Derviþ bu beklentiyle istiareye yatacaktý. Derviþ uçma beklentisiyle rüyalara dalacaktý. Derviþ uçmak için teolojisinde kendince bir iþaret bekler olacaktý. Ve derviþ tam da bu nedenle hiç bir zaman uçaðý bulamayacaktý.

Uçaðý bulan kiþi öznesi deðil, kiþi özneli toplumdu. Kolektif iþlergeli tahrik kapasitesi uçaðý bulmanýn nedeniydi. Üstelik uçaðý bulma iþinin "dýþ tahriki yanýnda" bir de "iç nedenle olan ikinci bir tahrik ortamý olarak kolektif bir güç ve kolektif kapasitenin" olmasý gerekecekti.

Çevrenin kiþi vücudu üzerinde ýþýk enerjisini ýsýnma enerjisine çeviren tahrik etkisi vardý. Ama kiþiler ýþýk enerjisini ýsý enerjisine dönüþecek olan uygulayým bir kolektif gücün tahrikinden yoksundular. Ýlk seller atalar kolektif bir tamamlayýcýlýktan eksiktiler.

Çevrede uçma görüntülü tahrikler vardý. Kiþiler bu tahrikle hevestiler. Kiþiler bu hevesle önce hayali bir Anka kuþu teolojisi üzerinde uçtular. Daha sonra da hevesler uçan halýlarla, halý üzerinde uçmaya dönüþtü,

Uçmanýn dýþ çevre içinde belirsizle bir tahrik (teolojik) gücü olsa da uçmayý uçaða dönüþme gibi, ýþýðý rezistansla ýsýya dönüþme gibi dýþ "tahrik gücü" ancak "kolektif iþlergeli tahrik gücüyle" olasýydý. Kolektif iþlerge doðanýn içindeydi ama kolektif iþlerge kiþinin dýþýndaydý. Kolektif iþlerge kiþinin istek ve bilinci dýþýnda kiþiden baðýmsýzdý.

Salt ilk sel dünyadaki çevrenin teolojik, metafizik baskýsý vardýr diye kanat çýkaramayan her fizyoloji gibi her belirsizle olan imgeler de, iþlerge kuvvetler de, uçmayý gerçekleyecek teoloji ve metafiziði ortaya koyamayacaktý.

Kurban sunusu, "kolektif tahrikli üretim yapan birikimle depo edilen enerji" üzerinde "kendi canýný kurtarmanýn, kendisi gibi engelleri karþýsýnda öfkeye kapýlan bir dýþ dünyanýn öfkesini dindirmenin, kurban eylemine" dönüþecekti.

Ýlk sel dönem içinde kolektif iþlergeli kolektif birikim yoktu. Kolektif birikim yoksa kolektif birikim içinde sunusu yapýlacak olan kurban periyodiði süreklisi de yoktu. Yani ilk sel dönem içindeki teolojinin kurban sunusu yapma hevesi ilk sel dönem içinde kanat çýkaramayacak, pek pek kurban da sunamayacaktý.

Dünkü teoloji kiþinin kendisinde baþlatýlmakla doðayý neden sel oluþ yerine kendisi gibi canlý saymakla kiþi benci ve kiþi merkezli bir teolojiydi.

Bugünkü teoloji ise kolektif iþlerge üzerinde tamahkâr olunan özelleþiþi bir irade bilincinden yansýyan imgeye ait dýþ merkezden gölgeye ait bir eþleþmeydi. Eþletmeyi özelleþen erek sel nedenle izah etti. Teolojik anlam, "olgularýn þiþede durduðu gibi hafýzalarda" durmayacaktý.

Teolojik anlayýþ kolektif sahipli ve kiþi sahipli düþünsel imgeye baðlý manalar içinde hayli evirilecekti. Teolojik anlayýþ bununla da kalmayacaktý. El ile mülkün sahibi olmanýn teolojik söylemiyle alanýný geniþ kýlýp bu geniþlikteki yaratma, tasarým yapma fikriyle; mülkün sahibi olma fikrini bile gölgeleyecekti

Yaradandý teoloji daha kapsamlý anlam ile evrenin yaratýcýsý olma bilincine dönüþen anlamla ile mülk sahiplerine verdiði halifeliði, bu karmaþa içinde þimdi "insana haleflik gücü veren" mantýða dönüþecekti.

Oysa eðer bir halifelik varsa, evet insanlar ilahlarýn halefiydi. Ama halifelik insanda deðil kolektif iþlergeli tahriki kapasitesindeki kolektif kuvvetteydi. Ýlahlarýn ilahlýðý da üreten iliþkili üreten kolektif kuvvetten deðil miydi?

Ýlksel sürece göre oluþumuna baþlayýp üreten süreçler iliþkisine göre anlamlara bürünmekle teoloji yoluna devam etti. Þimdiki teoloji, çýplak (yalýn), katýþýksýz mülkün sahibi halife olma düþüncesi üzerin de palazlandý.

Böylece ilk sel dönemde, totemi dönemde, ilahi dönemde beri anlayýþ ve anlatým deðiþmeleri içinde süre gelen teolojinin anlamý yeni bir anlayýþla örtülmüþtü. Kiþisi tamah içine gizlenen sömürü, bu kes de teoloji içinde gizlenmiþti. Teoloji içinde gizlenen sömürü adeta matruþka kabý içine girmiþti.

Iþýk bilgi taþýyan modülasyonlar yüklü "manyetik alanlaydý". Teolojik hal somuttan yansýyan türlü uyarým ve duyumlarla; örneðin, ýþýktan enerjinin bilgiye dönüþen enerji biçimiyle imge sel zihin kalýplarýna dönüþtü. Dýþa doðru yönelimleri kendisinden baþlatan kiþi, imgelerden kaynaklý yararcýlýkla bizim çýkarýmýmýz olan üst beyin düþünmesiydiler.

Her somut yaþamýn aklýmýzda kalan bir imgesi, kiþiye göre olan bir gölge ve bir öznel anlamasý vardý. Nedenselliðin olgu ve olaylarla çok iliþkilendirilemediði bu ilk sel süreçte gölge yansýmalý mana anlayýþý çok önemli oluyordu.

Neden sel oluþ yerine kendisine nedenle olan her imge ile eþleþen sanal bir mana anlamasý vardý. Karanlýðýn bastýrmasý dinlenmeye çekilmeydi. Iþýðýn yokluðu nedenle, tehditlerin görünmez olma algýsý da korku olarak karanlýkla eþleþiyordu.

Oysa tehdit karanlýk nedeniyle var deðildi. Ve tehdit salt karanlýkta da var deðildi. Olsa olsa karanlýk tehdidin gizlendiði bir enstrümandý. Ve karanlýk dýþtaki tehdide bir aksesuar görünümle donanýmdý.

El; somut, üreten kolektif gücün açýlýmlarý üzerine oturdu. Þimdiki teoloji mülk sahibi irade ve yönetim gücü olarak davrandý. El, mülk sahibi irade gücünün belirsizleriyle davranacaktý.