"“Bir kitap, kahveniz kadar güçlü olmalı; yoksa sadece uykunuzu kaçırır.” – Umberto Eco"
"“Bir kitap, kahveniz kadar güçlü olmalı; yoksa sadece uykunuzu kaçırır.” – Umberto Eco"
Önceki yazımda sınırsızlık kavramından bahsetmiştim. Bunu sonsuzluk kavramı ile eşanlamlı kullanmıştım. Ama üzerinde biraz düşününce ve eski bir kitabı tekrar okuyunca farkettimki aynı şey değiller.
\*Mucitler evleri değil, zihinlerdeki önyargıları temizlemek için bir alet yapsalar ya!
YZAhh bu gecenin parmaklarıdır, sokak lâmbasının sisli ve puslu ışığından süzülüp yüzümü yalayarak gezinen o esinti Ruhum böylesine sıkılmışken neden? diye isyan edemem ki gecelerin karalığına ve böylesine yudumlamışken ıstırabı çay, cigarayı şifa niyetine; saatler hasreti gösteriyormuş kimin umurunda? Veya gece yarılanmış çoktan. Kimi de hayatının gecesini yaşıyormuş
\*Matematiksel yapıya sahip, fizik kanunlarının geçerli olduğu bir evrende yaşayan ama sorunlarını metafizik yöntemlerle çözmeye çalışan insanlara hayret etmemek mümkün mü?
Artık bunların hiçbiri de değil diyorsanız da, ben işimi erteliyorum ama bu sebeplerin hiçbiri benim ertelememin sebebi değil diyorsanız, lütfen yorumlara bırakıverin de biz de bu yazımızı kuvvetlendirelim.
biz insanlar neden elimize geçen fırsatların kaybından rahatsızlık duymuyoruz?
Ey okuyucu, bu mesaj sana! Kâh kahvenin köpüğünde bir hayal, kâh mırranın acısında bir sitem. Lakin, daha ziyade içten bir selam.
Şu yaşa geldim; bugüne kadar hiç kimsenin bu kadar aşağılamasına, hakaretine maruz kalmadım.
İzmir kurtuldu işgalden. Bütün İzmir ve İzmirlilere kutlu olsun. Benim işgalim sürüyor hâlâ. Beni işgal eden komutan ne güzel komutan
Aşkta; daha iyisini beklemekten ziyade, kime ait olduğunu hissetmek önemli. Birine ait olmak için de ona karşı güçsüz ve muhtaç olduğunu kendine itiraf etmelisin. En azından ben ve benim gibi hayat görüşü olanlar için geçerli diyebilirim.
