Şiir > Yaşam
karamsar
Nöroleptik Çınlama
Gün biterken olağanın dışına çıkmış anların ölümüyle ,damağımda anlamın tadını alıyorum.Gerçeklik duygusunun bende bıraktığı iz bir
nostaljik
Yol Yakındır Be Adamım!
\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_ Değerli ağabey Memduh Bayraktaroğlu’na ithafen... / Bembeyaz karlar üstünde bir çığırdır hayat!
üzgün
... ve O Sahnede Özlemler Sevmeler Yarım Kalıyor
Rukiye Çelik / 'Eyvallahım olmaz kimseye' diyormuşsun! Duyuyorum çok da dik başlıymışsın, yarınların
nostaljik
Gidiyorum
Gidiyorum buralardan sessizce bilinmezliğe, / Bilinmeyen ummanlara yelken açan gemiyle, /
üzgün
Küçük Kız Çocuğu
İkiye bölünmüş ruhum... / Bir yanı üşüyüp sımsıkı sarılıveriyor güvenli kucaklara..
karamsar
Hayatın Kıyametidir Yalnızlık
Zamanın evinde korkarak dolaşır yalnızlık / Ve her an düşecekmiş gibi sıkıca tutunur
üzgün
Kalanlar ve Gidenler
Kalanlar gidenleri hep dönecekmiş gibi bekler, / Gidenler kalanlar için artık bir hayaldirler,
üzgün
Sizleri Biz Öldürdük
Gülümseyerek başlamıştınız güne dün / Açılan kapılardan sevinerek girmiştiniz /
üzgün
Bir Sen Kalacaksın
Günler ayakları birbirine dolanan yıldızları ömrünün / Her bir sırrın kayan bir yıldızla
