• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1581
|
|
1582
|
|
1583
|
|
|
|
Vurgunlarda yürek
Bana bir ömür sensizlik yerine
Bir anlýk sen gerek. |
|
1584
|
|
1585
|
|
|
|
Küçücük omuzlarýma kocaman bir ailenin sorumluluðunu yüklediðinde vazgeçtim aþktan. Çocuksu düþlerimi de beraberinde götürdüðünde öðrendim aþkýn acý halini.
|
|
1586
|
|
|
|
Her bir martý ona yok olan umudunu getirdi,çýkaramadýðý sesini,konuþamadýðý cümlelerini ve az evvel kýyýda býraktýðý bir çýrpýda silinen yaþanmýþlýklarýný. |
|
1587
|
|
|
|
Gözyaþlarýmý ýsýrmak istiyorum. Susturmak istiyorum seni isteyen duygularýmý. Ellerimi, kollarýmý, gözlerimi senden uzak tutmak istiyorum. Seni öyle arzuluyor ki azalarým, sanki her birini ipe baðlýyorsun ve sonra çekiyorsun uçlarýný. Senin beni kendine çekmene dayanamýyorum. Damarlarým çatlayacak gibi oluyor, kollarým kopacak gibi oluyor ama; aþkýndan kopamýyorum. |
|
1588
|
|
|
|
Senin yüreðin saydam, nereye gizleyebilirsin ki geçmiþini? |
|
1589
|
|
|
|
Yanaklarýmda beliren o yüreðim rengindeki aþk,senin varlýðýnla alevlere veriyordu kendini.Yanmayý seviyordum.Senin kalbine dokunmadan geçen aþkýn içimde oluþturduðu cesareti,hayatýma bir ödül sayýyor, yüreðimde büyüyen yangýnda,canýmýn acýsýna karþýn sana olan o sýcak duygunun yakýcýlýðýný seviyordum.Seni seviyordum,sen bilmiyordun.
|
|
1590
|
|
|
|
Var sanýlan aslýnda her zaman yoktur. Bazen yanýmda dediðin aslýnda çoktan yok olmuþtur. |
|
1591
|
|
1592
|
|
|
|
Baktýðým heryer sensen kaybolmamam imkansýz !
|
|
1593
|
|
|
|
Þarabýnýn buruk tadýndaki hüznünü rakýmýn efkarý ile nefesi kesilinceye kadar kovalamayý yada bir zamanlar içinde pajhalý purolarýn olduðu tahta kutuyu yatak yaptýðýmýz sigaralarýmýzýn dumanlarnýn kuytularda seviþmesini sevdiðim gibi. |
|
1594
|
|
|
|
Aþk müsaitmisin bie demeden gelip yerleþiverdi kalbime, daha hal hatýr sormadan, nereye bile diyemeden çýkýp gidiverdi ayný hýzla. |
|
1595
|
|
|
|
Bekâretimi verdiðim o gözlerinden baþka, deðmediyse yüreðim hiçbir týnýya, bu aþkta günah aramak neden?
Adý konmamýþ ve konulamayacak bir ayrýlýk býraktýn bana…
Rüzgar!
Dinseydi dinerdi iþte!
|
|
1596
|
|
|
|
Ýmzamý býraktým yüreðinin en derin yerinde...
Dokunduðun her tende parmaklarýnýn uçlarýnda ateþler yanýyor biliyorum. Oysa yumuþacýk, tutku vadeden bir aleme kapýlmayý bekliyorsun. Olmuyor biliyorum. Olmayacak da sevgili. Çünkü ben imzamý býraktým teninde…Binlerce parmak dokunsa da tenine, gül tenimin kokusunu silemeyecek. Benim dudaklarým hesapsýz açýldý dudaklarýna, baþka dudaklarýn yabancý tadý yapýþmayacak hücrelerine.
|
|
1597
|
|
|
|
Yine de gözlerimi gözlerine teslim ettim...
|
|
1598
|
|
|
|
Kendimi iple asýyormuþ gibi hissediyorum.Anýlarýn her birini, kokularýn her birini, seni ve beni idam ediyorum.Sonra beni…En son beni…
|
|
1599
|
|
|
|
Beni bu kadar yanýlttýðýn için seni tebrik ediyorum.
|
|
1600
|
|
|
|
Bekle beni mutluluk, ben geleceðim. Ne olursa olsun bekle. Ben mutlaka geleceðim. Dik yamaçlardan kývrýla kývrýla da gelse sana yollar, aþýp geleceðim. Dedim ya, bekle beni, mutlaka geleceðim.
Göz gözü görmez de olsa yollar tipiden, sen merak etme, ben geleceðim. Ben üþümem Mutluluk, ben üþümem. Yorulmam da üstelik. Hatta þikâyet bile etmem ne soðuktan ne de yorgunluktan.
Bir kuþun kanadýnda gelirim belki, belki de bu rüzgârýn eteðine tutunur gelirim. Ama gelirim ben Mutluluk, geleceðim. Sen öyle kal, sen öyle ferah, öyle serin kal. |
|