"Yazmak, aslında ölümü oyalamaktır; oyalayabildiğin kadar yaşarsın." - Virginia Woolf"
"Yazmak, aslında ölümü oyalamaktır; oyalayabildiğin kadar yaşarsın." - Virginia Woolf"
Bir çürük ipliğe hülya dizmişiz ; uzun, umutlu, hülyalı bir yolun menziline yaklaşırken bunu anlamanın yorgunluğunu taşıyorum şimdi üzerimde... Zaferlerim zafer, sevinçlerim sevinç değil ki o çokça arzu ettiğim vuslatın nasip olmayacağına eminim artık..
Oysaki dilimizden çıkacak iki hecenin ucundaydı sevda ''Seni seviyorum.'' bu iki büyülü kelimeydi işte hayatımıza coşku ve anlam katacak olan... Ne yaparlardı bize bir kere söyleyebilseydik... En fazla ''Ben seni sevmiyorum.'' derlerdi ya da ''Senin le olmaz arkadaş olarak kalalım daha iyi.'' derlerdi...
Bunca yıl.. ne olmuştu, nerede kalmıştık? Şimdi su içtikten sonra nefes nefese kalan bir adam gibiyim. Üzerimde taşıdığım bu yavaşlık; halsizlik, uyuşukluk yüzünden bir gün aniden organlarımın tümü çalışmayı bırakacak görenlerde beni canlı sanacaklar diye endişe ediyorum..
Sevdiğiniz ile evlenirsiniz bir artı birken çocuklarınız olur iki artı bir, iki artı iki, iki artı üç olursunuz zaman zaman... İki artı yedi, iki artı on bir, iki artı yirmi olanlar bile olur bu evliliklerde, ama siz onlara bakmayın, hem de hiç özenmeyin derim. İktisat ve ekonomi ilminin
İstanbulun tepelerini, cüce dağlarını, ormanlarını gezerken gördüm ki bütün bir varlık yakın zamanda değişerek, renkten renge girecek. Kimi fısıltıyla, kimi sesini karşı tepelerde çınlatarak o ezeli değişim şarkısını söyleyecek
"Gerçekten sevebiliyor mu insanlar birbirini?
Aşktan söz etmiyorum.
Çünkü aşkın inanca, ilişkiye, söze, saza ihtiyacı yok. Aşk çılgınların ve delilerin meşrebi. Bize göre değil aşk, bizi çoktan terk etti."
Aşk bu sağı solu hiç belli olmaz. Bazen dibinize kadar geliverir, bazen de aylarca yıllarca yanınıza uğramaz, uğramaz uğramasına da siz de ona yine küsmezsiniz. Amiyane tabir ile şeytan tüyü vardır bu aşk denen merette. Sevdiğiniz terk edip gitmiştir sizi, belki de sizin ile adamlığı kıyas kabul etmeyecek
Aşk, karanlık bir dehlizde kendine koşmaktır; hem birliktesin, hem yetişemediğin birisin.
"Ne güzel şey hatırlamak seni,
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken"
Aşkta; daha iyisini beklemekten ziyade, kime ait olduğunu hissetmek önemli. Birine ait olmak için de ona karşı güçsüz ve muhtaç olduğunu kendine itiraf etmelisin. En azından ben ve benim gibi hayat görüşü olanlar için geçerli diyebilirim.
Birçok aşk hikayesi duydum, bazen okudum, bazen de iki filmde görüp kendimce yorumladım ama yaşadıklarımı ve de sana karşı hissettiklerimi artık satırlara dökme isteği duymaya başladığım zamanlardayım. Biliyorum... Bizim aşkımız milyonlarca aşklardan yalnızca bir tanesi ama yine de yazılmaya değer.
Oysa ben sana vurulmuştum. Neden bu kadar silah bana çevrildi anlamıyorum? Sen yanımdayken tek düşmanım akıp geçen zamandı. Neden herkes beni topun ağzına sürüp, bir yere fırlatmak istedi, neden senden ayırmak istedi? Neden sana olan sevgim başkalarında nefreti ateşledi. Oysa yandığım sadece sendin.
Tuttuğum el seni
İlk defa her şey başka türlü olsun istiyorum. İlk kez bencilliğimiz, aç gözlülüğümüz, kıskançlıklarımız, hırslarımız yani insan zayıflığımız yolumuzu kesmesin istiyorum. “Hiçbir aşk sonsuza kadar sürmez. Her yeni gün sona giden yolu kısaltan yeni bir adımdır. Zaten aşk diye bir şey yoktur. “diyen herkes yanılsın.
