• ÝzEdebiyat > Öykü > Sevgi ve Arkadaþlýk |
41
|
|
|
|
|
Oyunun bir parçasý olsa bile insanýn tüylerini diken diken ediyordu... |
|
42
|
|
|
|
|
Parkýn çýkýþ kapýsýna yönelirken,güneþte ardýnda býraktýðý kýzýllýkla kayboluyordu...
|
|
43
|
|
|
|
|
vefa yý öðrenmeye çalýþýyordum ondan...terketmemeði unutmamayý...ölümü beklemek bu kadar güzelmiydi... |
|
44
|
|
|
|
|
Kamyona yüklenenler bitmiþ, üstlerine kalýn yeþil muþamba yanlardan sýkýca gerilmiþ, eþyalarýn arasýndan minik baþýný çýkarýp el sallamýþtý bana aðlayarak. Önce onun kokusunu yitirdim sonra da hepsinin siluetlerini... O günden beri sokaklardayým. |
|
45
|
|
|
|
|
Herkesin öyküsü farklýdýr; anlatýlanlar ayný olsa bile. |
|
46
|
|
|
|
|
Aleyda’yla Nilüfer birikte olmayý çok sever, beraber dolaþýrlardý hep. Ve büyüklerin hiç anlamadýðý oyunlar oynar dururlardý. Büyükler anlamýyordu ama... Aleyda’nýn sihirli parmaklarý vardý... |
|
47
|
|
|
|
|
Nice yýllar geçti, aradan...
Sen üniversiteye baþlamýþtýn. Kavak yellerinin tatlý esintisine kapýlmýþ, sýnýfta kalmýþtým, ben de.
Bir sýnýf arkadaþýmýz söyledi.
-Adresimi vermeyin ona, demiþsin.
|
|
48
|
|
|
|
|
Yine hazan mevsimi geldi.
Dertli baþýma taç olmak için dökülen sararmýþ yapraklar, kaldýrýmlarda sürünüyor.
Aðlayan bulutlar geliyor, karalara bürünmüþ. .... |
|
49
|
|
|
|
|
Tamâmen üç farklý karakterdeki kýzýn, kesiþme noktasý. Birbirlerinden ayrý karakter olmalarýna raðmen aralarýndaki çok güçlü baðýn öyküsü. Ýçlerinden birinin intihârýnýn ve bunun diðerlerinin üzerindeki etkisinin öyküsü ve âilelerin karakter oluþumundaki etkisinin öyküsü... |
|
50
|
|
|
|
|
Çiçek Hüzünle Seyredermiþ suyu, su ise neþe ile bakarmýþ çiçeðe, kimisinde hüzün kimisinde neþe farketmez ki, AÞK ýn çeþitli halleri var iþte...
yetmiyor arkadaþlar |
|
51
|
|
|
|
|
Evet! Azap Yolu filmi bu þekilde baþlýyordu. Aþinasý olduðum bir þeydi bu; hayatýmda birebir yaþamýþtým.
|
|
52
|
|
|
|
|
Lise bittiði yýl kazandýðým Hukuk fakültesi öðrenciliðine, annemin, evlere temizliðe giderek kazandýðý üç beþ kuruþla baþladým. Anneme, artýk yük olmak istemediðimden, üniversite kampüsü civarýnda, üniversiteden öðrencilerin mekan edindikleri bir kafeteryada part-time olarak çalýþabileceðim bir iþ bulmuþtum. |
|
53
|
|
|
|
|
Bu yazý yaþadýklarýmdan, yazdýklarýmdan, havadan, sudan okuduklarýmdan kýsacasý yaþamdan etkilenerek yazýlmýþtýr.
(Mart - Nisan 2002'de yayýnlanan ve sonradan okuyuculardan aldýðým eleþtiriler doðrultusunda okuduðum *Fahrettin Çiloðlu'nun *Nisan adlý h |
|
54
|
|
|
|
|
Dost dediðin tuttuðun el deðil deðdiðin yürektir... |
|
55
|
|
|
|
|
Ayþecik’ in babasý sarayýn sütçüsüydü. Saray yakýnlarýndaki bir kasabada küçük bir çiftliði vardý. Her sabah saraya taze süt götürürdü. Çiftliklerinden saray rahatça görülüyordu. Ýki yýldýr Ayþecik arada sýrada, “ Baba ben de seninle geleyim. Sarayýn nasýl bir yer olduðunu çok merak ediyorum “ der dururdu. Fakat babasý Ayþecik’ in kaybolacaðýndan korkar, “ Biraz büyü de o zaman ” derdi. |
|
56
|
|
|
|
|
Bu öykü denemem can dostumun söylediði bir paragrafla baþladý. Sonra kelimeler içimden aktý. Þiirimsi – deneme- öykü karýþýmý bir yazý ortaya çýktý. Can dostum bana bir artý daha kattýn. Yine içimdeki saklý kelimelere çýkan yolu açtýn. Ýyi ki varsýn. Postacý bir mektup getirdi. Üzerinde ismim yazýlýydý. Gönderene baktým. Sevgilimin ismiyle karþýlaþtým. Bir anda aðzým kulaklarýma vardý. Yüzümdeki tebessüm yüzüme bir baþka yakýþtý. Zarfý açýp açmamak arasýnda kararsýz kaldým. Bana mektup yazmak adeti deðildi… |
|
57
|
|
|
|
|
Þemsiyesini açan, yüzleþtiðim içimdeki can dostuma: Sevgilerden yaðmur damlalarýnýn küçük dokunuþlarý |
|
58
|
|
|
|
|
Her insanýn içinde parlayan bir yýldýzý vardýr |
|
59
|
|
|
|
|
Genç kýz sildi gözlerindeki yaþlarý cebinden çýkarttýðý siyah kumaþtan mendiliyle…Ýskelenin ucuna yürüdü,bir demet papatya attý denize.Aldý çantasýný ve gözyaþlarýný,beraber yürümeye koyuldular hiçbir yere…
|
|
60
|
|
|
|
|
Toplu taþýma merkezi, kentin tam ortasýndadýr. Otobüsler oradan kalkar, dönüp dolaþýp oraya gelirler. Kýsýr bir döngünün baþlama ve bitiþ noktasýdýr burasý. Ya da tilki ile kürkçü dükkâný hikâyesinin bir tezahürüydü bu durum. Þehrimizin tek kültür ve sanat merkezide buradadýr. Yaz kýþ telaþý hiç bitmez. Bir hengâme bir koþuþturma. |
|
Anasayfa
