• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1821
|
|
|
|
oysaki sen ayrýntýlarý gizlenen siyah-beyaz fotoðraflardaki bakýþlara aldandýn kanýmca... |
|
1822
|
|
|
|
Ama dedim ya;Duygularým baskýn çýkmýþtýr mantýðýma.Ve eminim;Yüreðimin sesi,hiçbir zaman otorite boþluðu yaþamayacaktýr mantýk karþýsýnda… |
|
1823
|
|
|
|
Bir his var içimde yüreðimin derinliklerinde yüreðimin kapýlarýný zorlayan ve git gide artan , artýkça da huzursuzluk veren bir his.Nedeni de özlem... Özlüyorum sürekli, her dakika, her saniye. Sevdiklerimi, geçmiþimi hayatýmý, hayatýma sahip olan sevdiðimi. Geleceðimi özlüyorum.Hiç yaþanmamýþ olmasýna raðmen. |
|
1824
|
|
|
|
Her soluðunda yýldýzlar seviþmeli gözlerinde. Her gözyaþýnda yetim ceylanlar boyun büküp umutlar vuslata bürünmeli ýlýk nefesinde. |
|
1825
|
|
|
|
bunlarýn hepsi Aþk'tan... |
|
1826
|
|
|
|
Kaç bin gününü çalardý ömründen insanýn bu en güzel yerinde kördüðüm olan iliþkiler? Hangi vitamin iyi gelir, hangi ilacýn farmakolojik özellikleri keserdi unutulmuþluðun ateþli nöbetlerini? |
|
1827
|
|
|
|
Yine býraktýðým gibi simsiyah mý saçlarýn
Dýþarý çýkarken taktýðýn beren duruyor mu
Ya elinden çekmediði kalmayan telefonun
Yenisini aldýnmý yine |
|
1828
|
|
|
|
"vallahi kim ne derse desin gücü yetmez ayýrmaya aþkýmýza inanmaya aþkýmýza inanmaya herkes mecbur" |
|
1829
|
|
|
|
Vuslatý yaþamadý hiç bir gecenin bitiminde bu gönül... Sadece özlemi sevdi, hasreti yudumladý, aþký tek kiþilik yaþadý...
Ve sonunda vuslatýn olmadýðý özleme son veda busesini verdi. |
|
1830
|
|
|
|
Tavan
arasýna sakladým yalnýzlýðýmý. Her gece, bir zindana hapsolmuþçasýna seni
düþünüp aðlamak, en sessiz harfleri özenle seçip þiire yürütmek þarkýlarýn
acizliðiydi oysa. Biliyordum. |
|
1831
|
|
|
|
Artik neredeyse aralik sevdigim.. artik son aylar..
Keske vazgecebilseydim icimdeki su kahrolasi umuttan.. bir gun 'konusacaksin' diye... |
|
1832
|
|
|
|
Her geliþinde tekrardan baðlandým sana ; fakat gidiþlerine bir türlü alýþamadým. Beni benle baþbaþa býrakmýþken gelme geri, bozma hala ulaþamadýðým huzurumu.. |
|
1833
|
|
|
|
bir anlýk hüzünler boðulumlar. |
|
1834
|
|
|
|
Sana baktýkça ýslýk çalmak istiyorum.
Sen bana yemyeþil çayýrlarý, masmavi denizleri hatýrlatýyorsun. Sana baktýkça atlar koþuyor dörtnala yaylalarda. Çiçekler açýyor yalçýn kayalýklarda.Sana baktýkça içimde bir ateþ yanýyor ve sanki içim seninle ýsýnýyor. Bütün takvim yapraklarý bir mutluluk habercisi gibi bana en güzel yaþanmýþlýklarý baðýþlýyor. Öyle huzurla doluyor ki gönlüm, Allah'ýn yarattýðý uzun saplý tüm güller gökyüzünün en ýþýltýlý yerinde açýyor. Ve ben sevmeyi þükrederek öðreniyorum o vakit. |
|
1835
|
|
|
|
Renklere mi küskünsün ki saçlarýný bir fýrça gibi savurup dünyayý siyaha, beyaza, yeþile, maviye boyamamaktasýn. Bir küstüm çiçeði misin ki, bir bahar dalý gibi bana güzellik yaþatmazsýn. Nedir sendeki bu telaþ? Güvercinler gibi camlara yýldýz yaðmuru gibi yaðarsýn. Ruhun acýsýndan bana billur bir göl býrakmaz. Çalkantýlý ve bulanýk sularda bedenimi sýrýlsýklam býrakýrsýn. Ve sonra alýr baþýný gidersin. Gitmek bilirsin, terk etmektir. Gitmek, hiç geriye bakmamaktýr. |
|
1836
|
|
|
|
Deli esen rüzgara inat baþýný eðmeyen gözlerine baka baka seni sevdiðimi haykýrýyrum. Seni çekiyorum içime kulaðýmda yankýlanan cennet þarkýlarýyla yeniden huzuru doldururken yüreðime. Deniz kokan türkülerin söylendiði yüreðine akýyorum toprak kokan benliðimle. |
|
1837
|
|
|
|
Yine sensindir özünden ayrý kalan. O seni düþünmezken, sen yalnýzlýðýna varýrsýn, incitirsin baþkalarýný. O yoksa hiç kimse yoktur, gecende, gündüzünde, açlýðýnda, tokluðunda, su içmelerinde de bir tek sen kalýrsýn. |
|
1838
|
|
|
|
Gönül kapým kapalý artýk . SANA ve SEVGÝNE kapalý . Ben seni sevdim . Sana raðmen sevdim. Hiç çýkarsýz , yalansýz , yürekten sevdim. Seni ben kendimden bile çok sevdim . Sevginin bir karþýlýðý yok . O da beni bu kadar çok seviyormu demedim . Öyle düþünseydim sevgi olmazdý . Sevginin zaten belli bir tanýmý var mý? Ya da sevgi herkes için aynýmý ? Deðil galiba . Ben sevgiyi ve aþký yaþayarak öðrendim . Acý bir tecrübeydi . Ama öðrendim iþte . Ama artýk çok mutsuzum ve üstelikte yalnýzým . |
|
1839
|
|
|
|
Yurtdýþýndan dönen elifin tesadüfi bir þekilde havaalanýnda eski aþkýyla karþýlaþmasýyla geliþen olaylar |
|
1840
|
|
|
|
Sen kendi dünyasýnda Aþk’a aþýk, aþký tek bir þeyde deðil her yerde her þeyde arayan deli bir adam. Ben aþký sen de bulduðunu sanan kör bir aþýk. |
|