• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1501
|
|
|
|
|
Çocukluðum, genç kýzlýðým Ege'de geçti benim. Ýlk aþký, ilk ayrýlýþý, sevgileri, terkediliþleri burada yaþadým. Hayal kýrýklýklarýný, heyecanlarý, kalp acýlarýný, köþe baþý buluþmalarýný ilk Egede tattým. Kalp çaldým, kalbimi çaldýrdým ama biri var ki onu |
|
1502
|
|
|
|
|
Acý bazen umutlarý yok eder ya;bir sevgiye ihtiyaç duyarýz.hiç yoktan bir sevgi.Sýkýca sarýlamk ve sarmak isteriz.Gözyaþlarýný kalbimize hapsederiz.Kaldýramayacaðýný bildiðimiz halde bütün acýlarý kalbe yükleriz..... |
|
1503
|
|
|
|
|
Demlenmiþ duygularým, belki yine uyanýrým... Çakýlýrým en derin boþluðuma, belkide acý tebessümle aynada suretimi izlerken yine yanýlýrým.
Uyu... |
|
1504
|
|
|
|
|
insan her damlada iniþ ve çýkýþlar yaþar. neden mi ? çünkü her insan bir liman arar ve bulana kadar çabalar buluncada kaybetmek istemez ...ama bir gün : elinden kayýp giderse yok olursa ölür ,ölümü göze alýr . ah ah |
|
1505
|
|
|
|
|
Kravatýmý baðlýyorum,ceketimi giyiyorum,þoförümü çaðýrýyorum.(sende yoksulluk kahve köþelerindeki konuþmalarýnda mý kaldý)Eþim beni öpüyor sonra iþime gidiyorum.Bana imzalatýlan belgeleri düþünemiyorum,sahiplendiðim kadýn beni þehvete yenik mi düþürüyor diye geçiyor…(bu somut þeyler mi seni hayallere sürüklemiyor,çok tehlikeli hayallere sürükleniyorsun) |
|
1506
|
|
|
|
|
Güvenini kaybedince ölür insan, güvendiðini kaybedince de gömülür. |
|
1507
|
|
|
|
|
Sahi, göçmen kuþ hangi sevdaya konar? |
|
1508
|
|
|
|
|
Aþkta mutluluk yok, aþktaki mutluluðu, aþký yaþayan kahramanlar yaratýr. 18 yýl sonra bile olsa.....
|
|
1509
|
|
|
|
|
içten yazýlmýþ mektuplar.. |
|
1510
|
|
|
|
|
....Ve ben öylesine korkarken karanlýktan, öylesine ürkerken yalnýzlýktan, öylesine titrerken ve açken sevgiye, belki el uzatan bir baþkasý olsaydý onun da sarýlacaktým ellerine böyle sýmsýký... |
|
1511
|
|
|
|
|
Kayýp notlar ya da notalar.
Gölgelerde, yerçekimsiz alanlarda kalmýþ düþünceler... |
|
1512
|
|
|
|
|
Güneþin doðumunda yoktun. Yaðmurlar ýlgýt ýlgýt yaðarken sokaklara, parmaklarým ýslanýrken sen yoktun ellerimde. Þiirlerimin duygusu sendin; fakat ezberimde yoktun. Acýlarýn vardý, mutluluðun yoktu. Mum ýþýðý, þarap, masa örtüsünün dantelleri vardý. Sarhoþluðumda sen yoktun. Nemdin duvarlarýmda, yýkýntýlarýmda ise yoktun. Gümüþ tepsilerde, altýn varaklarda senin güzelliði vardý; fakat muhabbetin yoktu. Aþkýn bir býçak keskinliðinde yanýmdayken, damarlarýmda sen yoktun. Ruhum gibi beni terk ettin ey sevgili. |
|
1513
|
|
|
|
|
Bu yazý, kadýnlara özeldir.Kendi aramýzda bir paylaþým hülasa.. |
|
1514
|
|
1515
|
|
|
|
|
Minik kýzýma yazdýðým 1. doðum günü hediyesi yazýsý... |
|
1516
|
|
|
|
|
Güneþin gecikmesine kýzýyorum. |
|
1517
|
|
|
|
|
Masal bitti. Kral terketti rüya ülkesini. Masumiyeti, þehveti, aþký, nefreti koydu heybesine hazinelerinin eþliðinde. Bilinmezlik bilmecesinin içinde saklý, aslýnda atýlacaðýný hep bildiðimiz o son adýmý attý ilk adýma inat. Bulutsuz yaðmurlara, çiçeksiz |
|
1518
|
|
|
|
|
Kucuk bir duanin eseriyse yazdigin satirlar
Yapilan onca duayi melekler de hatirlar |
|
1519
|
|
|
|
|
yanlýz rýhtým yanlýz ben yanlýz deniz yanlýz vapur ve bir serçe |
|
1520
|
|
|
|
|
Çocuk ve edebiyat baþlýðý adý altýnda sizlerele buluþacaðým. Bu yazýmda ileride neler yapacaðým, ne tür yazýlar yazacaðým hakkýnda sizleri bilgilendirmek istiyorum. |
|
Anasayfa
