Şiir > Yaşam
üzgün
Ölmek Olmadı Hiç (!)
Hakan 'a / \_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_kanat bıraktı eflatun kelebek / sakıncalı gülüşün
düşündürücü
Karakalem
Aklımın karmaşalarıydı / Karakalemlerle yazılan, / Kendimi bulamadığım bilinmezliklerde
korkutucu
Karanlık Sokaklara Saklanamayan Kızıl Utanç
saklanıp bir köşelere / duygularından arınmak korkusu / almış başını
üzgün
Erkek Evlat Sancısı ve Hatça
\]Puslu ve sisli bir seher vaktiydi… / Henüz, köyün horozları bile ötmemişti…