En son bir pazartesi sabahıydı seni görüşüm. Ve bittiği gündü o gün. Bilseydim o gün sana daha çok sarılırdım, kokunu benliğimle tanıştırırdım. Kokuna hasretim, sesine, tenine... En çok da neyi biliyor musun? İyi ya da kötü her anımızda binlerce sevgi sözcüklerini bir köşeye atıp söylediğimiz o "CANOM" kelimesine...

Sen benim herşeyimdin / Ekmeğim, suyum, her dakikam, her saniyem /

Sokakta babamla gezerken / Daldım birden / Herkesin yanında annesi

Ben seni kalemlerimde sevdim. Her kağıda "sen" yazan o değerli kalemlerimde sevdim. Bilmezlerdi sen kelimesini, her zaman "benli" cümleler kurardı. Sen geldin kalemim yeni bir kelime öğrendi. öyle sevdi, öyle büyüttü ki içindeki seni, dolup taşarcasına... Bitmez tükenmez bir aşkla taşıdı seni. kaç kez düştü ama pes etmedi...

sıradışıyım, sen olmasanda ben sıradışıyım...

biz yolcusuz yollardık bazen.yalnıztık.. yollar yolcuya hasret kalmıştı, onu istemiş, onu beklemişti..biz birlikteydik ama yalnızdık.. beynim seni düşünürken sana susamışken, benliğim beynime susamıştı..