• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
941
|
|
|
|
|
sevmeyi öðrenebilir miyiz acaba? |
|
942
|
|
|
|
|
Beðendiðim yazarlarýn aþk sözlerinden kýsa sözler |
|
943
|
|
|
|
|
Avuçlarýma deðemiyorsun. Koyuluðuna kapanamýyorum sensizliðimin kekremsi, acý tadlý zamanlarýmda. |
|
944
|
|
|
|
|
Sensizliðin Birinci Günü: Vaktini þaþýrdýðým günün her vaktinde avucumu sahibine açtýðým zaman duygu yüklü konuþma metnimi sunuyordum Yaratýcýya. Sadece Sen’i istiyordum. Ancak bu þekilde kurtulabiliyordum yaþadýðým darbeden. Ancak bu þekilde evime yönelen darbe koordinatlý tanklarýn üstüne çýkabiliyordum ve haykýrabiliyordum Sensizliði. Ve Anlýyordum o zaman. Sensiz bir gün bile yaþayamayacaðýmý… Gidiþinin ardýndan… |
|
945
|
|
|
|
|
Evet biz terk edildik sayýn okuyucu, kahvemde bende …
Müsaadenizle uyumaya çalýþacaðýz ama bilirsiniz kafein uyutmaz
|
|
946
|
|
|
|
|
Bir sevdanýn gülünü sisli ufuklarýn yaðmurlarýn da býrakarak; gözlerden uzak, gönülden ýrak kalmýþtým. Kalýp'ta donan ruhum erimiþ, satýrlar da duran hasret kalbime inmiþti. |
|
947
|
|
948
|
|
|
|
|
Görmeden sevmek sevgilerin en yücesidir. Deðerini bilmek gerekir. |
|
949
|
|
|
|
|
büyük aþklardan sonra geri sadece küçük þeyler kalýr...Çünkü büyük parçalar içimizden kopup gitmiþtir. Kalan küçük parçalara, önümüzdeki aþklar için ihtiyaç uyarýz... |
|
950
|
|
|
|
|
Kurt gibi acýktým Anne!
Neler yaptý benim Caným Annem bugün bakayým?
Kuru Fasulye, pilav, cacýk…
Çok sýktý be Anne! Pazartesi günlerinin fix menüsünden ne zaman kurtulacaðýz? Þaka yaptým Anne hemen yüzünü buruþturma! Gel Caným Annem! Gel þöylece þuraya otur. Gel biraz nefeslen! Dünyanýn iþi biter mi hiç? Sen kaygýlanma sakýn. Bu oðlun Senin elinden zehir olsa yer! |
|
951
|
|
952
|
|
|
|
|
Burada amacým mektubun onemini hatýrlatmak vede ona ornek olsun diye yazmýs oldugum mektubu paylasma... |
|
953
|
|
|
|
|
Hey aþk; sen adama neler yaptýrýrsýn.
Aþk için senin yanýndan pas geçiyorum. Aþk uðruna ve aþkýmla.. |
|
954
|
|
|
|
|
Sürekli nefsinin isteklerini tatmine çalýþan insan, hýrs yaþar, sýkýntý duyar, yýpranýr. Güven ve huzur yerine, her an endiþe, korku ve tedirginlik içinde bir hayat sürdürür. Sahip olduklarý kendi elde ettiði þeyler deðil, Allah’ýn lütfudur; ancak o bunun bilincinde deðildir. Bu nedenle tevekkülsüzdür, her an maddi ya da manevi kayba uðramaktan duyduðu korku ruhsal dengesini alt üst eder. |
|
955
|
|
|
|
|
Sen benim ellerimi zayýflatýyorsun.Her ne zaman sana ellerimi uzatsam, benim kolumu kanadýmý kýrýyorsun. Her ne zaman kollarýmý sana açsam, boþluðu sarýyorum. |
|
956
|
|
|
|
|
kanser yüzünden hayatýný kaybeden tüm mavi gözlülere, tüm insanlara... |
|
957
|
|
|
|
|
Ölüm ve yaþam arasýndaki gelgitlere kapýlýyorum yokluðunu þiddetle duyumsadýðýmda… Adýmlarýnýn ardýnda toza topraða karýþýrken düþlerim, harflerinin güzelliði geçiyor içimden… Þimdi neredesin… Ne yapmaktasýn… Hangi mürekkebin sessizliðinde susmaktasýn… Bilmiyorum…
|
|
958
|
|
|
|
|
Korkuyorum… Ölümden, sensiz ömrümü geçirmek fikrinden ve baþkalarýyla seni sevmekten; ne olur kýzma! En az benim kadar sende biliyorsun sensizliðimi… |
|
959
|
|
|
|
|
Bir tanem
Sen gideli uzun zaman olmadý
Bir ömür desem az gelir
Dönerken sakýn unutma
Yanýnda götürdüðün kalbimi geri getir |
|
960
|
|
|
|
|
Hayattaki en zor savaþ... |
|
Anasayfa
