Ayþecik’ in babasý sarayýn sütçüsüydü. Saray yakýnlarýndaki bir kasabada küçük bir çiftliði vardý. Her sabah saraya taze süt götürürdü. Çiftliklerinden saray rahatça görülüyordu. Ýki yýldýr Ayþecik arada sýrada, “ Baba ben de seninle geleyim. Sarayýn nasýl bir yer olduðunu çok merak ediyorum “ der dururdu. Fakat babasý Ayþecik’ in kaybolacaðýndan korkar, “ Biraz büyü de o zaman ” derdi.

Günlerden bir gün, sabah kahvaltýsýndan sonra babasý kýzýna þöyle dedi: “ Ayþecik artýk on yaþýna girdin. Kocaman bir kýz oldun. Yarýn sabah hazýr ol bakalým. Sen de benimle beraber geliyorsun. “

Ayþecik bu habere çok sevindi. Hemen babasýna sarýldý, onu yanaklarýndan öptü. Annesi kýzýnýn bu coþkulu sevincine katýldý, üçü bir sevgi yumaðý meydana getirdiler.

Ayþecik gün boyu pek neþeliydi. Ýçi içine sýðmýyordu. Heyecandan yerinde duramýyor, eli ayaðý birbirine dolaþýyordu. Öðle üzeri mutfakta annesine yardým ederken, iki çay bardaðý ile üç yemek tabaðýný kýrmýþtý. Tabii ki, bunlarý isteyerek yapmamýþtý. Zaten annesi hiç mi hiç kýzmamýþtý. Sadece kendisine, “ Ayþecik, ben yemeði sofraya getirebilirim. Ýstersen masada oturup yemeðin gelmesini bekleyebilirsin, oldu mu caným kýzým? ” demiþti. Annesinin kýzmasý için sebep yoktu ki…

Ayþecik ertesi sabah süt güðümlerinin at arabasýna yüklenmesine yardýmcý oldu. Arabaya bindi ve babasýyla birlikte saraya doðru yola koyuldular. Ayþecik sarayýn bu kadar büyük olduðunu tahmin etmiyordu. Sarayýn iç avlusunda babasý süt güðümlerini teslim etmeden önce babasýna sarayýn içini görmek istediðini söyledi. Bunun üzerine saray görevlilerinden bir kadýn Ayþecik’ e yardýmcý verildi. Ayþecik kadýnla beraber sarayýn odalarýný, salonlarýný gezdi, dolaþtý. Bir koridordan geçerken karþýdan gelmekte olan beþ kýz gördüler. Görevli kadýn, Ayþecik’ e en öndekinin Yasemin Sultan olduðunu, bir þey sorarsa cevap vermesini, sözlerine dikkat etmesini usulca söyledi. Yasemin Sultan arkasýnda nedimeleri olduðu halde yanlarýna yaklaþtý. Ayþecik’ i bir süre süzdükten sonra görevli kadýna dönerek,

“ Evet, misafirimiz kim oluyor? ” diye sordu. Görevli kadýn:

“ Efendim, bu kýz sütçünün kýzý. Saraya ilk kez geliyormuþ. Benden kendisini sarayýn içinde gezdirmem istendi. “

Yasemin Sultan:

“ Ya demek öyle…Ne kadar güzel ” dedikten sonra Ayþecik’ e dönerek:

“ Sarayý beðendiðinizi umarým, arkadaþým. Adýnýzý öðrenebilir miyim? “

Ayþecik kendisi ile ayný yaþlarda olan Yasemin Sultan’ ýn dostça tavýrlarýndan çok memnun olmuþtu. Hele kendisine ‘arkadaþým‘ demesi yok mu?..Bir dakika önceki heyecanýný üzerinden atýverdi, rahatladý ve sesine tatlý bir çeþni vererek:

“ Efendim, adým Ayþecik’ tir. Bizim evden saray rahatça görülüyor. Hep merak ederdim, acaba nasýl bir yer diye. Ýþte sonunda bu amacýma ulaþtým. Geldim, sarayý gezdim, gördüm. Gerçekten büyük ve güzel bir yermiþ. Hayran olmamak elde deðil. Burasýný çok sevdim. Bizim evimiz buraya göre oldukça küçük. Fakat ben evimi de çok seviyorum “ deyince Sultan’ ýn arkasýnda duran nedimeler gülüþtüler. Yasemin Sultan þöyle bir arkasýna dönüp baktýktan sonra hafifçe tebessüm ederek,

“ Ayþecik gel istersen odama geçelim, orada konuþmamýza devam ederiz ” dedi.

Ayþecik ile Yasemin Sultan iki saati aþkýn bir süre konuþtular, dertleþtiler. Sonra nedimeleri öðle yemeði için padiþahýn beklediðini Sultan’ a haber verdiler. Ayþecik ile Yasemin Sultan yarýn sabah yeniden buluþmak dileðiyle ayrýldýlar. Ayþecik babasýyla sarayýn iç avlusunda buluþtu. Süt güðümleri at arabasýna yüklenmiþti. Arabaya binip evlerine doðru yola koyuldular. Yemekten sonra padiþah, Yasemin Sultan‘ a sütçünün kýzý ile odasýnda görüþtüðünden haberi olduðunu, bunu yanlýþ bir davranýþ biçimi olarak deðerlendirdiðini, bir Sultan’ ýn alelade bir köylü kýzýyla arkadaþ olmasýnýn saray erkaný tarafýndan hoþ karþýlanmayacaðýný söyledi.

Bunun üzerine Yasemin Sultan:

“ Ayþecik, sizin tarafýnýzdan biraz olsun tanýnsaydý, onun hakkýndaki düþünceleriniz mutlaka olumlu olurdu. Ayþecik alelade deðil, fevkalade bir köylü kýzýdýr.Ýnsanlar giydikleri elbiselere, yaþadýklarý çevreye bakýlarak deðerlendirilemez. Ayþecik…” diye konuþurken, padiþah sinirli bir þekilde ayaða kalktýktan sonra; “ Ayþecik veya Fatmacýk, kim olursa olsun…Onunla bir daha görüþmeyeceksin!.. Ýþte bu kadar! ” diye baðýrýnca Yasemin Sultan ayaða kalktý ve aðlayarak uzaklaþtý.

Ertesi sabah babasý süt güðümlerini görevlilere teslim ederken Ayþecik saray avlusunda boþu boþuna bekledi. Öðle vakti babasýyla birlikte eve dönerken, cevabýný düþünüp bulamadýðý soru þuydu: Yasemin Sultan ile görüþmelerinin hangi sebepten ötürü engellendiði?..

Yasemin Sultan Ayþecik ile görüþtürülmemesine çok üzüldü. Yemeden, içmeden kesildi. Birkaç gün sonra hastalandý. Yataðýnda devamlý olarak “ Ayþecik..Ayþecik..” diye sayýklýyor, günden güne sararýp soluyordu. Ülkenin en iyi doktorlarýnýn çabasý boþuna oldu. Sonunda padiþah Ayþecik’ in saraya getirilmesini istedi.

Yasemin Sultan Ayþecik’in gelmesine çok sevindi. Onun berrak bir su kadar temiz ve tatlý sesi hastalýðýnýn en iyi ilacý oldu.

Aðlayan gözleri güldü
Yanaðýnda güller açtý
Bir hafta geçti, geçmedi
Ýyileþti, ayaða kalktý.

Padiþah da onu pek sevdi
“Ýkinci kýzým sensin“ dedi
Sevgiyle baðrýna bastý
Hatasýný baðýþlattý…

SON