• ÝzEdebiyat > Deneme > Ýstanbul |
1
|
|
|
|
|
Þimdi saat sabahýn dördü. Hava sert. Rüzgar esiyor. Ha yaðdý yaðacak bir hava var gökyüzünde. Balkonum soðuk, bu soðukluk sanki onu hüzünlendirmiþ, hani bir þeylerden korkup çekiniyormuþ gibi bir ruh haline bürümüþ… |
|
2
|
|
|
|
|
Taksim Meydaný’nda sýra konaklarýn, Baðdat Köþkü’nün çinilerinin, Baruthane Deresi’nin, Kozyataðý’ndaki arabacýlar kahvesinin, suyu akan çeþmelerin Ýstanbuludur bu dizelere ruhunu estiren… Kendi dünyasýndan bir aný sonraki nesiller için sonsuzlaþtýrmýþtýr dizelerinde þair. Ýstanbul, dinmeyen bir esinti ve bir devam ediþtir…
|
|
3
|
|
|
|
|
Oysa kadýnýn elinin deðdiði yer güzelleþirdi. Kadýn, erkek hiç farketmiyor teröre her kim bulaþmýþsa insan asla deðil. Ýnsan dediðin merhametlidir. Bunlar ise cani. |
|
4
|
|
|
|
|
Bir gidiþ gittin ki, her taraf sis içinde, göz gözü görmüyordu. Dünya dönmüyordu. Acým dinmiyordu. /
/
ERDEN ERKÝN |
|
5
|
|
|
|
|
Davullar, zurnalar, halaylar, oyunlar, Grup Yorum, Kardeþ Türküler...Babalarýn omuzunda çocuklar..Bebek arabasý süren anneler..Derdini anlatmak isteyen, kesinlikle 1.000.000 çok üstünde insan. Konuþmalar baþladý, miting bitecek, Gümüþsuyu, Saraçhane, Mecidiyeköy kollarý hâlâ uzayýp gidiyor. Gezi alaný da hýncahýnç. |
|
6
|
|
|
|
|
Fatih’in merkezinde bir sokaktayým. Saati söylemeli miyim? Evet söylemeliyim. Saat gece: 03:15 günlerden 7 Aðustos Cuma. Buraya Yedi Emirler Sokaðý diyorlar. Bu sokak, Anadolu’nun merkezine açýlan bir kapý! Öyle Akmerkez ya da onun militaný Mayadrom gibi Avrupa’nýn merkezine açýlan kapýlardan deðil… |
|
7
|
|
8
|
|
|
|
|
kaç milyon hayatý taþýyorsun içinde istanbul... kaç hayatý birleþtiriyorsun... ve kendini büyütüyorsun hep... istanbul büyüyor.. çocukluðundan cýkýyor... acýlarýyla... mutluluklarýyla... ama tüm ihtiþamýyla büyüyor.. ve uzaktan kör topal... izlemek koyuyor seni istanbul... |
|
9
|
|
|
|
|
Biraz öteden acayip bir gümbürtü baþladý, davullar trampetler, haykýrýþlar. Bu zavallý üç kýzýn çaldýðý gürültüde kaynýyor. Gürültüye gittim. Ýstanbul Percussion bilmem ne grubuymuþ. Of, ne iþtahla çalýyorlar görmeliydiniz. |
|
10
|
|
|
|
|
Gençler edepsizce özgürleþmiþ mi, yoksa, “Onu yapma, þunu içme, el ele tutuþma, elini sevgilinin omzuna atýp parkta oturma” diyenlere inat, yeni baþkaldýrý yöntemleri mi geliþtirmiþ, anlamadým. Metronun yürüyen merdiveninde, ayakta duran sevgilisinin beline bacaklarýný, boynuna kollarýný dolayýp yapýþarak inen genç kýzý görünce, benim yorumum yolunu þaþýrdý, afalladým kaldým. |
|
11
|
|
|
|
|
Nasýl ki bütün çiçekler biraz gül ise, bütün þehirler de biraz Ýstanbuldur aslýnda. Ýstanbul deyince akan sular durur, þair yaným tutar yine. |
|
12
|
|
|
|
|
Ýstanbul gülüþünde, Ýstanbul gözlerinde, Ýstanbul bizi biz eden ne varsa tam içinde!
|
|
13
|
|
|
|
|
Bebeðini ev gezmesine gidip ondan kurtulmak için onu orada unutan anne mi?
Hunharca katledilen kadýnlarýn aslýnda hunharca kaydedilmediði gerçeði mi?
Yoksa yýllardýr deðiþtirmediðiniz kafamýzýn içindeki kalýplar mý?
Siyasete bakýþýmýz; diðerleri daha iyi mi sanki!!!
Krize bakýþ açýmýz; Kriz mýriz yok AVM’ler insan kaynýyor.
Adalet düþüncemiz; Mutlaka bir þey yapmýþtýr? Boþuna mý içeride!! |
|
14
|
|
|
|
|
Sokaklarýnda dilendirdiðin, çýplak ayaklý, okul formalý ilkokul çocuklarýna benzedin þimdi... Yada makyajý akmýþ, yorgun bir sokak fahiþesine... Neden böyle oldun Ýstanbul? |
|
15
|
|
|
|
|
Sen ucu bucaðý var bir þehirsin, bense sonsuzluðu taþýyorum içimde... |
|
16
|
|
|
|
|
Mahmut Bey, elimi býrakmadýðý gibi bir de yemek davetini Ýstanbul’un en güzide otellerinden birine "davet etme" cüretkarlýðýný da göstermiþti. Asansörün yedinci kata gelmesi ile elim bir yabancýnýn elinden kurtulmuþ oldu. Ýþte o an var ya Leo, ben sana, o kadar içerlemiþtim ki, anlatamam. |
|
17
|
|
|
|
|
Uluslararasý emperyalizmin Ýstanbul üzerinde yoðunlaþan rant hýrsýnýn, Haydarpaþa ve Sirkeci garlarýna olan yansýmalarýna deðinmek istedim. |
|
18
|
|
|
|
|
Böylece tarihteki ismi “Hrisopolis” yani “Altýn Þehir” olan Üsküdar’a “Altýn Þehir” dedikleri için ne kadar haklý olduklarýný anlamýþtým.
|
|
19
|
|
|
|
|
Ýstanbul’da bir insan olarak solumak ne zor imiþ. Elbette bir bedeli var bu memlekette yaþamanýn üstelik bedelini nefeslerimizle ödüyoruz. Çünkü, yaþamlarýmýz, beklenmedik çizgiler arasýnda zikzaklar çizen bir oyun bu þehirde. Bir anda yükseliþler, iniþler, bir anda sesleniþler ve susuþlar, bir anda yaþananlarýn iyiliði kötülüðü ve yine beklenmedik yahut düþünülmedik garip, ani, ölümler… Yani, hayat bir var, bir yok Ýstanbul’da… |
|
20
|
|
|
|
|
yarýn gece 95,6 frekansýnda 00:30 da gecenin içinden programýndayým þiir kitabým "geliþigüzel - serpçe" yle |
|
Anasayfa
