• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1801
|
|
1802
|
|
|
|
|
Evet yaþlýydým. Evet deplasmandaydým. Evet hakem hata yapmýþtý. Hiç biri bir sebep olamadý aþksýzlýðýma. Eski hüzünlü þarkýlarýn hüznünü yenemedik. Hep yalnýzlýklara yürüdüm ben oysa. Hep mistik bir sensizliðe. Nerden baksan þehirler arasý yalnýzlýklar. |
|
1803
|
|
|
|
|
Bu satýrlarý aðlayarak yazdým, belki daha çok þeyler yazabilirdim belki kalem elimden bir türlü düþmek istemedi ama bu yazýmýn böyle sade olmasýný istedim... |
|
1804
|
|
|
|
|
Yasak Aþklar yaþamak insan açý ve karmaþa getirir |
|
1805
|
|
|
|
|
Kývranýrsýn,yutkunursun da söyleyemezsin.
Yeltenirsin,cesaretini toplayýp söyleyecek olursun.
Yine söyleyemezsin
Dilinin ucunda iki sözcük vardýr: |
|
1806
|
|
|
|
|
Aþk eskisi gibi karanlýkta kalacak.
Hiç istemesekte... |
|
1807
|
|
|
|
|
bu kaçýncý dünyaya geliþim saymadým. ölümüm yine elinden olacak bir kadýnýn. |
|
1808
|
|
|
|
|
Sevmek sana göre deðilse çekil kenara yol ver sevenlere sevilenlere |
|
1809
|
|
|
|
|
sýradýþýyým, sen olmasanda ben sýradýþýyým... |
|
1810
|
|
|
|
|
ben sana bakýyorum sense duvara.. |
|
1811
|
|
|
|
|
Kaybettin boþver , yüreðin buna da alýþýr! |
|
1812
|
|
|
|
|
yipranisin, tukenisin adidir beklemek. bazen de inkar etmektir. umutlari bir tesbih tanesi gibi dagitmaktir zamana...
ve bir turlu bilemez bekleyen, nicin bekledigini. |
|
1813
|
|
|
|
|
Vuslatý yaþamadý hiç bir gecenin bitiminde bu gönül... Sadece özlemi sevdi, hasreti yudumladý, aþký tek kiþilik yaþadý...
Ve sonunda vuslatýn olmadýðý özleme son veda busesini verdi. |
|
1814
|
|
|
|
|
yaðmurlar yaðsýn üstüne ve toprak çatlasýn utancýndan... |
|
1815
|
|
|
|
|
Bir his var içimde yüreðimin derinliklerinde yüreðimin kapýlarýný zorlayan ve git gide artan , artýkça da huzursuzluk veren bir his.Nedeni de özlem... Özlüyorum sürekli, her dakika, her saniye. Sevdiklerimi, geçmiþimi hayatýmý, hayatýma sahip olan sevdiðimi. Geleceðimi özlüyorum.Hiç yaþanmamýþ olmasýna raðmen. |
|
1816
|
|
|
|
|
okuyun ve ne kadar aþýðým görün... |
|
1817
|
|
|
|
|
Ýlk kez aþýk oldum ve sevmeyi öðrendim... |
|
1818
|
|
|
|
|
Unutulan tenhalarýnda bir aþk çýkmazýnýn, boðulan ýslaklýðýnda kendi göz yaþýnýn… kimim ve nerdeyim? Hangi sözünle düþtü son kalem de yoksa suskunluðun muydu yaratan bu enkazý? Kimsin ve nerdesin? Ne zaman aðýr geldi taþýmak bir sevdanýn yükünü yoksa varolmayan bir sevda mýydý yaþadýðým,yaþattýðýn? |
|
1819
|
|
|
|
|
/ bu yazýnýn kaderi, okuyanýn anlayýþýna baðlýdýr. / |
|
1820
|
|
|
|
|
oysaki sen ayrýntýlarý gizlenen siyah-beyaz fotoðraflardaki bakýþlara aldandýn kanýmca... |
|
Anasayfa
