Şiir > Yaşam
üzgün
Anladım sen "çözdükçe bulaşansın"
Anladım sen "çözdükçe bulaşansın" / Yağmurlar yağmadan ıslanansın / Bir
üzgün
Bugünlerde Sözlüğünü Yazıyorum Çaresizliğin
kayan , akan bir özleyişsin avuçlarımdan / hiç benim olmamış gibi
karışık
nefret!!!
bütün kadınlardan nefret edemem, çünkü seviyorum annemi; / annemden nefret edemem, çünkü seviyor
olumsuz
Mor Bir Kalemle Ölümü Cekiyor Gözlerine
pezevenginin inadina / cümle alemin suratina / tükürüyor
üzgün
sen sobele!..
Sen şimdi “ayrılık vakti” diyorsun, / Unutacak mısın beni sana hatırlatan kokuları
nostaljik
Yangin Günlerinden Geriye Kalan
kesilmis biletleri / kanatli yolculuklarin / solmus renkleri
karamsar
Savaş Sanatına İmzayı Tabutlar Atar
Bu nasıl bir yurttur ki Ya Rab, ayakların altı topraktan çok ettir /
üzgün
Utandıran Yüreklerin Hikayesi!..
Şehrimin en ücra köşelerinde yola çıkarılan / Ayağında siyah çarıkları /
üzgün
Camel' 10
Yalvarmak şakaklarımıza değdi günlerce / Zihni düğümlü onlarca fahişenin taşıdığı lekeli rütbeler
