Öðle diyor televizyonlardaki bir konut reklamý. ’’Hayallerinize sýnýr koymayýn.’’ üç artý bir, dört artý bir, beþ artý bir altý artý bir, yedi artý bir... Tam birer birer artýyordu ki rakamlar, ben de ohaaaaa! diyecektim, ama demedim, yok, yok demedim billahi, diyecektim vaz geçtim...

Cebinde paran var mý yok mu, bankalarda kredibiliten var mý diyen yok nasýlsa... Üç beþ senedir dar gelirli, bolgiderli, çok atarlý, az yatarlý esnaf sýnýfýna girdiðimizden dolayý ben bu reklamýn neresindeyim diye kendime soramýyorum bile... Ha sorarým, o da bir artý bir ya da bir artý boþluk, yani sýfýr var mý olur...

Oooooh! Hayallerime sýnýr koymasam, ben neler yaparým neler... Zaten ben koymuyorum hayallerime sýnýr, sýnýrý ekonomimiz koyuyor. Otuz senedir bir denk bütçe yapamadýk gitti vesselam, daha ne olsun... Ben de gidip sabah kahvaltýsýný Londra’da yapmak istiyorum zaman zaman, ama sonrasýnda bakkaldan gidip yüz gram tulum peyniri, bir ufak tereyaðý alýp, ekmeðin arasýna koyup yiyorum. Ama öyle lezzetli yiyorum ki belki Londra’da kahvaltý edenler benim aldýðým tadý alamazlar.

Hani þarký vardý ya ’’Ah bir zengin olsam yabadabadabadabadabda... Her Allah’ýn günü biribom.’’ diye devam eder gider. Aman þarkýda kalsýn zenginlik... Biz enginlikte yarýþalým, o daha güzel. Adý engin olan arkadaþlarýnýz varsa onun ile de yarýþabilirsiniz...

Benim de Marsa gitme hayallerim var, hatta Jüpiter filanda olabilir, hayal bu sýnýrlarý yok iþte denildiði gibi... Hayallerinize sýnýr koyarsanýz size bir de sýnýr komþusu lazým o zaman. Sýnýr komþunuz iyi de olur kötü de, artýk ne çýkarsa bahtýnýza...

Býrak hayallerimize sýnýr koymayý, artýk hayal bile kurmakta zorlanýyoruz. Onun yerine çalar saat kuruyoruz sabahýn beþine, o da bir çaldý mý rüyanýn en tatlý yerinde çalýyor, bir an da tatlý rüyalardan uyanýyoruz...