sözlerim anlamsýz, kaba ve haþin olsaydý
yüreðim katý, ruhum duyarsýz yaratýlýrdý
bir kez tatmasýn diye aþký bu cesedim…

göz pýnarlarýmdaki yaþ;
Mecnun misali akmasaydý,
toz, toprak, tükürük, çer-çöp
çöp tenekesi gibi doldururdu gözlerimi
ve tek kullanýmlýk þiþeler gibi
bir defacýk ömrü olurdu bakýþlarýmýn…

bir sevmelik yürek konulsaydý içime
ayrýlýk, çakardý ruhumu çarmýha…

sevdanýn ipini pamuk elleriyle
ören bestegül,
boynuma sarýlmasaydý;
zýr delilerin yaþadýðý E blokta
“sabýr” kelimesinin içinde
her gün onlarca deli
yaþam süremezdi…

“bunlar beni ilgilendirmiyor” deme!
tek sýkýmlýk “ilgilendirmiyor” ile
öldürme bu lafzý terennümü!
çünkü sevgimden bahsediyorum;
aþýklar köyünün deli ozanýna,
kahreden sultan olup gazap etme..

“ayrýlýk da sevdaya dahil” deyip küsme!
yada “sevmiyor” sanýp üzülme
sevgisiz çaðlarýn ilgisiz aþýðýna
denk geldik diye düþünme mesela
yada “hesabi aþýk” diye
sessiz kalmama aldanma, inanma!
kuþandýðýn kýlýçla
kestiðin sözümü, doðradýðýn dilimi
yahut o veda þiirinle beni yok ettiðini
sanýp kendini sýðaya çekme
insan, nefessiz yaþar mý?
insan, susuz yaþar mý ?
insan, sevgisiz yaþar mý hiç?
aldanma diyorum…

akýp giden zamanýn aþksýz silsilesini
kem bir düþüncenin rengiyle
benim sorumsuzluðumla boyama

biliyorum bu kez terennümü ben bozdum…
öyleyse baþtan baþlayalým;

sözlerim anlamsýz, kaba ve haþin olsaydý
yüreðim katý, ruhum duyarsýz yaratýlýrdý
bir kez tatmasýn diye aþký bu cesedim…