“Asya’da maymun yakalamak için kullanýlan bir çeþit tuzak vardýr. Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir aðaca veya yerdeki bir kazýða baðlanýr. Hindistan cevizinin altýna ince bir yarýk açýlýr ve oradan içine tatlý bir yiyecek konur. Bu yarýk sadece maymunun elini açýkken sokacaðý büyüklüktedir. Yumruk yaptýðýnda elini dýþarý çýkaramaz. Maymun tatlýnýn kokusunu alýr, yiyeceði yakalamak için elini içeri sokar, ama yiyecek elindeyken elini dýþarý çýkarmasý olanaksýzdýr. Sýkýca yumruk yapýlmýþ el, bu yarýktan dýþarý çýkmaz. Avcýlar geldiðinde maymun çýlgýna döner, ama kaçamaz. Aslýnda bu maymunu tutsak eden hiçbir þey yoktur. Onu sadece, kendi baðýmlýlýðýnýn gücü tutsak etmiþtir. Yapmasý gereken tek þey, elini açýp yiyeceði býrakmaktýr. Ama zihninde açgözlülüðü o kadar güçlüdür ki bu tuzaktan kurtulan maymun çok nadir görülür.


Bizleri de tuzaða düþüren ve orada kalmamýza neden olan þey, arzularýmýz ve zihnimizde onlara baðýmlý oluþumuzdur. Tüm yapmamýz gereken; elimizi açýp benliðimizi, baðýmlý olduðumuz þeyleri serbest býrakmak ve dolayýsýyla özgür olmaktýr!

Bu örnekle benzeþtirirsek; ben, sahip olduðumuzu düþündüðümüz her þeyin bizim için birer tuzak olduðunu fark etmediðimizi düþünüyorum.

Yani,

—Çoðunlukla konuþmaktan fazla bir özelliðini kullanmadýðýmýz son model cep telefonlarýna sahip olmak,
—Ortalama 15 m2´sini kullandýðýmýz ama kullandýðýmýz alandan 20–30 kat büyük evlere sahip olmak,
—Belki bir kez giydikten sonra çok uzun sure dolabýmýzýn bir köþesinde unuttuðumuz günün modasýna uygun giysilere sahip olmak,
—Okumadýðýmýz kitaplara sahip olmak,
—Asla kadranýn gösterdiði sürate ulaþamayacaðýmýz en süratli arabaya sahip olmak,
—Bize günde 3-5 kez zamaný, baþkalarýna sürekli zenginliðimizi gösteren kol saatlerine sahip olmak,
—Vakit bulup gidilemeyen, gidilse bile dinlendirmekten çok uzak; tabiri caizse yorgunluktan haþatýmýzý çýkaracak deniz kenarýna yakýn bir yazlýk, bir dinlence evine sahip olmak,
—Faizi, getirisi zarara uðramasýn diye kýyýp harcanamasa bile bol sýfýrlý bir banka defterine sahip olmak,
—Dünyalarýna ve güzelliklerine katýlamadýðýmýz, asla yeterli vakit ayýramadýðýmýz, baþarýlý ve diðerlerininkinden daha güzel çocuklara sahip olmak,
—Vaktimize, nakdimize, aklýmýza, çenemize zarar verse bile bir futbol takýmý taraftarlýðýna sahip olmak,
—Saðlýðýmýza, düzenimize, beynimize korkunç zararlar verse bile envai çeþit içkilerin bulunduðu gösteriþli, dekoratif bir mini bara sahip olmak,
—Oturmadýðýmýz koltuk takýmlarý, izlemediðimiz dev ekran televizyonlar; kullanmadýðýmýz, faydalanmadýðýmýz daha nelere sahip olmak… Ya da sahip olduðumuzu sanmak…

O maymun gibi; avucumuzda tuttuðumuz sürece (faydalanamasak bile) sahip olduðumuzu sanmýyor muyuz? Ve ancak parmaklarýmýzý gevþetip bunlardan vazgeçtiðimiz zaman gerçekten özgür olup tüm yeteneklerimizi kullanabilir hale gelmeyecek miyiz?

Aslýnda biz bu dünyaya sahip olmaya deðil, þahit olmaya gelmiþiz. Ah bunu bir anlayabilsek…