Bir arkadaşım yaklaşık dört ay önce; kadın erkek ilişkileri üzerine bir grupta tartıştıkları tüm yazışmaları bana gönderip fikirlerimi merak ettiğini ve konu hakkında ne düşündüğümü sormuştu.

Kim koyuyor arkadaş bu muz kabuklarını kaldırımlara... Hadi ben görmesem de bassam düşsem, bir yerim kırılsa, kim verecek bunun hesabını? Ya birader yedin muzu, Çikita ya da Anamur Muzu her neyse, şunu çöp bidonuna atsana arkadaşım...

Bu ateş, ateşle karşılık verildiğinde sönecektir.

Çocuklar içimizde yıprana renkli balonlar. Onlar vicdanı infaz edenlerin sağırlıklarına aldırmadan çığlık atmaktalar. Çığlıklarını kendileri ve birkaç insandan başka duyan yaratık olmasa da.

Herkes çok iyi. Tıpkı gülleri muhafaza eden vazo gibi iyi. Peki vazo bu kadar iyiyse güller neden kurur? Mademki herkes bu kadar iyi neden yüreğimdeki duygular solar ve kurur? Çok iyi insanlarla tanıştım. Çok iyi cümle kurdular. Çok iyi gülüşler sundular.

Siz, siz olun şu bitkisel ilaç satan şarlatanlara inanmayınız.
İster doktor, ister satıcı kisveli olsun…
Her ne sıfatla olursa; bitkisel ilaç tavsiye eden ve satanların ekseriyeti sağlığımızı istismar edendir, şarlatanlardır…
Bitki ilaçları üzerinden, insanların sağlığını istismar ederek rant devşiren bu şarlatanlar var

Osmanlı her yerde Arap dil ve din kültürünü yayarak yaşamaya çalışırken, Cumhuriyet bunun yerine Türk Dilini resmileştirmesine rağmen, Arapça kelime istilasından Türkçeyi kurtarmamıştır.

Facede tavla oynuyorsanız gözü açıklara dikkat etmek zorundasınız. Siz masumane bir şekilde hoşça vakit geçirmek için oynuyorsunuz. Ama onlar sizin bu masumiyetinizden faydalanıp haksız kazanç elde ediyorlar. Ve kısa bir süre sonra ciddi bir gelir elde ediyorlar.

Samimiyet istiyor insan dili süslü, yüzü sahte gülüşlü, beyni çıkar sürüşlü insanlar görmek istemiyor. Madalyonun diğer tarafından bakacak olursak konuya bu insanlar bize ne olmamız değil ne olmamamız gerektiğini öğretiyor aslında ama yine de ders almıyor, hatalarımızın farkına dahi varamıyoruz.
Bitmiyor ki hiç insanın kendisiyle kavgası

Sevmiyoruz bağlanıyoruz. Yaşamıyoruz hayata asalak gibi yapışıyoruz. Gülmüyoruz; çünkü dudaklarımızdaki köpek salyalarıyla yaşıyoruz. Köpekler gibi yaşıyoruz bu yüzden ne ağlayabiliyoruz ne gülebiliyoruz insanca. Bir kemiğe insanlığımızı satıyoruz. Sokaklarda öpüşüyoruz ve sevişiyoruz. Şarkı söylerken it gibi uluyoruz. Hayatımızı çöpe çeviriyoruz, sonra bize poşetlenmiş aşkları karıştırıyoruz. Poşetler bile doluyken, bazı

Burada sevgi hususundaki aptallığımı anlatmaya ve sevgininde aslında insanı körelten bir duygudan başka bişey olmadığına ilişkin ........

Çok merak ediyorum seçimlerden sonra tanzim satışlar devam edecek mi?

Erdoğan, Reel politika terennümlerini bir kenara bırakıp, bütün bunlardan daha üstün olan iç dünyasında esen duygularını yansıttı ise;
Şu halde bu coğrafyada binler milyonlar yaşadı, zamanı gelince göçtü, gitti.
En yıkılmaz sanılan Büyük Roma İmparatorluğunun yüzyıllar boyunca süren zulüm ve hakimiyetine rağmen, bölgedeki Tevhidi

Çok kötü bir durumdur, kadın içinde erkek içinde boynuzlanmak. Sizden başka, dışarıdan bakan herkes görür o boynuzları, siz de bilirsiniz de, kimselere çaktırmamak derdine düşersiniz. Oysa ki gerçekten birbirini seven insanlar, ne birbirlerine boynuz takmaya meyleder, ne de sevgilerini az bir değere başkaları ile değiş tokuş etmeye kalkarlar.

Doğru incedir; ama asla kolay kopmaz. Her insan bir yola benzer. İnsanların seni nereye götürüp götürmediklerine iyi bakmak lazım. Doğru konuşan bir insan, seni kıldan ince bir yoldan yürütse de, sana keçi yününden bir kilim ördürse de, yalandan kırmızı halılar üzerinde seni yürütmesinden iyidir.

günümüzde yayla kültürü büyük ölçüde insanın hava ve ortam değişikliğine olan ihtiyacından kaynaklanır. bunun dışında; sağlık, dinlenme, tabiata tutkunluk, geçmişe saygı, modernliğin iticiliği gibi insanları yazın yaylaya atan pek çok neden vardır. artık geleneksel yaylaya göç olgusu değişmiştir. iklimin ve sosyal koşulların değişmesiyle sayıları az da olsa kimi

"Bir varmış bir yokmuş. Memleketin birinde çok zengin olduğu kadar da cimri bir karı koca varmış. Saray kadar geniş bir evde, kendileri gibi cimri bir uşaklarından başka kimseleri yokmuş."

Kişi, okuyabiliyorsa, okur; yazabiliyorsa, yazar; ikisini gerçekleştirebilene de, okur-yazar, diyoruz. Yazarlık ise, ayrı bir şey, kavramlaşmış bir sıfat olmuştur. Her yazabilene “yazar” diyemeyiz. Yazarlık, yazma işlemiyle başlasa da sadece onunla sınırlı değildir; neyi yazmak, niçin yazmak, nasıl yazmak ve kimler için yazmak da çok önemlidir.

Sabah olacak mı?
Güneş doğacak mı?
Sisler dağılıp ışıklar aydınlatacak mı gündüzümüzü?
Kabus görmeden kalktığımız uykularımız olacak mı?
İçimiz ürpermeden yeni bir güne başlayabilecek miyiz günün birinde?

Hava serinceydi, rüzgâr yoktu ama Uludağın ayazı içime işliyordu. Bir an önce eve kapağı atma düşüncesi ile adımlarımı hızlandırmıştım...