Dün gece uyku tutmadý bir türlü. Baktým doðru dürüst uyuyamýyorum, saat altýya gelirken kalktým yataktan. Uyuyamayýnca da, yumuþak yatak bile beton gibi sert gelir. Dönüp durdukça yanlarý aðrýr insanýn, kemikleri batar. Üstelik sinirleriniz bozulur. Yataktan top gibi fýrlayýp çýktým salona. Ah afedersiniz, çýkmadým çýkmadým; yukarý çýkarken kilerden peynir kokusu geldi burnuma. Kýþlýk peynir koyduðumuz üç bidondan geliyor bu koku. Hýýýýým ! Ýyi ki duydum kokuyu. Peynirlerin hepsini kocaman bir kapta toplayacaktým. Üstüne de tuzlu su dökecektim bozulmasýn diye. Nasýl unuttum ! Hemen kilere girdim. Üç kaptaki peyniri, iki kapta topladým. Daha önceden hazýrladýðým tuzlu suyu üstüne döktüm. Ayyy ! Sabah sabah içim bulandý peynir kokusundan. Oysa çok severim peyniri. Ama nedense bugün istemedim peynir kokusunu.

Salona çýkar çýkmaz, önceki gün pazardan aldýðým koca lâhana aklýma geldi. Hem de durup dururken. Daha kargalar kahvaltýsýný etmeden. Lâhanayý balkondan alýp, mutfak setinin üstüne oturttum sabahýn köründe. Öööööööf ! Ne kadar aðýrmýþ! Hýýýýmmmm ! Þundan etli sarma yapayým akþama. Þöyle bol acýlý. Çocuklarý da çaðýrýrým. Lâhana da öyle büyük ki, mahalleye yeter. Sarma yapmak kolay da, sarmalarý yiyecek birilerini daha bulmalý. Bu koca lâhananýn sarmasý, yirmi kiþiye yeter.

Þoktan kýymayý çýkardým. Onun erimesi de bir saati bulur. Ne yapayým þimdi ben ? Hýh ! Aklýma geldi. Kýyma eriyinceye kadar, zeytinyaðlý dolma sararým ben de. Etliye de yeter lâhana, zeytin yaðlýya da. Setin üstünde Aðrý Daðý gibi heybetli duruyor lâhana, hadi bilemediniz Hasan Daðý gibi.

Hemen haþladým lâhana yapraklarýný. Bendeki de ne sürat ya! Onlar haþlanýrken, yýldýrým hýzýyla içi de hazýrladým. Güzel güzel, kocaman kocaman sarmalar sardým. Hem de koca bir tencere. Ah benim kadife elli anneciðim ! Senin sarmalarýnýn tadý bir baþka olur. Yatýlý okulda, en çok lâhana sarmaný özlerdim senin.

Sarmayý ocaða koydum. Bu arada þoktan çýkardýðým kýyma erimiþ. Çarçabuk iç hazýrladým. Oturdum yere, önüme üç tane tencere koydum. Zehir gibi acý ve yazýn balkonda kuruttuðum biberleri ince ince kýyýp, tencerelerden birinin dibine döþedim. Hem de, aralýksýz. Bu tencerenin sarmasý zehir gibi acý olacak. Ve bunu, damadýmla ben yiyeceðiz.

Küçük boy tencere de kýzým için. Acýsýz olacak onun sarmasý. Aslýnda saman gibi olur acýsýz sarma ama, ne yapayým ki kýzým acý yemiyor. Üçüncü tencere ise, annem - babam için. Zavallý anneciðim, romatizmalý elleri yüzünden zor sarýyor sarmayý. Onun sabah uykusundan uyanmasýna, ben sarmayý çoktan piþirmiþ olacaðým. Akþama afiyetle yesinler.

