• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
521
|
|
|
|
|
Bizim þehrin biraz yakýnýnda, bazýlarý oldukça yüksek irili ufaklý kayalýlardan oluþan, kimsenin gitmediði ýssýz bir yer vardý. Sanýrým sadece ben seviyordum oranýn manzarasýný. Kayalýklarý yakýndan seyredebilmek için, aralarýnda yükselen toprak tepeye çý |
|
522
|
|
|
|
|
en saçma yazý bu , ama bir kerecik olsun tamamlamak adýna yazýldý |
|
523
|
|
|
|
|
Orucu kuþanmak, iblisin belini kýrmanýn; onu hüzne gark etmenin adýdýr. Nefsi ve þeytaný, görünmez çelikten halatlarla zaptu rapt edip fenalýklarýndan emin olmaktýr. Sabýr ve kanaatý hüsnü kabul ile sineye sarmaktýr orucu kuþanmak. Zalimlerden fersah fersah uzaklaþmak, mazlumlara kol kanat germektir orucu kuþanmak. Dilin damaða yapýþtýðý demlerde,munis bir edayla þükür diyebilmek, kerem sahibini hoþnut edip onun sevgisine mazhar olmak, hiçbir maddi güçle satýn alýnamayacak bir nimettir. Bu hâl oruç sayesinde eriþilebilen bir lütuf hâlidir. Çünkü, riyasý olmaz orucun; yaratanla oruçlu bilir onun her vetiresini. Cümle uzuvlarýna, oruç kalkanýný kuþandýrabilene ne mutlu. Ýpek bakýþlý bir zamanda, edep ve þükür ridasýna bürünerek oruç açmayý; ancak cümle azalarýna oruç tutturabilen güzel insanlar hak etmiþtir. Ýþte onlardýr orucu kuþanabilen civanmerteler. Ne mutlu onlara. “ Hezar gýpta ipek bakýþlý zamanlarýn efendisine/ Ne kendi kimseye benzer ne kimse kendisine” demek istiyorum, kadim bir beyitte ufak bir deðiþilikle.
|
|
524
|
|
|
|
|
Ýlk gördüðümden beri aþýktým ona. Ama fark etmemiþtim. Ýlgimin insanlarla arasýna çektiði ince çizgiye kýzgýnlýktan ve onun sýrrýný çözmek istememden kaynaklanýyor sanýyordum. Heyecanlarým, korkularým hepsi onda birikmiþti. Öyle ulaþýlmaz ve öyle derindi |
|
525
|
|
526
|
|
|
|
|
Gül, gece ,çiy damlasý ; güneþ, ay hep seni özetler. Þiir yazmak istesem dibacesinde ,nihayetinde mutlaka sen olursun. Ýmge sen, uyak sen muhteva sen. Desen desen iþlerim kâðýda sana dair her þeyi. Yalnýz bir þeyi iþleyemem, sana olan sevgimi. Çünkü yazmaya kalksam kaðýt yanar, kalem tutuþur. Üflenir sur. Bu yüzden seni kalbimde saklarým. Sana dair yasaklarým.
|
|
527
|
|
|
|
|
Umutsuzun düþüncesinde gelecek yoktur. |
|
528
|
|
|
|
|
Cehennemin kare kare olduðu ve ateþlerin yüreðine damla damla aktýðý saatlerde, günahýn orman olmak ise nasýl dayanabilirsin ki bunca yangýna, gözyaþlarý yeter mi bunca yürek ateþini söndürmeye cennet gözlüm ?Sen hiçbir kimse için aðladýn mý peki?Gözlerin cenneti hatýrlatacak kadar güzelken söyle açlarý, yoksullarý hatýrladýn mý ki? Hiç kimseye gözyaþý döktün mü sevgili? |
|
529
|
|
530
|
|
|
|
|
Ölü saat
Ölü mevsimi
Ölüm sessizliði
Ölü nokta
|
|
531
|
|
|
|
|
Çok soyut bir yazý olduðunu biliyorum. Belkide sadece ben ve sevgilim anlayacak bu yazýyý tam olarak. Fareye dikkat edin okuyucular. Ne aldýðýný bilerek okuyun |
|
532
|
|
|
|
|
Uç veren hasret filizlerini bile vefasýzlýðýnla kurutuyorsun. Hasret sözcüðünü anlamýný alt üst ediyorsun. Vefa, sözlüklerdeki anlamýný yitiriyor. Güneþ, zamaný eritiyor. Sen git gide kayýtsýzlaþýyorsun. Denizlerde sular yükseliyor. Kepezler, ayný minval üzere açýyor baðrýný dalgalara. Balýkçýlar, umutlarýný sinelerine sarýp, bir dahaki sefere diye hanelerine dönüyor. Sen, bana umutlanmayý bile çok görüyorsun.
|
|
533
|
|
|
|
|
Bir uçak veya bir gemi... Bizi onlardan ayýran nedir ki? |
|
534
|
|
535
|
|
|
|
|
Yaðmura tutuldum ýslandým bir anda ama bitti. Yaðmur dindi çoktan güneþ açtý buralarda. Hem neden merak edeyim seni? Neden söyle bana, sen zaten hiç olmadýn ki! .... |
|
536
|
|
|
|
|
Seni yazdýðým günlük gelir elime .. |
|
537
|
|
|
|
|
Kimse hak ettiklerini yaþamaz ki.
|
|
538
|
|
|
|
|
Ýki mezar arasýnda mekik dokuyor adýmlarým.Önce bütün sevdamý yazmak istiyorum bir kaðýda ve bitiyor kalemim sabah olmadan,sonra bir zarf;pulsuz,damgasýz kapatýyorum aðzýný yola çýkýyorum ve iniyorum minübüsten yeþilliklerin önünde.Dalýyorum yeþilliklerin içine sana geliyorum. |
|
539
|
|
540
|
|
|
|
|
aðzým zehir gibiydi.ne zaman tükürüðümü yutacak olsam zehirlenme hissine kapýlýyordum...
|
|
Anasayfa
