Mutfakta çalýþýrken setin önünde durduðum yer genelde aynýdýr. Ayný noktada dikilmek için bir çaba sarfetmiyorum ama, nasýl oluyorsa hep ayný noktada duruyorum. Bulaþýk yýkarken, salata yaparken, bulaþýk makinesini doldururken ve boþaltýrken hep ayný yere basýyor ayaklarým. Bir tencere sarma mý yapacaðým, yine ayaktayým ve aþaðý- yukarý ayný yerdeyim. Alýþkanlýk iþte..... Salonda oturduðum yer de hep aynýdýr. Kimseye vermem yerimi. Eðer gelen misafirlerden biri yerime oturursa; bütün misafirperver görüntümü takýnýr, nazik bir ifadeyle, “ Orada rahat edemezsiniz, þöyle buyrun lütfen!” diyerek kaldýrýrým yerimden, baþka yere oturturum... Söylemesi biraz ayýp oldu belki ama, gerçek bu.

Ýþte mutfakta genelde hep ayný yerde durarak iþ yaparken, þu soðuk günlerde ayaðým üþüyor. Ayaklarým deðil, a – ya - ðým üþüyor. Her ne hikmetse sol ayaðým üþüyor sadece. Mutfakta kalorifer peteði yok. Mutfaðýn salona açýlan kapýsýndan gelen sýcaklýk, mutfaðý yeteri kadar ýsýtmýyor çok soðuklarda. Sol ayaðým sýzlýyor üþümekten. Allah Allah! Bir türlü çözemiyorum nedenini. Neden sað ayaðým üþümüyor da sol ayaðým üþüyor?

Aslýnda kabahat bende. Yaklaþýk yirmi gün kadar önce, mutfaktaki kaplama halýyý kaldýrttým, mutfak tabanýný muþambaya benzer bir döþeme maddesiyle kapladýk, temizliði kolay olsun diye. Þöyle ahþap görünümünde bir þey de, adýný bilmiyorum. Parke gibi duruyor. Halýyý temiz tutmak, temizlemek çok zor oluyordu. O nedenle yaptýk bu deðiþikliði. Ýþte o günden beri sol ayaðým ýsýnmýyor, üþüyor. Üþüyor ne kelime, donuyor donuyor. Ýyi de sað ayaðým neden üþümüyor? Kafayý yi’ce’m nerdeyse.

Kendi kendime sebep bulmaya çalýþýyorum. ” Demek bende romatizma var, ayaðým o nedenle ýsýnmýyor bir türlü ve aðrýyor. ” Diyorum. Ýyi de sað bacaðýmda niye romatizma yok? O bacak da benim. Birden aklýma, tv’de bir doktordan duyduðum þu cümle geliyor: “Bayanlar mutfakta dikilirken ya da ütü yaparken, farkýnda olmadan, vücut aðýrlýklarýný genellikle sol ayaklarýna verirler.”......Hýýýmmm! Demek ki ben de aðýrlýðýmý sürekli sol ayaðýma veriyorum, dolayýsýyla sol ayaðýmý çok yoruyorum. Ve o nedenle zaten yorgun olan ayaðým üþüyor...Nasýl da biliyorlar herþeyi þu doktorlar!

Fakat yapacak fazla bir þeyim yok bu konuda.Yalnýz, tv’de duyduðumun tersine, aklýma geldikçe aðýrlýðýmý sað ayaðýma vermeye çalýþýyorum, olmuyor; bu kez de yorulup gidiyorum. Bir þey doðrayacaksam, nasýl doðrayacaðýmý þaþýrýyorum o zaman. Dikkatim ayaklarýma gidiyor çünkü. Öyle sol ayaðým üþüye üþüye, sanki mecburmuþum gibi hep ayný noktada çalýþarak, zamanýmýn çoðunu mutfakta geçiriyorum.Yalnýzca üþüse iyi, sonra da aðrýmaya baþlýyor sol ayaðým. Bir yandan “Keþke halýyý kaldýrtmasaydým.” diye söyleniyorum kendime; bir yandan da ”Sað ayaðýmýn altýnda da halý yok, o niye üþümüyor?” sorusuna yanýt bulmaya çalýþýyorum.