Sevgili kayýnvalideciðim yok bu aralar. Olsaydý, küçük bir tencere de ona sarardým. Bu güzel sarmalardan yiyemeyecek. Eeee!Ne yapalým! Gitmeseydi kýzýna. " Tekkeyi bekleyen, çorbayý içer, " demiþler. Böylece üç küçük tencere sarmayý da sardým. Koca bir tencere de zeytinyaðlý sarma, oldu size dört tencere sarma. Ellerim oldu, erik kurusu gibi. Eðilmekten , sýrtým baþladý aðrýmaya. Oturduðum yerden kalkmaya çalýþýrken, ayaklarýmýn uyuþtuðunu fark ettim. Yere basamýyorum, þimdi düþeceðim. Dizlerim de, uzun süre bükülmekten sýzým sýzým sýzlýyor. Bu gençlik ne çabuk gitti anlayamadým bile. Sarmalar bittiðinde saat daha sekizbuçuktu. Elim de çok çabuk caným. Beðendim performansýmý. Sonra kendimi düþünüp, " Bu pirinç, daha çok su kaldýrýr, " dedim. Kendime teþvik primi verdim yani.

Sarma sararken kullandýðým sofra bezini balkondan silkelerken, çiçeklerimin kuruduðunu fark ettim. Hemen sulamam gerek. Çiçek sulamak deyip de geçmeyin. Pencere kenarlarý, balkonlar, bahçe; çiçek dolu. " Deliye pekmez tattýrmýþlar, çarþýda katran býrakmamýþ," hesabý, her taraf çiçek. Ben diyeyim üçyüz kök, siz deyin dörtyüz. Sulamasý, kuruyan çiçekleri ve yapraklarý temizlemesi derken; bir bakýyorum en az yarým saat geçmiþ. Çiçeklerimle konuþa konuþa, yapraklarýný okþaya okþaya suladým.

Þu haberleri bir dinleyeyim düþüncesiyle tv` ye doðru giderken, þömine gözüme çarptý.Tüh ! Külü, öylece duruyor. O kadar karþýda ki, evin neresine otursan, þömine bakýþ açýnda kalýyor. Öyle küllü, kömürlü durur mu ? Hemen bu iþi de hallettim. Ellerim kömür gibi oldu ama þömineyi yanmaya hazýr hale getirdim. Yanmasý için bir kibrit yeter.

Þöyle bir göz attým salona, her taraf toz. Bu toz nerden geliyor bilmiyorum. Her gün ayný þey. Homurdana homurdana elektrik süpürgesini taktým prize. Bu da güya elektrikli süpürge. Elektriðin, gürültü çýkarmaktan baþka birþey yaptýðý yok. Koca salonu ben süpürdüm, elektrik deðil. Ellerime kollarýma saðlýk.Neyse, bu iþ de bitti.

Ýþim bitti zannederken, dün çocuklarýn topladýðý mantarlar aklýma geldi. Hem de neredeyse bir çuval.Tozlu, topraklý, çam pürçüklü mantarlar.K oca torbayý boþalttým setin üzerine, tek tek kazýdým, temizledim.Yýkamasý çok uzun sürdü. Bu iþi ayakta yaptýðým için, ayaklarým aðrýdý. Akþama piþiririm artýk.Temizlediðim mantarlarýn birazýný arkadaþýma götürdüm, birazýný da bir komþuma. Aaaaaaaa! Biz büyüklerin yemeði hazýr da, Enes ne yiyecek akþam? Kral hazretleri lâhana sarmasýný yemiyor. Yaprak sarmasýný seviyor. Þimdi biz yerken, zavallý çocuk yutkunup duracak mý? Buna, anneanne yüreði dayanýr mý? Ben de yaprak sarmasý yaparým oðluma. Caným benim! Yerim ben seni, yerim.

Hemen salamura yaprak çýkardým, sýcak suyla iyice yýkadým. Çarçabuk sarma içi hazýrlayýp, armut kafalý torunumun sarmasýný yaptým, oturttum ocaða. Þöyle küçücük bir tencere. Bülbül yuvasý kadar. Ona çok bile gelir. Çünkü yemekle hiç arasý yok. Zaten fasülye çomaðý gibi bir çocuk. Ama ben bugüne kadar hiç bu kadar güzel bir fasülye çomaðý görmedim.

