Her yağmur yağdığında, gelecek mi aklıma yağmurlu gözlerin?
Her sesini duyduğumda sadece benim duyabildiğim ezgiler dağılacak mı göklere?
Tanrılar şükredecek mi varlığıma?
Ya da sensizliğin karalanmışlığına atılmalı mı?
Beraber çıkılan merdivenler gibi, her basamakta hasret kadar ağırlaşan sessizliğine mi kapılmalı?
Bırakılmalı,
Unutulmalı,
Karartılmalı,
Çöpe atılmalı...
Belki de üçümüz için en iyisi bu olmalı...
