Sevgili...?
Gönlümce verdiklerimle taný beni; aldýklarým yanýltýcý olabilir. Çýkarsýz sunabiliyorsam sana her þeyi, bil ki yücelmekte iliþkimiz. Yalnýzca yukarýlardan, zirvelerden gelenleri vermek dileðimdir sana.
Hatýrlýyor musun? Biz gül bahçesinden çýkarken, süklüm püklümdü tüm çiçekler. Sen gökten inmiþcesine gururlu yürürken hasetten çatlýyordu melekler. Sen her dem burcu burcu kokarken, konmak için yarýþýyordu kelebekler. Þarkýlar senin için terennüm edilirdi, kuþlar senin için dillenirdi, ay senin için öylesine aydýnlýk ve parlaktý. Hülyalarýmýz gerçeklerle sarma-dolaþ; nerede hangisi baþlýyor, nerede hangisi bitiyor bilinmez.... Bak! Söðüt aðacý soyunmak istiyor yapraklarýndan; bir meþe binlerce meþe üretmek için ayrýlýyor kozalaklarýndan... Biz de çoðalalým, üreyelim; soyumuz da aþkýmýz kadar uzun olsun; dünya bizim çocuklarýmýzla dolsun. Hayýr, hayýr! Ýstemiyorum, tövbeler tövbesi... Soy sop da neyin nesi!
Kalbimdeki alevi canlandýran sensin, söndüren de sen olmak ister misin? Vefadan almadýn mý nasibini sen? Gönülden bahsetme bana, hele kýr menekþelerinden hiç söz etme! Nasýl olur da gözlerim sendeyken “Gör!” dersin bana! Üstelik sana giden yollarý yürüyecek ayaklarýmý da bulamýyorum artýk...
Her gün baþka aþk ve yeni bir sevgili; basitleþmeden bitirilen birçok iliþki. Tadý burada mý hayatýn? Bir günaha ekleniyor bir günah daha. Olsun. Cehennemdir belki yerim, fakat Tanrý'ya güzeli ve güzellikleri yarattýðý için her gün secde etsem yine de azdýr derim. Tanrým, sahi o âfetleri nasýl yarattýn? Onlarý önce ululaþtýrdýn da sonra nasýl alçalttýn? Kalbime kilit asmazsan, gözüme mil çekmezsen ben bu gönülle neylerim? Pembeyi gördüm sevdim, maviyi gördüm sevdim; gölü, denizi, aðacý, kuþu, taþý, topraðý sevdim; tabii o âfetleri de sevdim. Lâkin ulaþamadýðým güzeller uðruna -keþke elimde olsa da- binlerce kere ölseydim.
Tanrým, beni ve benim gibileri yaþat ki af dilemek için huzurunda sana açýlan avuçlar sonsuza kadar hiç kapanmasýn ve tabii biçare gönül kurbaný bu günahkarlarý esirge ve baðýþla ki sevgi tohumlarý tüm dünyayý kaplasýn!
Yük ver bana, aðýr olsun! Dert ver, ýztýrap ver, elem ver, ölüm ver! Korkmuyorum, yýlmýyorum; zorluklardan, acýlardan. Bana ver, ne istersen O'nu ver; yeter ki senden gelen bir þey olsun.

● ● ●