"Her yazarın içinde bir okur vardır, uykusuz gecelerde en çok o yargılar." - Virginia Woolf"
"Her yazarın içinde bir okur vardır, uykusuz gecelerde en çok o yargılar." - Virginia Woolf"
Göğe bakan avuçlarda yaşlar birikmekte; tuzlu, sıcak, azar azar. Yüreğimde ötelerden gelen Pir’ imin sesi, şefkatli: Amin...
Sığındım Yaradana, küçük yüreğim ve avuçlarımdaki yaşlarla, derya misali...
her ırmak bir deniz olmak ümidiyle akar durur hiç durmadan, duraksamadan. Sense kocaman ümit ve deniz nedir bilmedin hiç, küçük bir ırmak için deniz olduğunu da!..
...Uzun bir araba yolculuğunu özledim..En sevdiğim şarkının tam da istediğim zamanda beni bulmasını özledim..
. İşte o zaman tatlı olur acılar, işte o zaman kollarına alır hayat bizi... Yaşamı sevmek insanı gençleştirir, güzelleştirir. Gelin biz biz olalım; yüzümüzden gülümsemeyi hiç eksik etmeyelim. Üstesinden gelebilmek için her zorluğun, yaşamı sevelim sevdire
Zaman hep geçecek ve ardında bir sürü iz bırakacak..Ya insanı pişman edecek nasıl da boşa geçmiş dedirtecek ya da mutlulukla ve gururla hatırlanacak..ve şairin dediği gibi..’Ne olursa olsun hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak..’
Sabahtan beri hava bir başka kasvetli bugün yine. Dün de soğuktu ama hiç değilse bu kadar iç karartıcı değildi. Gün aydınlık ama güneşten bir eser yok. Üzerine ölü toprağı serpilmiş sanki tüm şehrin.
Rakamlara bakma sen.Onlar bir sistemi kavramak ya da bir yeni sistemi üretmenin aracıdırlar. Matematik,yaşamı ve evreni kavramanın rakamsal çabasıdır...
Garip dünya,ince ve naif kalabilmek ne zor oysa,nasılda çabucak bozuluyor insan anlamıyorsun,şairlerin dizelerindeki gibi şiir olamıyorsun mesela...Apansızca çıkıveren bir ezgi yada....
Eski yazımdır bu. Cezalandırmadan bahseder. Uygulamışlığımda vardır ha...YAAA
oldugun gun ...
bir yildiz parladi o an, gokyuzunde gunes gibi.
yeryuzunun bir karis topragi ah etti, "goreyim" dedi. kiyama durdu kainat temasa edebilmek icin sen`le bir an.......
hayatın güzelliğini anlamak için illa ölüm mü olmalı veya çevremizdeki insanların değerini kavramak için illa onları kaybetmek mi lazım..
Kolay değil belki ama imkansız da değil. Hangi küskünlük bitmemiş, hangi dostluk başlamamış ha! Yüreğin senin eline dostum. İnsanları değiştiremezsin ancak, onlara olan düşüncelerini değiştirebilirsin. Herkesi olduğu gibi kabul et, sende olması gerektiğin
Onlar belki yıkılıp gitmiş hayatların başrol oyuncuları,belki başlamadan bitmiş bir hayalin son kırıntıları,belide küçük masum melekler;onlar savaşın çocukları
Onlar istemezdi böyle olmayı savaşın tam ortasında yer almayı,sessizce yok oluşları seyretmeyi
Kitaplarımızın son cümlesinde Tanrı olduğunu varsaydık, aynı ilk cümlesinde olduğu gibi.Ama aslında ikisinde de yalnızca ölüm var.Ölüyken dirildim...ve diriyken öleceğim.
Her şey mektupların kesilmesiyle başlamıştı. Haramiler posta katarlarının önünü kesmişti. Mektupların hayat pınarımızdı bizim. Gelir diye, umut ve merakla geceleri gündüze ekliyorduk. Ve bir gün geldi mektubun sabah rüzgârıyla… Sevinç gözyaşlarıyla ıslanmıştı zarfın her yanı. Demek açılmıştı posta katarlarının yolu. Zarfı açtığımda “Vatan sağ olsun” yazısı ilişti gözüme.
