Seni tarif eden şehirde sensizlik çakıyor önce.
Aydınlanıyor tüm şehir sensizlikle.
Sonra ruhumun sesi vuruyor yeryüzüne;
Herkes gökgürültüsü sanadursun,
Aslında sensizliğe isyan eden ruhum gibi gökkubbe...
Ve başlıyor işte:
İzmir yağmurlu bu gece,
İzmir Sen...
Yağmur Sen...
Sensizlik yağıyor İzmir'e,
Sensizliği ıslatıyor yağmur bu gece..
