TRAMVAY ELEÞTÝRÝSÝ: EN AZINDAN BÝR SIÐIR BÝLÝNCÝ


Tramvayda kolay inmek için kapý aðýna doluþanlar.
Önce ben bineyim, oturacak yer bulayým diye hýrslananlar.
Yaþlýlarýn yerine oturanlar.
Kapý aðzýna doluþup binmek isteyen engelli araçlý bireyleri hiç takmayanlar.
Açýlýn iþareti yapan akülü sandalyeli bireye kenara çekilip yol vermeyip; “ineceðim” diye kütük gibi suratla hemen yanýt veren genç kýz.
Altýna giydiðin dar kot pantolon aðlýyor hýçkýrarak.
Saçlarýn da sana isyan ediyor.
Körsün saðýrsýn ruhuna.
Kendine bu kadar özenli ve dikkatliyken…ötekine kör saðýr ve hazýr cevap olmanýn sebebi ne?

Kapalý saf ablalarýn; “yaþlýlara neden yer vermiyorsunuz oturuyorsunuz!” isyanýna, o çelik çýðlýðýna kömür kalple sessiz kalanlar. Siyah giymiþ kara güneþ gözlüklü kýzlar.
Siyah cehennemdir asla siyah giymeyin.

Tramvaya binerken saðýndaki solundakine insanca bakmayý çok görenler,
Tramvaya binerken ya da inerken cehennemden kurtulmak ister gibi hücum edip engelliye, bebek arabalýya, yaþlýya öncelik vermeyenler,
Hayatta her konuda en son sýraya atýlacaksýnýz
Her biriniz,
Her konuda,
Siz beklemekten beton heykellere dönüþeceksiniz,
Siz hep acýyla iþlerinin olmasý için kývrana kývrana bekleyenlerden olacaksýnýz.

Uzun yeþil otlakta otlayan sýðýrlar bile asfaltta sýça iþeye ilerlerken akþam ahýrlarýna… bir nizam içeriþinde ard arda giderler, bu manzaralara çok tanýk oldum.
Bir sýðýr bilinci bile yok mudur sizde?
Evren sizi sýraya bile sokmayacak.
Sizin için…en azýndan bir sýðýr bilincine sahip olmanýzý temenni etmekteyim.
En azýndan bu bilinçle yaþamdaki engelleri aþmayý becerebilir, yaratýcýnýn þefkatini kazanabilir, size yardým etmesine zemin hazýrlayabilirsiniz.
Her Berlin Duvarý yýkýlmalýdýr ve içinizde sayýsýz onlardan inþa edersiniz.

Gözyaþlarýyla…
Gözyaþlarýmla patlasýn o beton bilinciniz.
Ki içeri yaratýcýnýn o muazzam merhameti girebilsin.
Sadece yaþarken kendini ölüye çevirenler baþarabilir; gerçekten baþarabilir.

Kayýp bir köpektim ay ýþýðýna dönüþtüm…
Gün gelir her kalýn kafalý ince ruhlu bir varlýða, meleksiliðe eriþebilir.
Gün gelir bütün kalýn kafalýlar, görgüsüzler, hadsizler dilerim en azýndan sýðýr bilincine sahip olur.

“Bunlarý yeniden dizayn etmek lazým” dedi biri, “kapý aðzýnda kafalarýna göre takýlýyorlar, tramvaya zor bindim.”
“Haklýsýn” dedi makinist, baþýný salladý, yanýndaki makinist de.

Kayýp bir köpeksiniz umarým ay ýþýðýna dönüþürsünüz.

Altýna giydiðin dar kot pantolon aðlýyor hýçkýrarak.

Ne olursa olsun o çelik kelebeði, o akýl almaz gücü… bütün gücümle çakacaðým gökyüzüne…hýrsla deðil…inatla deðil.
Sadece yüreðimin isteðiyle, ruhumun açtýðý cepheyle, ýþýk göstergeleriyle, kozmik bir azimle….
Saçlarýn yýldýzlarý ýþýldasýn…dilin…

Kayýp bir köpeksiniz…
At bilincine sahip bir ýþýk vursun omurganýza….
Günlerce gecelerce aðlayýn…o gecelerde kaybolun…yapayalnýz kalýn…
Öyle kalanlar bir kývýlcým elde eder ve büyün bütün ömür bunun içindir…

Ýsa Kantarcý