• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1321
|
|
|
|
Anýlarýmýn kayýtsýz þartsýz sahibisin. Ýsimlendiremediðim bir renksin. Siyahýn asaletini ve matemini harmanlayýp sakladým vedamda. Mavinin bana ait tüm tonlarýný çizdim ömür haritana. Kýrmýzý ateþti, tutuþturdun tutuþtum; utangaçlýðý emanet ettiðim gecele |
|
1322
|
|
|
|
sevgilinin not defterinden intizar ve sanci dolu mektuplar...........kirilganlik seremonisi....yinede herseye ragmen ufacik bir umut kirintisi.... |
|
1323
|
|
|
|
Mustafa Necati Özfatura'ya ithafen bir deneme... |
|
1324
|
|
|
|
Sana olan aþkýmý anlatýyorum krallýðýmý önüne sererek yalvarýyorum sana, anlasana... |
|
1325
|
|
|
|
Belki de alýþacaktýk her gece bir hayale sarýlýp uyumaya, benim bu hale sebep. Ama baðýþla hiç kimse beni böyle sevmedi.
|
|
1326
|
|
|
|
gönderilmemiþ mektuplar.. |
|
1327
|
|
|
|
“Benimle yaðmurda ýslanýr mýsýn?” diye sormuþtu adam.
“Yaðmurdan özür dilerim ama, asýl avuçlarýn, bereket çeþmesi” demiþti kadýn.
|
|
1328
|
|
|
|
Bedenim diz çökerken toprak zemine, ruhumu þad eden nefesin çoktan aldý aklýmý, dualarým hayatlandý. Senin cümlelerinle kefeni yýrtan duygularým yolunu tuttu sana kanatlandý. Kader sevine dursun bizi geç karþýlaþtýrdýðýna lakin sen içimde biriktirdiðim ve bekareti bozulmamýþ aþk inancýmýn duvaðýný kaldýrýp alnýndan buselendirensin. Unutma unutama diye, en soðuk kýþlar da bile Temmuz sýcaðýnda kalasýn diye yüreðinden öpüyorum seni. Dudaðýmýn deðil yangýnýmýn izi kalsýn, varsýn tadýn damaðýmda kokun üzerimde miras kalsýn... Sen AÞKSIN, AÞKIMIN CAN BULDUÐU ADAMSIN...
|
|
1329
|
|
|
|
AÞK a dair bir yazý,hayatýmýzýn vazgecilmezlerinden olan AÞK ýdilimiz dondugunce anlatamaya calýsacagým..
|
|
1330
|
|
1331
|
|
|
|
Doðada bazý sesler vardýr insan oldukça haz veren, dinlendiren. Dað baþýnda, ay ýþýðýnda türkü söyleyen kitabesiz bir çeþmenin þýrýltýsý. Çaðýl çaðýl akan bir dere. Cývýl cývýl kuþ sesleri , toprak kokusuna karýþan yaðmurun sesi… |
|
1332
|
|
|
|
Bizi bazen saran geçmiþin hatýralarýna dair bir denemedir. |
|
1333
|
|
|
|
O kadar büyük geldi ki bedenin, sýðmadýn cümlelerime... |
|
1334
|
|
|
|
Umudun ve umutsuzluðun arasýnda kalmýþ bir insan...ve kaybolan, uzaklaþan sevgilinin ardýndan inanç çerçevesi içinde bir ARAYIÞ... |
|
1335
|
|
|
|
...O çocuk bedenin içinde nice ruhsal acýlarla kývranan kadýnýn güvensizliklerini, nevrozlarýný, isteri krizlerini, hayallerini, sevgi kýrýntýlarýný, kederini, sonbaharýný görebiliyor muydun? Yoksa senin yetiþkin bedeninin içindeki çocuk ruhun bunlardan kaçýp kurtulmak için benim sadece çocuk bedenime mi sarýlmýþtý?... |
|
1336
|
|
|
|
masaldan kovulmuþ bir kül kedisi karakterini yaþýyor benliðim. ve hala içimden bir ses: 'gel artýk' diyor sana!!!
|
|
1337
|
|
|
|
iki kelimeyi kalpten söyleyebilmektir cesaret... |
|
1338
|
|
|
|
sen istediðin zaman açacak bir süs bitkisi olmak istemiyorum |
|
1339
|
|
|
|
Acýlarýn yarýnlarda müjde kokan ciceklerdi..Düsünsene karlarýn altýndaki citlenbikleri...Aylarca toprakla kar arasýnda kalýrlar..Ama içlerinde hicbir zaman umutsuzluguna yenilmezler |
|
1340
|
|
|
|
Günler günleri telaþla kovalýyor, aylar aylarý takiple kapatýyor. Fakat yüreðim yýrtýldýðý, rüyalarým kýrýldýðý halde yine yoksun. Yoksun kalan hicran derdimle, sensizlik sessizliðinde karanlýðýn giysisini giyen gölgeni arýyorum. |
|