- Zýýýýýýýr ! ( Yine kapý zili.)
- Hoþ geldiniz. Buyrun.
( Salona geçilir, karþýlýklý oturulur.)
- Nasýlsýn Nevin?
- Hiç sormayýn.
- Hayýrdýr? ( Kýzýn kolu sarýlýdýr.) Aaaaaaaa ! N’oldu koluna ?
- Sabahleyin köye kiraz toplamaya gitmiþtik. Kiraz aðacý da bir yüksek ki, yani düþsen sað kalmazsýn.
- Aðaçtan mý düþtün ?
- ( Gülerek) Yok yok !
- Aman iyi bari.
- Kirazlarý topladýk, Uður bizi almaya geldi motorla( Motorsiklet demek istiyor aslýnda.) saðolsun.
- Eee ?
- Ay bi hýzlý gidiyo, bi hýzlý gidiyo sersem.
- Ay ! Olamaz. Motorsiklet kazasý mý geçirdiniz ?
- Çok þükür kaza maza geçirmedik.
- Eeeeee ?
- Neyse sað salim geldik. Annem , ben ineði saðmadým kýzým, hadi ineði sað dedi.
Bizim inek de bir aksi Kâmuran Abla , bir aksi. Annemden baþka kimseye elletmez göðüslerini.
- Sen elleyince tekme mi attý yoksa ? Kolunu mu kýrdý ?
- Yok yok ! Azýcýk huysuzlandý ama, tekme mekme atmadý.
- Ýyi….Sonra?
- Babam dedi ki : Bana bi sütlü kahve yap….Nerden aklýna geldiyse. Sütü ocaða koydum. Babamýn arada bir kullandýðý filcan* dolabýn en üst rafýnda. Sandalyenin tepesine çýktým…
- Ay yapma. Sandalyeden düþtüm deme.
- Yok yok. Sen bu arada süt taþ, ocaðý batýr. Cozlamayý duyunca bir attým sandalyeden kendim yere Az daha düþüyo’dum….Neyse !
- Allah korumuþ. ( Hani hep böyle denir ya.)
- Babam sütlü kahvesini içerken kapý çalýndý. Ama peþpeþe peþpeþe. Sanki imdat istiyo. Ben merdemenleri inerken bile yine yine çalýyo. Zýýýr zýýr zýýýr ! Sinir oldum.
- Acele acele inerken merdivenden mi yuvarlandý yoksa ?
- Güzelce indim merdemenleri. Bi baktým, çingene.
- Münasebetsiz . N’ olacak ! Ýnsan azýcýk bekler.
- Evet Kâmuran Abla. Çingene kýyma istedi. Sanki biz bulduk da kýymayý, artanýný da çingeneye verece’z. Ýki dilim ekmek verdim, gitti. Dedim þu zili iptal edeyim. Kapýya gelen bana seslenir “ Neviiiin ” diye, ben de kapýyý açarým. Býktým bu çingenelerden.
- Koluna n’oldu ? Zili iptal ederken mi oldu yoksa ?
- Ýþte anlatýyorum ya. Çingene gidince, ocaða yemek vurayým** dedim. Maydanoz lâzým oldu. Bahçede de maydanoz var. Hemen indim bahçeye. Usul usul maydanoz toplarken, kocaman bir köpek girmez mi bahçeye ! Baþladý hýrlamaya .
- Ay! Köpek mi ýsýrdý kolunu ?
- Isýracaktý az daha. Bahçeden bir sýrýk aldým. Sopayý görünce kaçtý. Bir korktum Kâmuran Abla, bir korktum.
- Tabi korkulur. Köpeðin þakasý olmaz ki.
- Neyse, yemeði piþirdim.
- Yemek yaparken kolun mu yandý yoksa ?
- Yok yok…Bir baktým, ocak batmýþ. Þu ocaðý sileyim dedim.Türkü çaðýra çaðýra ocaðý siliyorum þimdi, tamam mý ?
- Tamam.
- Ondan sonra Kâmuran Abla…..Bizim Ferdi var ya hani, benim yeðen…..Sen usul usul gir mutfaða….Sýrtýmý dürtükleyip “ Halaaaaaaa ! ” diye olan sesiyle baðýrýnca zýp diye geldim. Yüreðim aðzýma geldi. Dalmýþým çünkü….Beni korkuttu diye bir seviniyo ki anlatamam. Aldým oklavayý elime, vuraca’m ama denk getiremiyorum ki. En sonunda kapýnýn arkasýna sýkýþtýrdým. Tam oklavayý kaldýrýp vuracaðým anda kapýyý sertçe bir ittirdi, kolum kapýya sýkýþtý…Mor badýlcan gibi karardý kolum Kâmuran Abla.
- Oh ! Ýyi olmuþ. ( Ýçimden dedim bunu. Sen bunu çoktan hakettin. Lâfý böyle uzatanlara sinir olurum çünkü…..Eline saðlýk Ferdi. )

* fincan

** ocaða yemek koymak