• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
2041
|
|
|
|
Sevmek suçuyla tutuklu kalayým cümlelerinde… Tükeniþlerim damarlarýnda dolaþma sebebim olsun… Kör olasý kalbim dursa da zamansýz, gözlerinin deðdiði her yerde yaþat beni… Her gece üzerine yýkýlsa da yýldýzlar, karanlýklarýn beþiðinde uyut yokluðumun sancýlarýný, akýt yýldýzlarý hüzün gözlerinden… Dökülen düþ yapraklarýna varlýðýmý ekle inadýna… |
|
2042
|
|
|
|
Her yerde kar var........ |
|
2043
|
|
|
|
Yaþayabileceðim en güzel duygularý yaþattýðýn için teþekkürler! Ama sonsuza dek kalbimin kapanmasýna ve bir daha aþýk olamayacaðýma, seni unutamayacaðýma inandýrdýðýn için seni affetmeyeceðim!
|
|
2044
|
|
|
|
“yedi mektup dilinde yazýlmadým ama unutmadým seni de hiç” |
|
2045
|
|
|
|
Dilsizim. Tüm seslere saðýr anlatamýyorum içimdeki yok oluþlarý, lal bir çobanýn kavalýndaki ezgilerle besliyorum zamaný, susuyorum ve sensizlikte boðuluyorum. Kendime inat korsan bir aþk yaþýyorum þimdi. |
|
2046
|
|
|
|
Burun farký diye buna derim ben. Aþkýn yürekle |
|
2047
|
|
2048
|
|
|
|
Yeni tanýþmýþ olsakta seni çok seviyorum birtanem |
|
2049
|
|
|
|
Siyahlýklara karýþmýþ kýrmýzýlýðýna gitgide daha çok yaklaþýyordum, yaklaþtýkça ürperiyor, bedenimi geceye sarýyordum... |
|
2050
|
|
|
|
“Ben bir çözüm bulurum” diyen erkekler masalmýþ meðer. Hep var sanmýþým, hep olsun istemiþim, ama hep yanýlmýþým. |
|
2051
|
|
2052
|
|
|
|
Yalancý karanlýk ve ürkek bir gecedeyiz.
Sensiz ve sessiz geçiyor yeniden günler!
|
|
2053
|
|
|
|
Yataktan doðrulup banyoya doðru ilerledi duþu açtý su vücudundan yere düþerken gözlerini kapatýp bu sakin zamanýn tadýný çýkarmak istedi. Bir flaþ patlamasý geldi önce gözlerinin önüne sonra son yudum alýnan kahvelerin tabaklara konuþu ve kendisine bakan o nazik insanýn gözleri geldi gözlerinin önüne. |
|
2054
|
|
|
|
Hasretini katýp gönderdim postayla
Ne posta kabul etti ne givercinler ne ulaklar
Bu yük aðýr kaldýramaz kanatlar |
|
2055
|
|
|
|
Kaderin yasak ettigi askta kim engel olabilir can ile cananin gönlünden dökülen nagmelere.....kim? |
|
2056
|
|
|
|
Fýrtýnanýn dindiði andaki bozkýrýn ruhu sarý yapraklarda hayatýn ta kendisiydi. Yamaçlarda, daðlarda, ovalarda, aðaçlar toprakla seviþmekteydi. Dallarda çiçekler tohumlarýný çýplak topraðýn kasýklarýna dökmekteydi.
Hadi gel yaðmur görsün seviþmek rüyalarda. Gecelerce büyüsün saçlarýnla uzayan þarkýlar. Vadi diplerinin henüz su görmemiþ kuytularý gibi dinmez dediðim duygularým durulsun. Ey sevgili bu gece kalbimiz aþkýn okuyla tam on ikiden vurulsun. |
|
2057
|
|
|
|
Aþklar uçarý,maceraperest yolcular gibi gelip konaklayýp, bizi ardýnda el sallayan hancýlar gibi býraktýðýnda çare ararýz içimizdeki boþluða..
|
|
2058
|
|
|
|
þimdi güneþ batýyor. Ýzmir bir kez daha karanlýða gömülüyor. kararýyorum Ýzmirle beraber. ay ufkuna almak üzere bedeni. |
|
2059
|
|
2060
|
|
|
|
Sonbaharý hüzünlendiren kimsesizlik miydi yoksa sadece sensizlik mi? |
|