(1) / Hani, / Erguvanî, / Hani

Erguvanlar, rengiyle devrana seni anlatacak. Güvercin gerdanlığı demlerde çaylar ayrı bir hazla yudumlanacak. Semaverim, demliğim ve tespihim benimle birlik yollarına bakacak. Hüthütler, güvercinler kumrular gelişini muştulayacak. İklimimde gelişin bayram olacak…

Ey gül dibaceli adı dilimde pelesenk olan can!
İçimde, lif lif olan aşk salkımının her birinin ucunda, bir gül asılı. Gamzen, zaten ayrı bir sevda faslı iken, bu firar nerden esti aklına. Hasılı,gittin ardında bir yangın yeri bıraktın. Yüreğimdeki yemyeşil sevda ormanlarını baştan başa yaktın.

Bu yazı aşka yazıldı. Gül dibaceli adı dillere pelesenk cerene. Ellerini yumunca zamanı avuçlarında dürene. Cihanda eşi menedi olmayan birine yazıldı....

Sen sevgilisin ya! Sana dair ne varsa sevgili. / Demlediğin çay, baktığın ayna.

Sen, uhud kadar kavi. / Bal içinde usare. / Gülden

Su, en çok ellerini seviyor gün içinde. / Parmaklarından geçerken kendinden geçiyor.

öyle, / uluorta salma gümüş ayaklarını suya / fitne çıkacak

Bugün, günlük güneşlik bir hava var. Mevsimlerden ilkbahar. Sen yoksun ya!İçimde sonbahardan kalma kırıntılar. Bu yüzden olsa gerek, günlük güneşlik şarkılar söyleyemiyorum.

Yemyeşil bahçelerden damıtılan tazelik. / Demliğin derununda dem alan has zindelik.

Belki bir gün uzak ihtimallerin en uzağında buyan ihmal zincirlerini kırıp bana geleceksin. Telafisi güç de olsa geçen günlerin. Ellerim ellerinde taze sürgünler verecek, ölüme tebessüm edeceğim…

Günlük güneşlik demlerde bir çığ olur düşersin yüreğime. Ellerin açılır gül gül hayalimde. Zaman seni solur, mekan seni solur bulunduğum yerde. .. “Sen nerdesin ey sevgili!” ellerin nerde?/…

Gel de nisanın güzelliğine güzellik katsın tebessümün. Gel baharı ol geçip giden ömrümün. Bilirsin şayet gelirsen iklimimde erguvanlar daha bir canlı açar çiçeklerini.
Ellerim taze sürgünler verir. Ellerime verirsen ellerini. Ne zaman geleceksin gözlerim yollarda bekliyorum seni. En kalbî duygu ve selam ile..

İki ezeli dosttur çaydanlıkla semaver. / Ateşe karşı duran gözü kara dilaver.

Bir gül sima her sabah çayımda buğu buğu. / O doldurur içimde aşk

Kentler ayaklarını çekmiş karnına, / İt üzümleri üşüyor ormanda. /

Biliyorsun, ben eskiden beri, / Bir nisanı özlerim bir de seni.

Gönlümdeki fezanın parlayan yıldızı o / Ruhumdaki ateşi harlayan bir sızı o.

Kelimeler, hayallerde olgunlaşıp şair ve yazarların gönüllerine düşerler. Şairler ve yazarlar, yüreklerine düşen çığın altında ezilmemek adına eser verirler . Biz, öylelikle farkına varırız kelimelerin. Sözün gücü, şairin ve yazarın deneyimi ve birikimi yanında, kelimelerin keşdedilmesi gereken hususiyetleri ile de alakalıdır biraz.

O nihâli görünce içimde güller açar. / Bir gül kokulu peri ruhuma neşe