Parmakları üşüyordu karıncanın. / Yüreği pıt pıtdı heyecandan. / Ama

Kompleksli şehir Ankara, karmaşa içinde karmaşa. / Yüreği üşür sevenlerinin kaldırımlarda.

Uç veren hasret filizlerini bile vefasızlığınla kurutuyorsun. Hasret sözcüğünü anlamını alt üst ediyorsun. Vefa, sözlüklerdeki anlamını yitiriyor. Güneş, zamanı eritiyor. Sen git gide kayıtsızlaşıyorsun. Denizlerde sular yükseliyor. Kepezler, aynı minval üzere açıyor bağrını dalgalara. Balıkçılar, umutlarını sinelerine sarıp, bir dahaki sefere diye hanelerine dönüyor. Sen, bana umutlanmayı bile

Ellerindi beni çelen söylence. / Ellerini ezberledim ilk önce /

Fidayda, Ankara’ nın taşlı yollarına düşeli. / Bulgur bulgur terliyor bir güzelin eli.

Kirpiklerin ok misal hep can evimden vurur. / Gamzen gülden ziyade tavrın beni

Merhaba sabah serinliğim, gökkuşağım. Meçhul iklimlere gittin gideli hayalinle avunuyorum. Eline geçmese de sana yazdığım mektupları çok çok önemsiyorum. Sen bazen hüznüme hüzün katıyorsun, bazen buruk bir sevinç oluyorsun..

Mektuplar mektupları izledi. Ama henüz senin izine rastlayamadım. Bir iz bir emare bulabilsem. Adım adım yayan yapıldak demeden iklimine , mevsimine yol alırdım. Üçler,Yediler ,Kırklar aşkına; kırıkıncı mektubumu yazmadan onu da meçhul ve muhayyel adreslere yollamadan.

Yağmur bakışlarında buğunun yalın adı. / Adın güne düşünce dolar gülün miadı.

Bir ney sesi duyduğumuz zaman, gözlerimizi şöyle bir kapatsak. Muhayyilemizde ne güzellikler canlanır. Dilimize ne mısraı bercesteler düşer. Sıraya girer Mevlanalar, Yunuslar, Fuzulîler, Bâkiler, Nedimler…

Ayn , suda yüzen peri titriyor ak elleri. / Şın, kalbe sızan ışın,

Bizim payımıza düşense, flu ,siyah beyaz bir hayat. O da bazen bir siyah bayaz fotoğrafta, bazen bir Yeşilçam filminde, hüzün harmanı olur. Merhum Erol Taş’ta gaddarlaşır, Sadri Alışık’ta Turist Ömer’dir. Ayhan Işık'ta kral. Cüneyt Arkın'da kaharman. Hulusi Kentmen’de Babadır vs. Bu fasıl kolay kolay bitmez uzar gider. Ve

Bizim payımıza düşense, flu ,siyah beyaz bir hayat. O da bazen bir siyah bayaz fotoğrafta, bazen bir Yeşilçam filminde, hüzün harmanı olur. Merhum Erol Taş’ta gaddarlaşır, Sadri Alışık’ta Turist Ömer’dir. Hulus Kentmen’de Babadır vs. Bu fasıl kolay kolay bitmez uzar gider. Ve bana sorarsanız İstanbul, siyah beyaz fotoğraflarda

Sen gidince dört yörem ıssız çöllere döndü. / Dizde derman kalmadı gözlerimde fer

Sevda sofrasında,geçinip gidiyorduk kıt kanaat. / Heyhat! / At yorgun

Kaybettim bir nihali o gün bugün mecnunum. / Ne şınım ihya oldu ne

Ellerin,eski bir fotoğrafın arabında, / Gözlerin gayyada kaldı. / Tam

Bu şiir hasrete yazıldı. / Hece tek, harf üç, izahı güç bir durum.

Bir seher vakti ey gül saçlarını suya sal. / Su üstünde gül yüzsün

Dağılırdı ufkumda sis. / Bir hikâye başlardı, / Rivayet değil