"Sanat, hayatın anlamsızlığını anlamlı gösteren yalandır." - Woody Allen"
"Sanat, hayatın anlamsızlığını anlamlı gösteren yalandır." - Woody Allen"
Son doğumgünüyle bu doğumgünü arasında hayatının çizgisini değiştiren tek şey, sonsuz yolculuğa uğurladığı, yüreğinin kan kırmızı yangının sebebi anneciği...”Anne”li günleri tek özlemi artık. Kabullenemediği, sindiremediği, söndüremediği yangı
..."sistem" güzel günlere dair bir umut insanın beyninde. Onunla uğraşmayı bırakıp aynaya baktığında ve kendini gerçekten görebildiğinde, belki birşeyler işte o gün değişecek! Çünkü sen o gün hatayı İLK KEZ kendinde aramış olacaksın...
Gökyüzü haykıra haykıra ağlıyordu zifiri karanlığın üzerine, rüzgar aklın alabildiğince hırçın, soğuk mümkün olabildiğince keskindi.. Yakıcı bir don geçiyordu yüzleri yalayarak alenice.. Aylardan Ocak, mevsimlerden "kara" kıştı; hem gecesiyle hem de gündüzüyle.. Kendi içine ufalmış gölgeler bile pusmuştu karanlığın ardına kaçabildiğince, kaybolabildiğince.. Şehir korkmuş, şehir ürkmüş, şehir şaşkın,
Aklım bir ada kadar çorak ıssız ve saçma
İçinde bir sürü keçi var
Hepsi dışarı çıkmaya çalışmakta!
lütfen,
pijamalarımı çıkarmak istiyorum
içimde birşey yok,
evet yanlış duymadınız yok,
sizin var mı?
Ağıtlar yakın, öldürdüm Dionysos''u,
Soyumda doğacak her kişiden sorumluyum bundan böyle, Gün gibi, güneş gibi özgür olacak her bebek, ne itaat edecek ne de hükmedecek.
Aynı dilden konuşmak mümkün olsaydı ,acaba kaç heceli olurdu kelimelerim.İçimde ki sıcaklığı yansıtmak mümkün olsaydı eğer, kırmızı mı olurdu acaba rengim…
"Hadi gel aslını göster , Suretin çok zalim ,Çok mu üzdüler seni , Sahiplenme, senin değil bu dikenler..." hiç romantik falan değilim bugün, sırıtmayın!
Geceden kalma karanlık bulutlar çullanıyor sırtıma buram buram canım acıyor uyuşuyor bacaklarım cimri ellerim bırakmak istemiyor tuttuğu resmi siyah beyaz kenarları yanmış ...
Neden ağladığımızı kimse anlayamaz bizden başka biz bile bu kadar zor kavrarken.
Telaşla dağılıp,her
biri bir sokakta kayboldu.Kimi bir zile dokunacaktı
hasret gidermek için; kimi bir tuşa basacaktı iş yapmak, yeni dünyalar yaratmak için;kimi de
yalnızlığa...
Her yere yetişilir / Hiç bir yere geç kalınmaz ama / Ahmet Abi beni bağışla
Diyor şairin biri, mendilindeki kan seslerine eşlik ederken. Bir diğeri Bu dünya beni çirkineştirmeden yok olma yollarını öğrenmeliyim.
Ve Yine aynısı Tek tutkun o kenti bırakıp gelmek olmalı /
Bir göçmen kuşun gelip gönlümde yuva yapmasını,beni mekan olarak kabul etmesini istiyorum.Elimi sol yanıma bastırıp duruyorum öylece..
