• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
861
|
|
|
|
|
Bir þiir istersin benden, “içinde kafiyeler olan”. Kafiyeler sana benzeyemedikleri için mutsuz. |
|
862
|
|
863
|
|
|
|
|
Otogarlar benim sana dönüþlerim, gidiþlerimdir. Otogarlarda içtiðimiz çaylar, yaþadýðýmýz hüzünler geçmiþten gelir. Birilerini mutlaka kaybetmiþizdir otogarlarda, yollarda...Yenisini yaþamamaktýr dileðimiz. Ama her gidiþ, yeni bir baþlangýçtýr da...
|
|
864
|
|
|
|
|
Ve ben de olaðan sayýklama saatlerimdeyim, birazdan uçarým bir kuþun kanadýnda semaya. Oradan bir avuç güneþ çalarým, ýþýksýz kalan her gecem için. Azcýk hayat, bir dirhem de umut, bugünlük yeter, yarýný yarýn düþünürüz.
|
|
865
|
|
|
|
|
Felek yüreðime kýzgýn demirlerle kazýmýþ adýný. Sana ýsmarlanmýþ ömrüm... |
|
866
|
|
|
|
|
dinle yüreðim, rüya bitti. |
|
867
|
|
|
|
|
"Belirsizlikle dolu bir hikaye... Bunun suçlusu mu? O da belirsiz tabiki de..." |
|
868
|
|
|
|
|
Sevgi, yahut aþk, manevi bir duygu; soyut bir kavram. Kirletilmesi güç bir deðer. Meþhur meseldir:Evvel zamanlarda devr-i kadim ademlerinden bir adem. Bilge bir zata gider. “ Efendim ben Hak âþýðý olmak istiyorum.” der.
|
|
869
|
|
|
|
|
Ölümsüzlüðün þifresini laboratuarlar da deðil gözyaþlarýmýzla yýkadýðýmýz secdelerde kýrdýk biz. Sonsuzluðu sonsuzlukla çarpýp ab-ý hayatýyla dirilttik meyhanelerde çürüyen bedenlerimizin hücrelerini. Her gün ruhumuzun kaldýrýmlarýnda gölgelerimizi seviþtirip, aynalarýn yansýmalarýnda doðurduk aþkýn çocuklarýný |
|
870
|
|
|
|
|
Neyi düðü belirsiz bir zaman dilimindeyiz, yelkenlerimiz suya düþmüþ bile, biz olmak duygusu her yanýmýzý sarmýþ çoktan, dünyanýn ayak sesleri karýncalarýn ki kadar, kulaklarýmýz pek çok gürültüye týkalý...
|
|
871
|
|
|
|
|
Söylesenize siz kimsiniz? Zamana ve koþullara göre deðiþmeyen bir kimliðiniz olmalý elbet; nerede o? Yoksa bir hiç misiniz? Hadi bir kaç saniyeliðine soyunun rollerinizi, hepsini hepsini, hiç bir þey kalmasýn üzerinizde. Hadi aynaya bakýn þimdi; sahiden , |
|
872
|
|
|
|
|
bu gece yüreðimin en acý mektubunu yazdým ve her kelimesiyle, beni öldüren bir aþkýn mezarýný kazdým ... |
|
873
|
|
|
|
|
Sen gülüþümsün benim, güldüðünde bana sirayet eden.
Sen, gümüþ tellerimsin baþýmda ve onlar gibisin, baþýmýn üstünde yerin...
|
|
874
|
|
|
|
|
-Bütün yazdýklarýmýn ne kadarýna alýnýrsýn, nasýl yorumlarsýn bilemem. Ama mektubumun kendini imha edebilmek gibi bir yeteneði yok. Yine de sen bilirsin…- |
|
875
|
|
|
|
|
Sevginiz nedeniyle hissettiðiniz aydýnlýðýn kaynaðý ne? Sizi sevmeyen sevdiðiniz böyle ýþýldayabilir mi? Ve sizin coþkun sevginize neden cevap veremez? |
|
876
|
|
|
|
|
seninle hayalkýrýklýðýna koþuyorum sevgilim. miyadý dolmuþ her umutta hayatýn önünde diz çöküp küçülüyorum. yalvarýyorum onca acý veren zamana! bana tek bir iyilik ya en azýndan diyorum. ve her kaybolan zaman parçasýnda olup olmadýðýný bile bilemediðim va |
|
877
|
|
|
|
|
Bazen umut ederek savaþtým, savaþçý ruhum yoruldu artýk. Alýp baþýmý bilmediðim diyarlara gitmek, unutmak, unutulmak, yok olup gitmek istedim çoðu zaman ama bu sadece korkaklýk olurdu. Bazen ne için niye savaþtýðýmý unuttum. Sonra hatýrladým…. Acý çektim, aðladým günlerce ama bunlar hiç bir þeyin çözümü deðil. Ýnsan kendi kaderini kendi yazarmýþ. Aptallýk yaparsan cezanda aðýr oluyor. Yanlýþ zamanda yanlýþ kiþi, insaný bu hala getiriyor. Mazeretimin adý eskiden aþktý ama artýk aptallýk olduðunu anladým. Bazen sevmek de sevilmek de yetmiyor. Severek sevilerek de terk edilebiliyorsun, aldatýlabiliyorsun. Aðlasan da inlesen de kalbin bu acýya dayanamasa da ayakta kalmak için savaþýyorsun. Fýkra gibi ama caným acýmadý ki diyorsun ona. Beni incitemezsin. Kuyruðu dik tutmaya çalýþýyorsun. O bunu hiç anlamýyor ya da iþine öyle geliyor. Kendine yeni bir hayat kuruyor seni maziye gömüp, yoluna gidiyor. |
|
878
|
|
|
|
|
Aþk bazen yüksek yastýklarda uyumayý gerektiriyor.. |
|
879
|
|
|
|
|
hep uzak kalmaya çalýþýrdýn bende, sevgimden, kalbinden. zarardý çünkü kendin bana. oysa ben herþeyi bilinçli yaptým; sevmek dýþýnda |
|
880
|
|
Anasayfa
