Renkleri severim.
Onlarla zihnimin içinde bir þeyler boyamayý çok severim.
Özellikle de mavi ile…
Mavi, insanda bir sonsuzluk duygusudur âdeta…
Özgürlüðü, barýþý, huzuru, aþký ilham eder, yoksun kalplere.
Mavi bir derinliktir, her þeye sivrilmiþ düþüncelerde.
Belki de öze dönmektir.
Aþka gelmektir.
Siyahýn bunaltýcý karanlýðýndan Mavi Deniz Marmara’ya ve sana…
Mavinin en güzel ifade ediliþi seni ifade ediþidir benim için.
Ha mavi ha sen…
Ha sen ha mavi…
Sen ha mavi…
Mavi ha sen!

***

Þair deðilim.
Þair olsaydým þiirlerim iþ yapardý þimdiye.
Mavi Deniz Marmara’nýn hissiyatý bir insanýnkinden daha derin ve mânâlý geliyor bana.
O, hüznünü koyu bir lâcivertle, coþkunluðunu mavinin yeþile çalan güzelliði ile durgun ve içtenliðini, dostluðunu göz kamaþtýran maviliði ile ifade ediyor her gün bana.
Belki de o dostluðundaki derinliði söz konusu maviliðinden almýþta olabilir haddizatýnda.
Ýnanmýyorsanýz bu sizin sorununuz ve gidip bakarsýnýz kýyýlarýna.
Ayaklarýnýzý maviliðine daldýrdýðýnýzda vuran dalgalarýnda dostluðu, aþký ve mütevazýlýðý sizlerde hissedeceksinizdir anýnda.
Neden Akdeniz, Karadeniz, Ege varken varken Mavi Deniz Marmara?
Bilmiyorum, bilsem de söyleyemem.
Yokluðunda o var derin derin konuþabileceðim bu diyar-ý Ýstanbul’da.
Gücüm yetmiyor artýk bazý hasretleri dile getirmeye.
Hem dökülmüyor iþte adý ne diye zorluyorsunuz beni hala?
Ufuktan kopup gelen rüzgârlarý, yüzünden yüreðine akan yaþlarý kendinde toplamak kendi mavi derinliðine katmak için olaðanüstü bir çaba sarf eder Mavi Deniz Marmara.
Dinler seni hiç býkmadan, usanmadan sen de onu dinlersin yeþil çerçeveli bakýþýnda.
Derin sohbetler eþliðinde seviþmiþtik lacivert sabahlarda.
Sonra benim güzel mavilim, tatlý sevgilimle yol alýrdýk Anadolu’ya…
O konuþurdu ben dinlendirdim.
Göz yaþlarýmýn yakýcýlýðý ile Mavi Deniz Marmara’nýn yakýcýlýðý birleþir ve kaynardý yüreðimin içinde ona doðru akan tüm kýzýllýklar…
Kanayan yüreðimdeki kýzýllýðýn bir yansýmasýydý yanaklarýmda oluþan bu allýk…
Sonra bir sessizlik, yine garip bir fýrtýna….
Bir yalnýzlýk ki çektirir ahý en kalabalýklarda…
Ve, sularsýn yürek tarlasýný kendi buruk kanlý gözyaþlarýla…
Mavi Deniz Marmara ve Sen…
Denizler ve O’nun lisanýyla konuþmak istedim bu gece sana.
Yani tuzlu su olmak, girdiðim kabýn þeklini almak; özünden hiç bir þey kaybetmeden vurulmak istedim aþkýna…
Senin aðzýndan akaný, eðilip avuçlarýmýn arasýna alýyorum beste beste türkü türkü…
Avuç sermayem kadar suyu ve akýtýyorum parmaklarýmýn arasýndan bitesiye kadar yokluðunda…
Sonra hafif bir ýslaklýk ve bitiþ…
Gidiþlerimiz, küsüþlerimiz ve kaçýþlarýmýz gibi..
Sen mavi mavi baksan akmaz mý tekrar avuçlarýma?
Gel þu suyu parmaklarýmýzýn arasýnda tutalým!
Yýllarýn arasýndan akýp giden bu hayat üzmesin bizi lütfen…
Týpký suyun elde tükeniþinden sonraki o ýslaklýk gibi,
birkaç sevenin gözlerinde ki ýslaklýk ve sonra onlar da kuruyuvermesin,
sensiz kalan ellerimin kuruduðu gibi…
Avuçlarýnýn içinden parmaklarýnýn arasýna doðru akan bu maviliði þimdi öpesim var…