• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1221
|
|
|
|
Bir yürek davasýna düþtüm ben bu yokluk belasýna. Sevgisiz yaþayanlar nasýl yaþýyor peki? Kalbi yerine aklýný çalýþtýranlar nasýl mutlu oluyor peki? Aklým ermiyor benim bu ince hesaplara, kalbim sevilmeyince aklýma selam bile vermiyor hatta. |
|
1222
|
|
|
|
Sermayesi su olanýn, zikri duruluk oluyor. Hep onu hatýrlatacak bir yol buluyor ve oracýkta sýzýp kalýyor yorgun ruhum... |
|
1223
|
|
|
|
Seni seviyorum ama ....... diye baþlayan konuþmayý unutmam mümkün mü? O AMA her þeyin sonuydu , gittin ve þimdi baþka biri var hayatýnda. Aþkýmýz o güller gibi soldu. Ama ben senden kalan o güllerden bir tane sakladým , hep saklayacaðým. O gül bana aþkýn ne boþ, acý veren ve yalan olduðunu hatýrlatýyor. Belki yanlýþ birini fazlaca sevdim ama bazen kendimi teselli etmek için diyorum ki, iyi ki sevmiþim. Kaç insan bu dünyadan hiç sevmeden sevilmeden göçüp gidiyor. |
|
1224
|
|
|
|
günlük tarzýnda aklýma gelen iç seslere anlýk verilen cevaplar. Bir direniþ yazýsý bence bu. |
|
1225
|
|
|
|
Ey yâr! Beni bana býraktýðýn o günden beri tenha yüreðime sakladým en gizil sevdalarýný. Ve bir gün en güzel elbiselerimi kuþanarak çýkacaðým huzuruna. Uzaklarda ötelerin ötesi var hayalimde. Elimi uzatýyorum tutacakmýþ gibi tutamadýðým. Hem çok yakýn ve hem de çok çok uzak. Sanki dersin Kaf daðýnýn ardýnda. Ne varacak takatim, nede vuslatýný tahayyül edecek mecalim var.
|
|
1226
|
|
|
|
Belki aþký utandýramadýk ama kendi adýma ispatladým: “seni çok seveceðimi ve asla unutmayacaðýmý…” |
|
1227
|
|
|
|
Bir sevgi bu dayanýlmaz acýlar içerir. Yürüyüþümü deðiþtirir kaldýrýmlarda. Seni her düþünüþümde yalpalar bedenim. Ha düþtüm ha düþeceðim olurum sokaklarda. Ölüm ve yaþam yüreðimde ayný anda var olur. Seni düþünmek ya ciðerlerime temiz hava doldurur ya da yüreðime mahvoluþumun ölümül duygularýný vurur. |
|
1228
|
|
1229
|
|
|
|
neden yaptýn bunu? neden? |
|
1230
|
|
|
|
Aþk ve onun bizleri türlü türlü düþürdüðü haller ve daha birçok önemli öðütler ve de bilgiler içeren sizler için bir yazý... |
|
1231
|
|
|
|
Büyümesen diyorum hani... Ýnan kal böyle. |
|
1232
|
|
|
|
Virgüllerimi yitirdim. Sus pus içindi dilim. Neden susuyorsun diye sorma. Sen konuþurken ben susacaðým demiþtim. Büktüm dudaklarýmý cümlelerine. Sen konuþ ki; hükmü kýrýlsýn yalnýzlýðýn. Saltanatý bitsin acýlarýn. Gülümse ulu orta. Gülümse sebepsizce. Ruhumun iktizazlarýna( bozulmuþ, buruþmuþ) inat yeniden yeþet gözlerimi. Yaþa ki yaþasýn benliðim. Yoksa karanlýklar saracak sokaklarýmý. Bilirsin korkarým karanlýklardan. Uzat ellerini. Ölüm bedenime iliþmeden, istinad duvarlarý aydýnlýðýmý çalmaya teþebbüs etmeden gel, uzan denizlerime.
Ýmlasý bozuk bir çocuðum ben.
Kurtar beni “ benden “
Yarým bir mutluluðun demsiz umuduyum ben.
Kurtar beni derinlerden..
Gözlerinin Cennetinde yaþat beni..
Sonra da öldür..
Ölüm ellerinde gelsin bana..
Durma daya gözlerini gözlerime.
Mutluluðum,
Huzurum,
Sonum ol...
|
|
1233
|
|
|
|
Garabet duygusunun sarmallýðýnda ; Kýrýk Düþlerin ýsrarcý umuduna yenik... Yürek " yok " tan anlamýyor... |
|
1234
|
|
|
|
Sözcüklerimi önüme dökerek sana gelen yollarýn ortasýnda yürüyorum yalýnayak… Dudaðýmda; hasret kokan o hüzünlü deli kýz türküleri… Rüzgar býraktýðýnda ellerimi saçlarýmýn her bir teline dolanýyor güzüm ve ben adýný heceliyorum mevsimlere. Özlemli avuçlarýmdan döküyor kelimelerim, dinle. Bedelsiz seven ve sevdasý uðruna canýný kurban etmeyi göze alan umutlu bir kadýný anlatacaðým sana 29 harfimle… |
|
1235
|
|
1236
|
|
|
|
Þimdi ýþýðýnda, sýcaðýnda, yangýnlarýndayým...Vuslata çok var bilirim. Güneþ öldü! Rüzgar korkuda! Mevsimler sýraya geçti...
Sen sus! Ses etme, öðrenmesinler rakiplerinin onlardan biri; bir BULUT olduðunu!
Kavgamý ben baþlattým ben bitiririm.Ama bana söz ver? Kaybedersem ýslatmayacaksýn topraðý!!! |
|
1237
|
|
|
|
onlar bizim hayat ortaklarýmýz... |
|
1238
|
|
|
|
Caným hep mutlu olacak deðil ya sonlar yapsana. Atsana beni cehennemlere senin cenetinde iþim yok. Susmasana konuþsana... |
|
1239
|
|
1240
|
|
|
|
Bugün yüreðimizin giysisi nedir diye düþündüm de? Hep oradan çýktý mesele. Düne kadar yüreðimizden sevgi eksilirse çýplak kalýrýz gibi düþünüyordum, bugün farklý. Neden mi? Ýþte o ilk davranýþýmýz ya da duygumuz aðlamak, tüm düþüncelerimi deðiþtiriverdi! |
|