Malatya İli, Hekimhan İlçesine başlı eski Adı Zahmedin, Yeni adı Güçlü olan ve Malatya'nın Büyükşehir olmasıyla statüsü Mahalle olarak değişen eski köyümüzün meşhur höyüğünün çevresini ve oradaki eski yaşantıyı anlattığım enteresan bir yazım..

Ve sen dişlerimin arasındaki badem çağlasıydın. Biraz eşki, biraz nisan, biraz yeşil ve uykusundan yeni uyanmış bir yaşam kadar taze. Azıcık avucumda kalsan zedelenecek kadar narindin

Tam da bu an çayın berraklığı, Ankara’nın griliğini siler, harflerin ve sözcüklerin albenisi belirginleşir. Okumak yazmak bağlamında bir buğulu çay sohbeti başlar. Ankara’nın üşüyen yanları ısınır içinizde. Hayatı seversiniz. Gözleriniz ışıl ışıldır…
Ankara,08.01.2012 İ.K

Bosna-Hersekin Başçarşısını, çeşmesini, dükkanlarını, kendine has tarzda sunulan kahvesini, köftesini, baklavasını, böreğini anlatma işini Influencerlara bırakalım. Bu kadim şehrin camileri, medrese ve tekkeleri, sanat eserleri Osmanlı mirasının gözle görülür âbidelerini anlatan birçok güzel insanla tanıştım.

Memura yaklaşıyorum. “Passport” diyor bana. Veriyorum. Pasaporta bakıp “Are you Turkish?” diye soruyor. “Yes” diye cevap veriyorum. Soruyor “Why come do you to Dubai?” O kadar açık ve anlaşılır bir aksan kullanıyor ki, İngilizce’yi çok bilmememe rağmen anlıyorum ve cevap verebiliyorum. Turizm Fuarı için geldiğimi ve beş gün

Antakyada Mesihiyyetin bir başka sevdalı şehidi, sonsuzluk yolcusu sevgili Dülger, Habib Neccar Hazretleri var. Antakyanın ilk İsevilerinden, İseviliğin Antakyada ilk şehitlerindendir, Habib Neccar. İnsanlık için gönül verdiği dava uğrunda canını, malını infak eden bir iman abidesidir.

Karadeniz’in mavi döşeğinde en keyifli uykusunu uyur Trabzon!… Yorganı, yağmur damlalarını taşıyan bembeyaz bulutlardır. Yağmura sevdalıdır bu topraklar; yağmurun düşmediği gün enderdir bu diyarda. Bulutlar alabildiğine cömerttir Karadeniz göklerinde…

Güzelyurt dağ yolu üzerinde Çamlıbel köyü'nde idi. Güzelelyurt'a varmadan Yılmazköy yolundan döndük. Çamlıbel'i karşımıza alarak ilerledik. Tepeyi tırmandık. Biraz sonra mis gibi kokan çam ağaçlarının arasından ilerleyip Mavi Köşk'e vardık.

Yaklaşık 6 yıl önce birkaç arkadaşla birlikte Beyoğlu Belediyesinin düzenlediği bir fotoğraf sergisini gezmeye gitmiştik. Bu sergide kendi fotoğrafları da sergilenen Azerbaycanlı fotoğraf sanatçısı Ramiz Samidov isminde sanatçı arkadaşla tanışmıştım

Geceler uzuyor Bursayla bütünleşen rüyalarımda. Hareleniyor mazinin gölgesi son deminde hatıraların. Karanlığın kalbinde yatıyor aydınlığın sureti. İçimdeki yangını söndüremiyor Bursanın sebilleri. Bir çınar zaman perdesini kaldırıp bakıyor yaşanan zamana. Uludağın etekleri tutuşuyor hasretimden. Başımda düne dair gizli bir sevda Bağda gülüm soluyor; ocaklarda kül oluyor nihayet Gözlerim ufukta

Bir güvercindim. Uçtum bulutlarla gökyüzüne. Sonra dolu dolu ağladım. Bir hapishanenin penceresine kondum. Göz göze geldim bir mahkumla. Bakışlarında sarmaşık gülller vardı. Duvarlara tırmanıp, sokağa taşmak isteyen bir hali vardı. Sustu, sazın sesiyle. Titreten tellerde, gözyaşları diken olmuştu. Dikenli tellerde şarkıları bile hapis kalmıştı. Yılların biriktirdiği acılar, yüreğini

Yüzünü denize, sırtını dağlara dönmüş Trabzon; Boztepe’nin koynunda uyur geceleri. Yastığı taştandır, yorganı bulut… Çam kokuları siner Boztepe’nin yamaçlarına. Ufukta belirir umudun (bordo)mavi gözleri… Bir şilep yüzer gönlün masmavi sularında. Dalgalar kıyıları döverken, rüzgar tarar Karadeniz’in kıvrım kıvrım saçlarını.. Şehir masmavi gözlerini açar aydınlık geleceğe… Kentin kılcal damarlarına

Heykelim dikilecek boynu bükük gezdiğim sokaklarda belki. Rize'nin adı anıldığında insanların yüreğinde buruk bir duygu olacağım. Oysa ben bu şehri hiç sevmedim. İnsanları o kadar arsız ki en mahrem duygularıma girecek kadarlar. Durması gereken yerlerde durmazlar, yaralarıma basarlar. Bana acı bir yürümek bırakır bu şehir.

Malatya, çok yer değiştiren bir kent.
İlk yerleşim yeri Fırat Vadisi olan Malatya, ikinci yerleşkesi Asklantepe Höyüğü, ardından bu gün “Battalgazi” değdiğimiz Eskimalatya ve en son yerleşkesi Azpuzu’nun bir yazlık bölgesi olan şimdiki modern Malatya…
Peki Fırat Vadisi’den Azpuzu’nun bir yazlık bölgesi olan şimdiki

Zulme dayalı çok oyun varsa da
Bir oyun bozanın binindeyim ben
Ant içse zalimler, tuzak kursa da
Bilemezler asla, inindeyim ben
Kırılıp kesilsin diye bileğin

Güvercinlik Köyünde genelde herkes yufka ekmek açar. Özellikle bayramlarda daha fazla ekmek yapılır. Ekmeğin arkasından da bazlama ve börekler adettendir. Çünkü ekmek bitimi mükellef bir kahvaltı hazırlanır. Düşünün bir kere, bazlama, börek, peynir, közde patlatılmış patlıcan, biber ve soğan, haşlanmış patates ve zeytin Bu kahvaltıya hangi babayiğit hayır

... özellikle firik pilavı çok beğenildi. sundukları kahveleri içtik, türkçe / arapça şarkılar, şiirler söyleyerek hoşça vakit geçirdik. saat 22.30’da ayrıldık. dönüşümüzde dağlar tepeler aştık. sora sora bağdat bulunur misali, trablus’a bulduk...

Her ne kadar
Malatya’nın Darende
İlçesinde ikamet etmişse de
Kayserili ve Reşadiye beldesi

Gölün gözleri sönük maviydi. Yazın sıcağı İznik gölünün yüreğinde üşüyen derin bir izdi. Adeta dalgaları dahi öylece donmuştu.

iskenderun’la ilgili ne okusam ne duysam hep ilgimi çekiyor. müjdat gezen’in, “ galiba ben sanatçıyım” isimli anılar kitabında da iskenderun’a ait birkaç sayfa çıktı karşıma:
anlattıkları pek bir ilginç geldi; hele anlattığı astsubay tiplemesi hiç inandırıcı gelmedi;
iskenderunlu süleyman’ın ise istanbul serüveni, müjdat gezen’in,