Şiir > Öyküsel
üzgün
Bir Garip Sokak Çocuğu Hikâyesi
Gözleri ağlamaklı baktı çocuk, / Omuzlarında yaşından büyük yük. /
üzgün
Seni Seviyorum Ama Sadece Seviyorum
Yağan yağmur altında yıkanmak istercesine ağır ağır yürüyen, uzun boylu kirli sakallı, yakışıklı esmer genç, onu
üzgün
İç Hesaplaşmalarımda Açık Var
Ve işte yine; telefon çalıyor kelimeleri, sessizlik çoğalıyor... / Bir elimle ahizeyi kulağıma
üzgün
Yüreğime Dokundum ki Adın Kitabem
Varla yok arasındaki / ince çizgiyle değişir iklim-i hazanın çehresi /
üzgün
Hayata
İnanması zor ama gerçektir yazdıklarım evde yapayalnızım / Lakin şaşırtıcı olan yaşım henüz
olumlu
Kara Ölüm ki Bir Nefes Arkamda
Kara Ölüm Ki Bir Nefes Arkamdaydı / Hissediyordum Kara Ölümün /
olumsuz
Kayıp Bir Ben
Yaşam yolculuğumun tam ortasında, / Karanlıklar içinde kaybetmiş buldum kendimi /
