Adsız...

usulca süzüldü yanağından yağmur
sonra bakışınla güneş düştü yüzüne
avuçladığında gökkuşağı hala canlıydı
hem gökkuşağına dokunuyor
hem de güzelliği karşısında utanıyordu
zamansız sevdalarda hesapsızca yol alıyordu
kırgın yüreğiyle...
dayanır mıydı ya da dayanmalı mıydı
vuslata daha çok vardı
soluksuz kalana kadar
bekleyecek
bekleyecek
ve
bekleyecekdi....