"Yazmak, varoluşsal bir bunalımın, en azından bir süreliğine, başka bir varoluşsal bunalıma dönüşmesidir." - Franz Kafka"
"Yazmak, varoluşsal bir bunalımın, en azından bir süreliğine, başka bir varoluşsal bunalıma dönüşmesidir." - Franz Kafka"
Herşeyi olduğu gibi sürdürmenin sizi risklerden koruduğunun ve görece bir güvenlik duygusu verdiğinin farkındayım. Peki ya düşleriniz? Özlemleriniz? Yıllar yıllar önce ya da yıllardır kurduğunuz hayaller? Yapabileceğinizi sezdiğiniz, hatta belki bildiğin
içimdeki umutları yok eden kente her sabah uyanıyorum sessizce.Gözlerim yanıyor.Uzaklara bakıyorum yoksunuz...
hani hep deriz ya,çocuk olsam, ben de bu parklarda koşup oynasam;
hani hep büyüsek deriz küçüklüğümüzde;
gerçekten istiyor muyuz,yoksa kaçmak için bir yol mu hayal ediyoruz,
kim daha şanslı adledebilir ki kendini;
zamanı geri çeviremeyeceğimize göre hayatın iyi yönlerini görmeye
Başımıza gelen en kötü şeyin, aslında olabilecek en iyi şey olduğunu düşündünüz mü?
Bir acıyı kabullenmek, hayatın kendini kabullenmemiz değil midir?
Reddettikçe acıtır canımızı gerçek..
Bir tek yol var.. Kabullenmek.. Boyun eğmeden...
Bir zaman olur da kendimi görürüm diye beklediğim aynam şimdi aksinde yalnızlığımı gösteriyor...
Herkes içinde kendi batağını taşır. Her zaman insanın ayağının sürçmesine ve düşmesine neden olacak yaşantılar vardır. Ve yaşam, bu düşme ürküntüsünü hep duyumsayarak akan bir süreçtir. Hiçlik bir yumak gibi yaşamın her yerini sarmıştır. Bu hiçliği besleyen şey inançsızlığımızdır...
Ve büyük yıkımın üstünden tam dört ay geçti. Dört aydır atasözlerine konu olan, o canım Bağdat Moğolların yıkımından sonraki en büyük talanı yaşıyor. Modern zamanların Haçlıları atalarından kalan bu vazifeyi tamamlamak istiyorlar sanki.
...buradaki her kelime benim hayatımdan bir kesit. Bu yüzden de tek başlarına ancak sözlüklerde kendine yer teşkil eden bu kelimeler bu yazıdaki konumlarıyla benim adıma muazzam değerlere sahipler...
aitlik duygusunun verdiği huzur ve bu huzurdan kaçan özgür deliler...insan neden kaçar huzurdan?tam da aitken dünya'ya, ayaklarının altında sağlam duran tek şeyden..?
İlkbaharın güzel bir günü. Odamın penceresini aralıyorum. Gökyüzü berrak mavi bir tül gibi kentin üstünü örtüyordu. O da ne!... birden uzunca zamandır merak ettiğim konukların geri geldiklerini fark ettim...
Aşk güzel şey yaşamasını bilene,umut dolu yarınlarınızı bir iblisin elinden koparıp almak gibi bir şeydir aşk, cennetten kaçırılmıştır, onu kurtarana ise sonsuza dek hizmet edebilecek kadar onurlu bir prenses gibidir aşk.
Ve anlıyorum..Bıçak gibi kesiyor beni, hayat devam etmeli..Aslında herbirimiz için yatağından sevinç içinde fırlamak o kadar büyük bir mucize ki..Anlamıyoruz.
Gaye Boralıoğlu
