"Yazarlar, çoğu zaman, ölümsüzlüklerini ölümlerinden sonraki ilk baskıda tüketirler." – Oscar Wilde (kurgusal)"
"Yazarlar, çoğu zaman, ölümsüzlüklerini ölümlerinden sonraki ilk baskıda tüketirler." – Oscar Wilde (kurgusal)"
Zamanın hüzne demirlediği bu güz günlerinde teselliyi çayın buğusunda buluyoruz. Naz kokulu haz perisini yudumlarken az da olsa hüznün sisi dağılıyor, biraz hafifliyoruz. Çayın renginde dinleniyor gözlerimiz. Hüznümüz nahifleşiyor yudumladığımız nazeninle.
Sandık başkanı, çok tecrübesiz. Neredeyse hiçbir şey bilmiyor. İnisiyatif kullanamıyor. Belki beş dakika önünde oy pusulalarımı almak için bekliyorum. Elimi uzatıyorum. Ama nedense o, bir türlü vermiyor. Oy kullanılan yere bakıyorum. Acaba birileri mi var? Dolu da ondan mı vermiyor. Ama değil. O bölümler de boş. Artık yumuşak
Sade ve içten bir gülüş gibidir çayın ışıltısı bardakta. Günümüze düşen çiy damlası, Leylanın ikliminden gelen imbat. Nefes alıp vermenin güzelliğine düşülen buğulu şerh. Yaşama sevincimizi artıran iksir. Şeffaflığı sırrı faş değil, riyakârlığa, iki yüzlülüğe ve yapmacıklığa bir göndermedir bardaktaki çayın.
Emrah Safa Gürkan
\*-Başkalarının düşüncelerinden faydalan; ama başkalarının aklını kendi aklınmış gibi kullanmaya kalkma.\*-Akıl bilginin fabrikasıdır, evrendeki her şey de bu fabrikanın hammaddesidir.\*-Uçurumları aşmak için insana kanat değil, akıl gerekir.\*-Akıl, vicdanla işbirliği yaparsa onu yenecek güç yoktur.
Yine olmuyordu istedigi gibi... Seviyordu aslinda... Yurekten seviyordu hem de... Sanssizligindan midir nedir yapisi geregi her seferinde bir noksan goruyordu sevdiklerinde...
Bu kadar uzun zaman yalnız bırakılmamıza rağmen, kendimizle konuşmayı öğrenemedik ya buna ne demeli. Acaba kendimizle olmayı bilmiyor muyduk da unuttuk bilemiyorum
MERHABA madenler için delik deşik edilen dağlar, kesilen zeytinler ve tüm ağaçlar, yeşilsizlikten yok olan kuşlar, börtü böcek, kurumaya yüz tutmuş pınarlar, çağlamayan çağlayanlar!
Çoğu zaman işten eve geldiğinde çocuklarını uyumuş görür, yine de yürek durmaz yerinde, gider uyuyorken çocuklarının saçlarını okşar, kokularını ciğerine çeker, elbiselerini sever, başlarında dua eder. Hele de hastalanmaya, ateşler içinde kalmaya görsün çocuklar, başlarında her zaman anne ve baba vardır...
Anladım kimse sevmemiş bu ülkede. Şarkılar kulak tırmalayıcı, aşkın okşayıcı sesi yok hiçbir yerde. Anladım bu ülkede kimse sevmemiş. Sus ulan sus diyesim geliyor herkese. Boşuna tüketilmiş nefesler, sesler bu ülkede. Bir şarkı bulamadım ikimize. Aynı yöne bakan, aynı düşünceleri savunan, aynı duyguları anlatan ve bütün bunları tek
\*İnsan olarak doğmak kolay; ama insan olarak kalmak zordur. İnsan olarak kalmak istiyorsan: Her acı veren şeyi kötü belleme, ahmakların konuşmasını dinleme, sırlarını başkalarına söyleme, başarıların ile böbürlenme, olur olmaz şeylere celallenme, başkalarının arkasında laf etme, senin olmayana mala elleme, insanların ayıplarını gözleme, kimseye kin besleme, kızsan da
Seni anlatan her ne varsa zaten sana dair, yüreklerde bıraktığın iz asıl " işte budur!" dedirten...
Ercan Kesal