Artýk iþim bitti, azýcýk dinleneyim dedim. Banyoda elimi yýkarken, hiç kafamý kaldýrmadým, etrafýma bakmadým. Hani tozlu topraklý bir yer görürüm de, temizlemek zorunda kalýrým diye.Yoruldum ya! Sabahtan beri sarma yapýyorum. Ellerim, demirci çýraklarýnýn ellerine benzedi. Zavallý ellerim! Ýþ yaparken eldiven kullanma alýþkanlýðýný kazanamadým bir türlü.

Tam kendimi koltuða atmaya hazýrlanýrken, açýk balkon kapýsýndan balkon zemini iliþti gözüme. Her taraf yaprak, kuruyup dökülmüþ çiçek. Öyle býrakýlýr mý ? Hem de görüp dururken. Hemen süpürgeyi aldým elime, bir güzel süpürdüm. Arkama döndüm bir baktým, yere dökülmüþ sardunya çiçekleri boyamýþ bembeyaz zemini. Öyle de kötü görünüyor ki ! Eh! Þimdi yýkamak, farz oldu. Yoksa, hepten boyanacak þeyler. Ay neydi onun adý? Fayans deðil, parke deðil. Hýýýmmmm? Neydi adý þu meretlerin, neydi ? Hýh ! Hatýrladým. Kalebodurlar boyanacak. Ýki kova suyla balkonu yýkadým.

Tam o sýrada cep telefonum çaldý. Belediyeden bir arkadaþtý arayan. " Hocam ! Bir ricamýz olacak yine," dedi. Doðrudur ! Yoksa niye arasýnlar ! " Eþeði düðüne çaðýrmýþlar; ya odun lâzýmdýr, ya su demiþ." Ýþte aynen öyle. Bir tv kanalý geliyormuþ ilçemize, onlara yine yardým eder miymiþim. Kýna gecesi düzenlenecek ve çekimi falan yapýlacakmýþ. Hiç düþünmeden " Hayýr! " dedim. Çünkü televizyoncular çekim yapacaklar, belki ilçemizin tanýtýmýna katkýsý olur hayaliyle, canla baþla birkaç gün koþturuyoruz; hazýrlýklar yapýyoruz. Geliyorlar efendiler ama, biz onlarý beklemekten aðaç oluyoruz. Örneðin sabah saat 10`da geliriz diyorlar, gelmeleri akþamý buluyor. Sonra bir de afra tafra. Öyle yapýyoruz , beðenmiyorlar; böyle yapýyoruz,beðenmiyorlar. Üstelik ilçemizi olduðu gibi deðil de, kendilerinin istediði gibi tanýtýyorlar. Çalýþtýklarý tv kanalýnýn siyasi ve dini görüþü çerçevesinde. O da, üç - beþ dakika ancak yer veriyorlar programlarýnda. Bizim verdiðimiz emekler boþa gidiyor. Ýþte bunlarý bildiðim ve düþündüðüm için " Hayýr! " dedim. Kendileri yapsýnlar ne yapacaklarsa. Biz koþuyoruz,yoruluyoruz; efendiler sadece bizim hazýrlýklarý çekiyorlar. Hani az önce söylendiðim elektrik süpürgesi gibi. Sýnavda sorularý biz yanýtlýyoruz, kendileri sýnav kazanýyorlar . Yok öyle yaðma.

Derken kapý çaldý, baktým yan komþumun kýzý. "Kâmuran Abla!Bilmem ne sýnav sonuçlarý açýklanmýþ, bilgisayardan bir bakalým. Acaba kazandým mý? ..." Baktýk. Ne yazýk kazanamamýþ. Birrkaç kiþinin daha numarasýný verdi, onlar da yerleþememiþler. O gitti, kayýnvalidem telefon etti. Bir aylýðýna yok da kendisi. " Kiracýlardan ne haber ? Birkaç aylýk kira borçlarý var, verdiler mi? " dedi. Ve arkasýndan; " Temizlikçi kadýn, benim gelmeme evi temizleyecekti; geldi mi ? " diye sordu. Kendisine, en kýsa zamanda kadýný bulacaðýmý ve evini temizleteceðimi söyledim. Elimden kimse kurtulamaz evelallah. Bu arada, kayýnvalidemi de özlemiþim. Canýýým!

