Şiir > Öyküsel
üzgün
Yürüdü ve Gitti
Anahtarını usulca cebinden çıkarıp bahçe kapısından içeriye girdi, işte o an gözleri dolmuştu, kendi kendisini teselliye
karışık
Güneş!
Yazmayacağım demiştim biliyorum / Sadece acıyor biraz ateşi suyla söndürmüşler gibi..
olumsuz
Günebakan
Asfaltın kenarında kendi kendine biten bir günebakanda aklım / Biraz ötesinde bir tarla
nostaljik
Ne Kadar da Küçüktüm
Ne zaman bir ayrılık, bir ölüm Koklasam, / önünde çakmakçıların gaz doldurduğu,
üzgün
Adamın Biri Bir Gün...
Küçük kızın ağladığını gören adam yavaşça yanına gitti kızın ve dayanamadı sordu: /
üzgün
Cinayet Masasında Muamma Bir Kalp
Gecenin en nikotinli saatinde, dudaklarımda söndürdüğün son dal sigaranın sakıncası içerisindeyim... / Biz
