Tarkovsky'nin "Nostalghia" filmi üzerine farklı bir izlenim. Film, iç ve dış dünyaların sınırlarını bulanıklaştırarak izleyiciyi başka birinin rüyasında dolaşır gibi hissettiriyor. İtalya'nın mekânlarında kaybolurken, özlediği şeyin kendi ülkesinden ziyade içindeki eksiklik olduğunu fark ediyor. Zamanın ağır aktığı bu görsel şiirde, her imge hem var hem yok gibi –

Yağdığında, sıcak bir şeyler içip gevşetip, dışarıyı seyretmek için evde kalma isteğini kışkırtan yağmur, bir başkası için evini lağım sularından kurtarma çabası ile soluk soluğa sırılsıklam bırakabilir. Bu sadece zengin ve fakir arasındaki ayrım olamaz. Öyle olsaydı bütün ihtiyaç sahiplerinin birbirini anlaması gerekirdi. Oysa ki ev sahibi misafiri

Leo is actuaaly a True environmentalist and first of all he founded his own fountation while turning the tears of the audience into a flood with the charecter of Jack dawson which he played in Di caprio titanic in....

Çoğunluk, Türkiye toplumunda etnik ve dinsel manada sayısal çoğunluğa sahip Sünni-Türk kitleye ayna tutuyor. Son yıllarda artan toplumsal kutuplaşmanın günlük hayat nasıl yansıdığını ve sirayet ettiğini gösteriyor.Öteki ne karşı artık kanıksanmış, sıradanlaşmış bir tavır alış şekli olan zenofobinin ( yabancı düşmanlığı ) korkutucu boyutlara ulaştığını ve toplumu militaristleştirdiğini

Gün geçmiyor ki bir değerimiz ayrılmasın aramızdan. Alanlarında isim yapmış, ekol olmuş kişiler sararmış yapraklar misali bir bir dökülüyor hayat ağacından. Bu durum hayatın beklenen neticesi olsa da insanlar kolay kolay alışamıyor gidenlerin yokluğuna. Lakin zaman acıların üzerini küllerle örtüp yaşamın uzun bir süreç olduğunu ve devam ettiğini

Siyah, beyaz filmler zamanından tanırdım Yılmaz Duru’ yu. Tanırdım derken doğal olarak sinema perdelerinde oynayan filmlerinden söz ediyorum...

bir gün sette çalışırken benim sıgaram bitmişti. set işçilerinden birini kartonla sigara almaya taksim’e gönderdim. yemekten sonra canım sıgara istedi. ama sıgara yoktu. ..

Zeki Demirkubuz son dönem bağımsız, minimalist Türk sinemasının, çoğunlukla toplumun dışına itilmiş erkeklerin gözüyle hayatın, aşkın, tutkunun, nefretin, ihanetin, kısacası insan doğasının anlatıldığı karanlık, kirli ve gerçekçi filmlerinin yönetmeni…

Bir adam ve bir kadın : Bir film...

Örneğini ABD sinemasında sıkça gördüğümüz bir tür sinema filmi; Vietnam İşgalinin, Afganistan İşgalinin, Irak işgalinin özür dilemesi niteliği nasıl filmler çevrilmişti bir anımsayın...

Kısa filmler benim için tek kelime ile ifade etmek gerekirse ‘şiir’ gibidir. Kısa film denince, ben Japon Şiirlerinden esinlenirim. Çok kısa, çok güçlü anlatımı olan ve vermek istediği mesajı derinlemesine, açıkça anlatan şiirlerdir bunlar. İşte ben de filmlerime bu düşünceyle yaklaşıyorum.

Müslümanların sinema sektörüne en çok şikayet ettikleri; erotizm, müstehcenlik, açık saçık, öpüşme, sevişme, pornografi gibi cinselliği içeren sahnelerdir. Cinselliğin rahatça lanse edilmesi Müslümanların inançlarına ters düşmesinin yanında nefsi kışkırtması ve ahlaki değerleri zedelemesidir. Özellikle gençlerin çok etkilenmesi ve gençlerin bu konuda kontrol edilmesinin zor olması da etkendir.

Farklı kişiliğiyle, cesaretli çıkışlarıyla, halktan yana tavır ve davranışlarıyla sıra dışı bir valinin hayatı beyaz perdede… Fakat bu senaryo bir masa başında yazılmadı. Bu senaryo gerçek hayattan alındı, bizzat yaşandı. Aksiyon-dram türündeki sinema filmi “Vali”yi Çağatay Tosun adlı genç bir yönetmen yönetmiş. Aynı yönetmen filmin senaryosunu da Batur

Senaryosunu Barış Pirhasan’ın yazdığı ve Türkiye’deki ender sürrealist filmlerden - belki de zaman ve mekandaki kaydırmayı ve gerçekliğin üst gerçekliğe dönüşümünü göz önüne alırsak tek sürrealist Türk filmi! - olan Aaah Belinda, pek çok detayı içinde barından ve farklı yaklaşımlarla çözümlemeye imkan tanıyan, değerli bir Türk filmi.

İnsanlar; ilk sinema tarihine bakıldığında kurt adam işte bir insan başka bir canlının bedenine bürünüyor
ne o değişiyor şimdide kurt adam filmleri var bilmem ki artık pek cezbedermi aynı senaryolar bana komik geliyor.

Dünya üç kutuplu bir eksene ayrılmıştır. Avrasya, Doğu Asya ve Okyanusya şeklinde. Görünüş itibariyle üç kutuplu gözükse de aslında anlatılan tek kutuplu bir dünyanın yansımasıdır.

Bu yazı bir film özetidir. “Bu kadar da olur mu” diyeceksiniz. İnanmakta güçlük çekeceksiniz.

Mevsimler arka arkaya değişirken, sonbaharın melankolisi yerini kışın ağırlığına bırakmışken, biz de kendi mevsimlerimizi yaşamaya başlarız… İklimler, insanın duygularını sıralar, a’dan başlayarak z’ye kadar… O duygulara anlamlar yüklemek ise, yine bize kalmıştır.

Türk sinemasının kendini bağımsız, bağlantısız sürdürebilmesi neredeyse imkânsız. Dış destek almadan film yapılamıyor. Haliyle izlemek için sinemaya koşturduğumuz film, kimin plağını çalıyor, bakmak gerekiyor.

Amerikalı yazar John Steinbeckin Pulitzer ödüllü, 1929 ve sonrasındaki Büyük Bunalım (Great Depression) yıllarını fon alan oylumlu, iç burkan romanından uyarlanan The Grapes of Wrath (1940, Gazap Üzümleri); metne (text) genel olarak sâdık kalsa da nihaî sonu itibariyle iyimser (optimist) vizyonunu koruyan ve bu bağlamda da bireyin varlığına,