• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1841
|
|
|
|
|
Yazmayaca ým artýk.Eskimeyen yazýtlar var hala yüregimde onlarýda istanbula saklýyorum.Ýstanbuldur benim yüreðim.Bogazýn sularýnda saklýdýr serencamlarým umutlarým.Bakýþlarýmda gam,gözlerimde buðu.Yazmasam kýzmaz istanbul.Yazmasam gönül koymaz.Gitmeler ka |
|
1842
|
|
|
|
|
Sana baktýkça ýslýk çalmak istiyorum.
Sen bana yemyeþil çayýrlarý, masmavi denizleri hatýrlatýyorsun. Sana baktýkça atlar koþuyor dörtnala yaylalarda. Çiçekler açýyor yalçýn kayalýklarda.Sana baktýkça içimde bir ateþ yanýyor ve sanki içim seninle ýsýnýyor. Bütün takvim yapraklarý bir mutluluk habercisi gibi bana en güzel yaþanmýþlýklarý baðýþlýyor. Öyle huzurla doluyor ki gönlüm, Allah'ýn yarattýðý uzun saplý tüm güller gökyüzünün en ýþýltýlý yerinde açýyor. Ve ben sevmeyi þükrederek öðreniyorum o vakit. |
|
1843
|
|
|
|
|
Gönül kapým kapalý artýk . SANA ve SEVGÝNE kapalý . Ben seni sevdim . Sana raðmen sevdim. Hiç çýkarsýz , yalansýz , yürekten sevdim. Seni ben kendimden bile çok sevdim . Sevginin bir karþýlýðý yok . O da beni bu kadar çok seviyormu demedim . Öyle düþünseydim sevgi olmazdý . Sevginin zaten belli bir tanýmý var mý? Ya da sevgi herkes için aynýmý ? Deðil galiba . Ben sevgiyi ve aþký yaþayarak öðrendim . Acý bir tecrübeydi . Ama öðrendim iþte . Ama artýk çok mutsuzum ve üstelikte yalnýzým . |
|
1844
|
|
|
|
|
Renklere mi küskünsün ki saçlarýný bir fýrça gibi savurup dünyayý siyaha, beyaza, yeþile, maviye boyamamaktasýn. Bir küstüm çiçeði misin ki, bir bahar dalý gibi bana güzellik yaþatmazsýn. Nedir sendeki bu telaþ? Güvercinler gibi camlara yýldýz yaðmuru gibi yaðarsýn. Ruhun acýsýndan bana billur bir göl býrakmaz. Çalkantýlý ve bulanýk sularda bedenimi sýrýlsýklam býrakýrsýn. Ve sonra alýr baþýný gidersin. Gitmek bilirsin, terk etmektir. Gitmek, hiç geriye bakmamaktýr. |
|
1845
|
|
|
|
|
Seni bilenler seni soruyorlar arada. O çok sevdiðin gözlerimin içine bakýp “unuttun mu” diyorlar. “Unuttum” diyorum gülümseyerek.
|
|
1846
|
|
1847
|
|
|
|
|
Gerçek bir olaydan esinlenilmiþtir |
|
1848
|
|
|
|
|
Sevginin kocaman kucaklamasýný bir avuca sýðdýran, sonra da buruþturup atanlara |
|
1849
|
|
|
|
|
“Ýnsan kendini anlatamaz
Bir þiire düþmeden önce”
|
|
1850
|
|
|
|
|
Saymadým kaç dünya oldu
Üstüme serpilen ölü topraðýnýn aðýrlýðý |
|
1851
|
|
|
|
|
Önceye ve sonraya dair tüm keþmekeþlerin arasýndan sýyrýlýp, sana hiç dokunmadan, sana hiç bakmadan, gözlerine aþkýn týlsýmlarýný koymadan, konuþmadan ve susmadan sadece seni sevmek mabedinde ilahiler dinlemek istiyor caným. |
|
1852
|
|
1853
|
|
|
|
|
Sensizliðin hain kýþýný yaþýyorum... |
|
1854
|
|
|
|
|
insanýn sevip de uzak olmasý ne kadar zor dur bilirmisiniz? |
|
1855
|
|
|
|
|
Uyku gözlerimden akýyordu. Kulaðýmda, yine seslerin en güzeli, düþe(yazdým) kendimi... Gecenin, garip bir türküsü var. Duymak denilen eylemin, hakkýndan gelenlerin kulaðýna çalýnýyor. Uyku, düþe sarýlmýþ; gecenin ninnisi ile seyrediyor. |
|
1856
|
|
|
|
|
Saat sensizliði çok geçe artýk... Dönülmez sabahýn tan yerindeyim...
özlemin gözlerimden aktýðý vakit... aklýma yol verdim, kalbim sende kaldý |
|
1857
|
|
|
|
|
Mayýs ayý hýrsýzlýk yapýlmasýný söylüyor diðer aylar ise sadakati emrediyordu. |
|
1858
|
|
|
|
|
Aþký açýklamak herkes için mümkün müdür? |
|
1859
|
|
|
|
|
Gözümün karasýnda, þehrimi aydýnlatan hayat felsefem. |
|
1860
|
|
Anasayfa
