• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1321
|
|
|
|
|
Ey sevgili, ateþlere atýp beni kaçýyorsun þimdi de. Fýrtýnayý koparýp kutuplarýndan beni devrilmelerimle baþ baþa býrakýyorsun. Yangýným duman duman göklere ulaþtý kaldýr baþýný. Feryadým daðlarý taþlarý aþtý bir Ferhat gibi, ulaþmadý mý semtine. Peçeler çekip gözlerine yorma beni, harab eyleme içimi boðma karanlýklara. Ýndirme kirpiklerini gözlerinin üstüne ne olur. |
|
1322
|
|
|
|
|
En son bir pazartesi sabahýydý seni görüþüm. Ve bittiði gündü o gün. Bilseydim o gün sana daha çok sarýlýrdým, kokunu benliðimle tanýþtýrýrdým. Kokuna hasretim, sesine, tenine... En çok da neyi biliyor musun? Ýyi ya da kötü her anýmýzda binlerce sevgi sözcüklerini bir köþeye atýp söylediðimiz o "CANOM" kelimesine... Bana canom demeni çok özlemiþim... |
|
1323
|
|
|
|
|
"Bu kez eðilmeyecek satýrlarým, üç kuruþluk aþkýnýn karþýsýnda. Bu kez, ucuzca gidiþine pahalý duracak, adam gibi kalýþlarým" |
|
1324
|
|
|
|
|
Ben sana çocukluðumdan vurgunum.Seni büyüttüm içimde,ben büyürken sen olgunlaþtýn,sen büyürken içimde ben küçüldüm.Hüzün akþamlarýnda senin hayaline sarýlýp uyudum.Tüm çýkmaz sokaklarý sensiz yürüdüm. |
|
1325
|
|
|
|
|
Mustafa Necati Özfatura'ya ithafen bir deneme... |
|
1326
|
|
1327
|
|
|
|
|
“Benimle yaðmurda ýslanýr mýsýn?” diye sormuþtu adam.
“Yaðmurdan özür dilerim ama, asýl avuçlarýn, bereket çeþmesi” demiþti kadýn.
|
|
1328
|
|
|
|
|
Okul sýralarýnda aþýk olan, en iyi arkadaþý tarafýndan ihanete uðrayan kiþinin hikayesi... |
|
1329
|
|
|
|
|
Bedenim diz çökerken toprak zemine, ruhumu þad eden nefesin çoktan aldý aklýmý, dualarým hayatlandý. Senin cümlelerinle kefeni yýrtan duygularým yolunu tuttu sana kanatlandý. Kader sevine dursun bizi geç karþýlaþtýrdýðýna lakin sen içimde biriktirdiðim ve bekareti bozulmamýþ aþk inancýmýn duvaðýný kaldýrýp alnýndan buselendirensin. Unutma unutama diye, en soðuk kýþlar da bile Temmuz sýcaðýnda kalasýn diye yüreðinden öpüyorum seni. Dudaðýmýn deðil yangýnýmýn izi kalsýn, varsýn tadýn damaðýmda kokun üzerimde miras kalsýn... Sen AÞKSIN, AÞKIMIN CAN BULDUÐU ADAMSIN...
|
|
1330
|
|
|
|
|
iki kelimeyi kalpten söyleyebilmektir cesaret... |
|
1331
|
|
|
|
|
Belki de alýþacaktýk her gece bir hayale sarýlýp uyumaya, benim bu hale sebep. Ama baðýþla hiç kimse beni böyle sevmedi.
|
|
1332
|
|
1333
|
|
|
|
|
Kýrýk bir gülüþ’sin sen
Þahikalardan beri
Uyanmadan
Çizen hayatý. |
|
1334
|
|
|
|
|
gönderilmemiþ mektuplar.. |
|
1335
|
|
|
|
|
masaldan kovulmuþ bir kül kedisi karakterini yaþýyor benliðim. ve hala içimden bir ses: 'gel artýk' diyor sana!!!
|
|
1336
|
|
|
|
|
Aðzýmýzdan çýkan her sözcük senin sigara dumanýn kadar gereksizdi. Uçup gidiyordu sessizce. Hiç bir yüreðe deðmeden ama zarar vererek. |
|
1337
|
|
|
|
|
Bizi bazen saran geçmiþin hatýralarýna dair bir denemedir. |
|
1338
|
|
|
|
|
Kadýnýn gidiþi ve erkek gözünden seyri... |
|
1339
|
|
|
|
|
Acýlarýn yarýnlarda müjde kokan ciceklerdi..Düsünsene karlarýn altýndaki citlenbikleri...Aylarca toprakla kar arasýnda kalýrlar..Ama içlerinde hicbir zaman umutsuzluguna yenilmezler |
|
1340
|
|
|
|
|
Umudun ve umutsuzluðun arasýnda kalmýþ bir insan...ve kaybolan, uzaklaþan sevgilinin ardýndan inanç çerçevesi içinde bir ARAYIÞ... |
|
Anasayfa
