Sen, sevginin çiçeðini deðil, bütün haþ­metiyle dikenini göstermek istedin bana, fakat ben koþuyordum sonunu bilmedi­ðim yolda, O’na doðru var gücümle...

Sen yetiþmek için arkamdan, mahmuzlamýþtýn atýný. Geliyordun dörtnala, ama neye yarardý ki, ben uçuyordum burak misali leyl-i sevdalara tülden kanatlarla...

Sen, sevginin gönlümdeki mihenk taþý­ný ç-almak istedin benden, bense, kalbimi ikram etmiþtim sana bütün saflýðýyla...

Sen, attýðýn okla vurmak istemiþtin be­yaz güvercinimi; oysa ben, sana buse yollamýþtým, aksakallý ihtiyarla...

Sen sevda incisini ararken zümrüdü-anka kuþunun üzerinde, ben sevda tepesi­nin yamaçlarýndan gül topluyordum senin için binbir hevesle... 

Sen, peþinde koþtuðun gül uðrunda ayaklarýnýn altýnda ezilen kýr çiçeklerini fark etmezken, ben aþk papatyalarý eki­yordum susuz, sensiz gönlüme, sadakatle.

Ve sen sevdayý buldum derken, ben O’nun aþk iksirinden yudumlamýþ, sana sunuyordum ikinci kâseyi þefkatle...

Þimdi ne mi oluyor?

Herþey olacaðýna varýyor...

Sen istedin yüreðinde tefani olmamamý...

Sensizlik içime zehirli bir ok gibi saplý olsa da sen artýk kalan ömründe hep dualarýmda kalacaksýn...

Hiç unutmayacaðým, hiç unutulmayacaksýn.

Her zaman dualarýmda leyl-i yâr'im kalacaksýn...

Avuçlarýnýn içinden öpüyorum...