• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1241
|
|
|
|
|
Önce inkar edersin,hayýr dersin sonra kabullenme baþlar,Tanrý’ya inanmadýðýna lanet eder, bunlarýn hiç olmamýþ olmasýný istersin..Artýk çok geç der bir taraftan kalbin diðer taraftan bu iþin kimyasýný bozacak yollar arar aklýn... |
|
1242
|
|
1243
|
|
|
|
|
Þimdi ýþýðýnda, sýcaðýnda, yangýnlarýndayým...Vuslata çok var bilirim. Güneþ öldü! Rüzgar korkuda! Mevsimler sýraya geçti...
Sen sus! Ses etme, öðrenmesinler rakiplerinin onlardan biri; bir BULUT olduðunu!
Kavgamý ben baþlattým ben bitiririm.Ama bana söz ver? Kaybedersem ýslatmayacaksýn topraðý!!! |
|
1244
|
|
|
|
|
Yaþarýz ne için bilmeden farkýnda olmadan |
|
1245
|
|
|
|
|
bu yazýnýn sahibi þimdi bu yazýyý okuyo ve inanýyorum bir gün beni anlayacak |
|
1246
|
|
|
|
|
rüzgar’a karþý bir adým daha atmýþtým. |
|
1247
|
|
|
|
|
Aþklarý yaþamak her zaman çok kolaydýr ama o aþklarý sonsuza kadar taþýyabilecek bir kalbe sahip olmak her zaman göründüðü kadar kolay olmaz. |
|
1248
|
|
|
|
|
Özlemek nedir diye düþündüðümde hep sen geliyorsun aklýma; özlemenin yitirmek olduðunu iþte o zaman anlýyorum. |
|
1249
|
|
|
|
|
Belirsiz bir saat, yeniden dýþarý atýyorum kendimi.Aradýðýmýn ne olduðunu bilmeyen yada bilerek inkar eden gözlerle görüyorum cadddeleri. Seni mi arýyorum?
|
|
1250
|
|
|
|
|
Güneþin baþka iklimleri aydýnlatmaya, baþka gönülleri ýsýtmaya gittiði þu saatlerde, kâðýdý, kalemi elime alýp, seninle dertleþmek, yalnýzca sana yazmak ve yalnýzca seni özlemek geçiyor içimden. Sana yazmak. “Sana Seni Yazmak”. |
|
1251
|
|
1252
|
|
|
|
|
Yaðmur altýnda dolaþmak sevgili ile ne kadar güzel ise, yalnýzlýðýn þemsiyesini alýp dolaþmak o kadar acý verir insana |
|
1253
|
|
|
|
|
Bitse de terk edemediðimiz sevgiler, ruhunun yerine bedeni ödünç kalan sevgililer |
|
1254
|
|
1255
|
|
|
|
|
Hasretin debisinde boðulmaya hükümlü, intihara zorladýðýn, ateþe verilmiþ, sayfalar dolusu kadýnlýðýmý; külleriyle sovuryorum denize... Akýntýya kapýlan zerreciklerim, belki bir gün bulaþýr eline, yüzüne, tenine...
|
|
1256
|
|
|
|
|
Seni çok sevdim, bebeðim. Seni çok özlüyorum… |
|
1257
|
|
|
|
|
Elim ayaðým birbirine dolanýyor |
|
1258
|
|
|
|
|
içimizde boðulan çocuk kimligimizi, daha kabuklaþmamýþ yaralarýmýzý, sýðdýramadýðýmýz gözyaþlarýmýzý, cümleleþmemiþ çýðlýklarýmýzý, beni iþte... en çok da seni "protesto ediyorum" . |
|
1259
|
|
1260
|
|
|
|
|
Ben seni kalemlerimde sevdim. Her kaðýda "sen" yazan o deðerli kalemlerimde sevdim. Bilmezlerdi sen kelimesini, her zaman "benli" cümleler kurardý. Sen geldin kalemim yeni bir kelime öðrendi. öyle sevdi, öyle büyüttü ki içindeki seni, dolup taþarcasýna... Bitmez tükenmez bir aþkla taþýdý seni. kaç kez düþtü ama pes etmedi... |
|
Anasayfa
