"Yazmak, varoluşsal krizinizi bir sonraki sayfaya erteleme sanatıdır." – Samuel Beckett (kurgusal)"
"Yazmak, varoluşsal krizinizi bir sonraki sayfaya erteleme sanatıdır." – Samuel Beckett (kurgusal)"
Evladım, canım ciğerim Hamsi sana sesleniyorum sana ''Artık yuvana dön'' Biz sana gereken ilgiyi gösteremiyor muyuz da bizden uzaklaşıyorsun kaçıp gidiyorsun. Ne kötülüğümüzü gördün de bu suları terk edip gittin ta Gürcistan'lara...
Yağmur damlası
Beni sevdiğini söyledi
Sonra sağanak başladı bugün
Domatesin de senin hakkında bir fikri var.
Bir patates, bir ot parçası, bir yağmur damlası, bir kedi miyavlaması
YZYüzdük yüzdük, dubaya çıktık üç beş arkadaş, bayanlar da var aramızda ''Yahu duydun mu geçen gün balıkçılar bir mil açıkta beş metre boyunda köpek balığı yakalamışlar'' bayanlardan ''Oooo! Aaaaa! Hadi yaaaaaaa!'' sesleri, sonra şaka şaka deyince bana bir sürü sitemler ''Ya Ahmet bey çok kötüsünüüüüz bunu hep yapıyorsunuz.''
Ahmet Altan
Tabancayı kaldırıp raylara atmayı düşündüm. Fakat bu düşüncemden vaz geçiverdim. Bir kadın bağıra bağıra telefonla konuşuyordu. Ona yaklaşıp tabancayı uzattım. Kadın soru dolu gözlerle bana baktı. Gelen metroya atlayıp oradan kaçtım. Telefonla konuşan insanlar genellikle kendine uzatılanı alıyorlar. Bunu daha önce arkadaşlarıma şaka için defalarca yapmıştım.
Catulle Mendès Fransız bir şair ve mektup yazarıydı. Ondan bir eseri serlevha edelim
Köyümüzde ilk radyoyu Rahmetli Babam satın almıştı.. Sonra çoğu zaten arkadaşlarım olan köyümüzün çocukları nefes nefese etrafımı kuşatarak Baksana, senin baban köye küçük ve acayip bir sandık getirdi, düğmelerine basınca içindeki insanlar hem konuşuyor hem türkü söylüyorlar vallahi, inanmıyorsan git de bak..
Renkleri severim.
Onlarla zihnimin içinde bir şeyler boyamayı çok severim.
Özellikle de mavi ile
Mavi, insanda bir sonsuzluk duygusudur âdeta
Özgürlüğü, barışı, huzuru, aşkı ilham eder, yoksun kalplere.
Günler, günleri kovaladı. Sitenin her önünden geçişimde görevlilerin bana sesleneceği umuduyla bakıyor, belki postayı verirler diye hayal ediyordum. Ama nafile bütün düşüncelerim boşa çıktı. Ne seslenen vardı, ne de elime bir şeyler tutuşturan Her defasında hayal kırıklığı ile geçiyordum kapının önünden
Ercan Kesal