Galiba sol ayaðýmda bir problem var. Galiba deðil, kesin var. Yoksa durup dururken neden üþüsün ve aðrýsýn? Ne olabilir ne olabilir?..... Damar týkanýklýðý olabilir örneðin. Aman Allah korusun!.... Kan rahat hareket edemediði için, ayaðýma yeterli kan gelmiyor, beslenemiyor ve o nedenle üþüyor olabilir. ( Aslýnda kulaktan dolmalarýn dýþýnda bir týp bilgim yok da, öylesine fikir yürütüyorum iþte.) Bir de yýllar önce düþmüþtüm de bu ayaðým onbeþ gün alçýda kalmýþtý. Taaa o zamandan bir eser kalmýþ olmasýn? Zaten düþmelerin, çarpmalarýn etkileri yýllar sonra ortaya çýkarmýþ. Derken kalbim aklýma geliyor. Kalbimiz sol tarafta ya; üþüyen ve aðrýyan bacaðým da sol, sakýn kalple ilgili bir problem olmasýn! Bunu en kuvvetli ve en tehlikeli olasýlýk olarak görüyorum. Zaten kalbim arada bir, ökseye takýlmýþ kuþ gibi çýrpýnýp, sonra eski temposuna dönüyor. “Ritim bozukluðu” demiþti doktor. ” Kahveyi daha az içmeliyim.” Diye düþünüyorum. Günde sekiz- dokuz fincandan dört fincana indirdim, daha aza indiremem ki! Kahvesiz yapamam.....” Kahve içmezsen ölmezsin kýzým, ama, kalpten pat diye gidersin .” diyorum kendime. “Zaten yaþýn elli olmak üzere.”

Dün, salata yapýyordum yine ayný noktada dikilerek. Alýþkanlýk iþte. Tam o dikildiðim noktadaki ve setin altýndaki dolabýn kapaðýný açtým bir þey almak için. Bir de ne göreyim! Baktým, tam o parke görünümündeki döþemenin bitip de dolabýn baþladýðý yerde bir delik var. Tabandaki ahþap zeminde yani. Allah Allah! Nasýl görmedim bunu þimdiye kadar! Ve oradan buz gibi soðuk geliyor. Tam sol ayaðýmý bastýðým yer iþte orasý.....Þimdiye kadar, halý kapatýyordu demekki o deliði. Yeni döþeme dolabýn altýna kadar serilmediði için delik açýkta kalmýþ, oradan buz gibi hava üfürüyor. Ve zavallý sol ayaðým iþte bu delikten gelen soðuk hava nedeniyle üþüyormuþ düþecek gibi. Aðrýmasý da cabasý.

Yirmi gündür bu deliði nasýl farketmedim, nasýl görmedim diye þaþýrdým kaldým. Ve kýzdým kendime...Zavallý sol ayaðýmýn neden üþüdüðünü, aðrýdýðýný böylece çözdüm. Çözmedim de daha doðrusu, tesadüfen buldum. Oh çok þükür! Demek ki sol ayaðýmda bir problem yok, damar týkanýklýðý yok, romatizma yok. Böylece, kahveyi daha da azaltmama gerek kalmayacak. Nasýl sevindim anlatamam. Bugünden tezi yok, o deliði kapatacaðým. Zavallý sol ayaðýmý donmaktan ve acý çekmekten kurtaracaðým.

(Þimdi; “ Nasýl görmezsin o deliði? Kör müsün?” diyeceksiniz. Haklýsýnýz. Valla o deliði görünce ben de ayný soruyu sordum kendime. En kýsa zamanda göz doktoruna gitmeyi düþünüyorum zaten. )