Komþumuz Fatma Nine , ” Çocuklar Duymasýn ” dizisindeki Emre’ yi çok seviyor. Onu hayran hayran izliyor. Bize geldiðinde tv'de bu dizi varsa, geçiyor tv' nin karþýsýna, gözünü ekrandan bir saniye ayýrmýyor. Biz de bunu bildiðimiz için kendisini, evimizin tv' yi cepheden gören en güzide köþesine, yýllardýr nasýlsa yeni kalmayý baþarmýþ en rahat koltuðumuza oturtuyoruz.

Diziyi izlerken kendisine çay, kahve ikram edecek olduðumda ise, gözünü ekrandan ayýrmadan;
" Duragosun ( dursun) þinci. Hele þu dizi bitiversin," diyor, azarlar bir yüz ifadesi ve ses tonu takýnarak... Biz de sus pus oturuyoruz Fatma Nine'nin dikkatini daðýtmamak için. Hatta mecburen biz de izliyoruz. Bu dizini bazý bölümlerini ezberledim artýk. Komþu hatýrýna, torun hatýra izliyorum. Hemen her kanalda bu dizi. Peynir, zeytin gibi. Her kahvaltýda bulunuyor.

Emre akýllý akýllý, esprili sözler ettikçe;

“ Hay maþþallah! Barmak gada çocuðun aklýna bak! Nazar deyecek bu çocuða töbosun. Allah bunu aklýnýn aycýðýný da bizim toruna vereydi ne olurdu! ” deyip duruyor Fatma Nine.

Bir akþam Fatma Nine yine bizde. tv’ de de “ Çocuklar Duymasýn” dizisi var. Ninemiz gömüldü koltuða, memnun memnun diziyi izliyor. Emre' ye nazar duasý bile okudu bir ara. Ancak çok þaþýrýyor Emre'nin kýzýl saçlarýna. Ýkide bir ; " Allahallah! Bu çocuk kime çekmiþ? Anasý bööle deðil, babasý bööle deðil. Cýk cýk cýk! " deyip duruyor. Dizideki annenin, çocuklarýn gerçek annesi olmadýðýný kaç kez söyledim ama, inandýramadým..." Kýz, ayný annesi; baksana nece benziyo," diyor da baþka bir þey demiyor. Hem anne, rolü gereði Amerika' ya gitmiþti ya; o zaman çok aðlamýþ çocuklar annelerinin arkasýndan. Ýþte o sahneden sonra Fatma Nine, dizideki ailenin gerçek olduðuna inanmýþ. Eh! Ne diyeyim, öyle olsun.

Emre, her zamanki gibi baþladý bilmiþ bilmiþ konuþmaya. Çocuk, herkese lâf yetiþtiriyor. Böyle bir karakter vermiþler çocuða. Senaryoda ne varsa, onu oynuyor Emre. Ama gelin görün ki, Fatma Nine'nin bundan haberi yok.

Emre, kendinden büyük sözleri peþpeþe sýralayýnca, Fatma Nine bana dönüp, þöyle dedi:

- “ Ne akýllý bi çocuk bu..Tu..tu..tu!......Nazar deðmesin.”....Sonra þöyle bir düþündü ve devam etti:

- Bu çocuk, bunca þeyi nasýl biliyo? Ben böne(böyle) akýllý çocuk gömedim. Emre’ yi bi ö(ð)reden va menemme(galiba) .