079
|
|
|
|
|
Gün gelir, gün geçer... // Yangýný Bana Düþer... |
|
1080
|
|
|
|
|
Yardým et bana, ne olur!
Ya git ya da iyileþtir beni.
Gel desem gelirsin ya hani.
Gel !
Kurtar beni bu sürüklediðin uçurumdan.
Nasýl göründüðüm umurumda deðil.
Yeter ki gel ! |
|
Anasayfa