Az sonra annem geldi.Yorgunluðum yüzüme yansýmýþ olmalý ki, " Hasta mýsýn kýzým? " diye sordu. Hasta olmadýðýmý, uykusuz ve yorgun olduðumu söyledim. O da baþladý nasihat etmeye. " Dünya iþlerinin biteceði yok, biraz da öbür dünyaya hazýrlan kýzým! " dedi. Sustum, sadece dinledim." Haklýsýnýz anneciðim haklýsýnýz. Ama, kaçmaktan kovalamaya vakit mi var! " diyemedim.

Annem gitti, bizim torun geldi kreþten. Fýrtýna gibi girdi içeri. Dört dönüyor evin içinde. Koltuklarýn, kanepelerin üstünde hopluyor. Bir yandan da tutmuþ eteðimi, gözlerimin için bakýp yalvarýyor: " Anneanneciðim! Bugün okulda sütümü içtim, yumurtalý ekmeðimi yedim. Hadi güreþ yapalým, bakalým kuvvetlenmiþ miyim ! " Yapalým bakalým ! Yerde yuvarlandýk yarým saat, altalta üst üste. Ev ayakkabýlarýyla karnýmý ve göðsümü çiðnedi, saçlarýmý çekiþtirdi. Hatta bir ara, bileðim döndü sandým, çok caným yandý. Çocuk sevinsin diye güreþte yenildim, hatta tuþ bile oldum. Güreþtiðim kiþi, henüz dört yaþýnda bir çocuk ama yine de yordu beni kerata. Zorla kalktým altýndan, kabaran nefesimi indirmeye çalýþýrken yanýma geldi. " Anneanne!Hadi araba yarýþý yapalým." Yapalým bakalým. En güzel, en hýzlý giden arabalarý kendine ayýrdý. Tekerlekleri kopuk, eski, külüstür arabalarý bana verdi. Hiçbir yerde adalet yok ya ! Baþladýk yarýþa. Halýnýn üzerinde emeklemekten diz kapaklarým aðrýdý. Eeee ! Ne yaparsýnýz, eþeðin sýpaya uyduðu devirdeyiz. Araba yarýþýný da kaybettim tabi bu arada, hem de 10 - 0. Nereye gittik de sopa yemeden geldik ki zaten ! Durun, daha bitmedi. Beþ altý tane masal okudum kendisine. Sonra boyama kitabýndaki resimleri boyadýk. Arkasýndan da birkaç tane masal anlattým.

Saate baktým, iftar vakti geliyor neredeyse. Mantarý piþirdim, salata yaptým, masayý hazýrladým. Þöyle bir tarttým kendimi, yorgunluktan yemek yiyecek halim kalmamýþ. Ama; çoluk çocuk masaya oturunca, acýlý sarmalarý mideme indirince yorgunluðum birazcýk geçer gibi oldu.

Akþamdan sonra yorgunluktan uyuklamaya baþlamýþtým ki bir arkadaþým telefon etti. " Bugün çok bekledim gelirsin de iki lâf ederiz diye. Çok sýkýldým. Niye gelmedin ? Allahaþkýna tek baþýna ne yapýyorsun evde akþama kadar ? Canýn sýkýlmýyor mu? " dedi. Caný sýkýlmak mý ? Nasýl bir þey acaba caný sýkýlmak ? Hiç caným sýkýlmaz da, bilemem o duyguyu. Acaba caným neden hiç sýkýlmýyor ? Yoksa caným yok mu ? Makine gibiyim . V eya bir bilgisayar ya da bir robot. Basarlar düðmeme, çalýþýr dururum akþama kadar. Siz bir bilgisayarýn veya robotun canýnýn sýkýldýðýný duydunuz mu hiç? Saçmalamayýn lütfen.


not:Sözü daha fazla uzatmamak için; çamaþýr ütülediðimi, ortalýðý topladýðýmý, toz aldýðýmý , markete gidip alýþ- veriþ yaptýðýmý, yolda karþýlaþtýðým meraklý insanlarýn bir sürü sorusunu yanýtladýðýmý yazmadým daha.Yoksa bu yazý, pehlivan tefrikasý kadar uzun olacaktý.




-Benim yaptýðým çalýþmak mý, havanda su dövmek mi; bilmiyorum.-


09 / 10 / 2006